این رشته ورزشی از گذشته‌های دور، به خصوص درکشور های اسکاتلندی رواج داشته است. اولین دوره مسابقات اروپایی این رشته سال 1975 برگزار شد و از سال 1981 مسابقات جهانی این رشته تا به امروز به طور رسمی همچنان برگزار شده است.
توریسم آنلاین: یکی از کم خرج‌ترین تفریحات مخصوص یک روز تعطیل، آن هم در کنار خانواده، یا دوستان نزدیک، طناب‌کشی است. اینکه افراد به دو دسته تقسیم شده و دو طرف طناب را می‌کشند و هر که زور بیشتری داشت، پیروز مسابقه می‌شود.
این تفریح، ورزشی است که در کشور ما، ریشه کهن داشته و از گذشته‌های دور، به صورت سنتی انجام می‌شده است.
این رشته ورزشی از گذشته‌های دور، به خصوص درکشور های اسکاتلندی رواج داشته است. اولین دوره مسابقات اروپایی این رشته سال 1975 برگزار شد و از سال 1981 مسابقات جهانی این رشته تا به امروز به طور رسمی همچنان برگزار شده است.
قواعد ورزش «طناب‌کشی»
هر تیم در مسابقات طناب‌کشی 8 شرکت کننده دارد که مجموع وزن این شرکت کنندگان با توجه به رده‌ای که شرکت می‌کنند، باید بین 480 تا 720 کیلوگرم باشد، یعنی اعضای تیم به صورت همزمان باید وزن کشی شوند تا وزن کل مورد تأئید تیم مشخص شود.
مسابقات طناب‌کشی در داخل سالن، روی پیست، خارج از سالن روی چمن و ساحل دریا روی ماسه، در محوطه ای تخت و هموار حداقل به طول 30 متر و عرض 3 متر، در گروه های نه نفره (هشت نفر به عنوان عضو اصلی و یک نفر به عنوان ذخیره)، در اوزان (مجموع وزن بازیکنان یک گروه) 480، 520، 560، 600، 640، 680 و 720 کیلوگرم اجرا می شود. طناب این ورزش از جنس کنف، به طول حداقل 33 متر و قطری (محیط) معادل 10 تا 12 سانتیمتر در نظر گرفته می شود که دو سر آن باید بسته باشد. هیچ حلقه یا گره ای نباید در طول طناب وجود داشته باشد و هیچ نقطه ای از طناب نباید به بدن افراد گروه قفل یا بسته شده باشد. به منظور بالا بردن سطح قضاوت داوران، پنج نوار یا علامت رنگی شامل یک نوار قرمز در مرکز طناب، دو نوار زرد به فاصله چهار متری از مرکز و دو نوار مشکی به فاصله ی پنج متری از مرکز، به طناب وصل می شوند تا داور بتواند جابجایی طناب را به راحتی ملاحظه نماید.
هنگام در دست گرفتن طناب، افراد دو گروه، نباید طناب را جلوتر از نقطه ای که با رنگ یا نوار مشخص شده است بگیرند و در آغاز هر کشش، اولین فرد می تواند تا جایی که امکان دارد نزدیک علامت رنگی قرار بگیرد. هر گروه باید طناب را با دستان بدون پوشش (دستکش) بگیرند و می توانند با کفش یا بدون کفش کشش را انجام دهند.
این ورزش در سه کشش، با دو دقیقه وقت استراحت بین هر کشش در دور مقدماتی و سه دقیقه در دور نهایی، صورت می گیرد. هر یک از دو گروه زمانی برنده ی یک کشش می شوند که طناب را در مسافت مورد نظر که با علامت روی زمین مشخص شده، حرکت دهند و آن‌قدر طناب را بکشند که علامت مرکزی روی طناب از خط روی زمین بگذرد. در صورت پاره شدن طناب، مسابقه مجدداً برگزار می شود. تعویض در هر گروه تنها زمانی صورت می گیرد که گروه، اولین کشش از اولین مسابقه را به پایان رسانیده باشند. در مواردی که داور تشخیص دهد که کشیدن طناب بی نتیجه است، پس از پنج دقیقه به هر گروه یک امتیاز داده می شود و اگر تبانی در کار باشد، هر دو گروه از دور مسابقه حذف می شوند.
طناب باید از بین بدن و بازوی افراد عبور کرده و هر نوع مانعی که باعث آزاد حرکت نکردن طناب شود و تماس هر قسمت از بدن با زمین به جز پاها خطا محسوب می شود. تمامی افراد گروه باید در تمام وقت مسابقه در حالت کشیدن طناب قرار داشته باشند. هر گروه در هر کشش می تواند حداکثر دو خطا چه به صورت فردی و یا گروهی انجام دهند و چنانچه گروه در یک کشش سه خطا انجام دهد آن کشش را با نتیجه ی یک بر صفر بازنده می شود. هر گروه که در یک کشش برنده شود یک امتیاز گرفته و در صورتی که هر یک از دو گروه در دو کشش متوالی از سه کشش بر حریف چیره شوند و دو بر صفر بر حریفش غلبه کند، سه امتیاز به دست می آورند و گروه بازنده هیچ امتیازی به دست نخواهد آورد. گروهی که در سه بار کشش با حساب دو بر یک بر حریفش غلبه کند، دو امتیاز و حریفش یک امتیاز کسب می کند و بدین ترتیب با مجموع امتیازات برنده ی مسابقه اعلام می گردد.
