غوغای تاکستان ها در غزاویه

  توریسم آنلاین: در طول مسیر روستای «غزاویه»، رنگ سبز مزارع و نخلستان‌ها، شما را به وجد خواهد آورد.روستای «غزاویه» بزرگ یا غزاویه الکبری در ۹ کیلومتری شهر اهواز و در طرف شرقی رود کارون جا خوش کرده است.

ایران سرزمینی چهار فصل است و در هر فصلی ، جلوه ای زیبا و خاطره انگیز دارد اما به هر منطقه ایران که پا بگذاری غافلگیر می شوی!

تابستان برای بسیاری از ما  طعم شیرین انگور دارد؛ میوه ای که از زمان های بسیار دور مورد استفاده بشر بوده است، حتی برخی معتقدند انسان از این میوه شیرین و دلچسب، پیش از پیدایش غلات نیز استفاده می کرده است. گفته می شود در گذشته انگور به صورت وحشی و به مقدار فراوان در جنگل‌ها وجود داشته و انسان های اولیه با برگ و میوه آن روزگار می گذراندند.

  از درخت انگور با نام «تاک» نیز یاد می شود و برگش را «مو» می نامند. با فرا رسیدن بهار و زمانی که دیگر زمین از سوز سرما نجات پیدا کرده است، انگور آغاز به رشد می کند؛ اما هرچه دما بالاتر رود، تاکستان ها به آبیاری بیشتری احتیاج خواهند داشت. این میوه، علاوه بر طعم شیرین و عسل مانندش، خواص دارویی بسیاری نیز دارد.

ایران تاکستان های بسیاری دارد و در استان های مختلف این میوه به عمل می آید . خوزستان را به گرمایش می شناسند اما باورتان می شود در غلغله گرمای تابستان وقتی در اهواز هوا آتش می بارد در همسایگی اش روستایی است که سبز و پرنشاط آماده برداشت مروارید سبز می شود.

در طول مسیر روستای «غزاویه»، رنگ سبز مزارع و نخلستان‌ها، شما را به وجد خواهد آورد.روستای «غزاویه» بزرگ یا غزاویه الکبری در ۹ کیلومتری شهر اهواز و در طرف شرقی رود کارون جا خوش کرده است.

این منطقه به خاطر نزدیکی به کارون، موقعیت مناسبی برای کشاورزی دارد و حدود ۸۵ درصد از اهالی روستا کشاورز هستند. خاک این منطقه بسیار حاصلخیز است و قابلیت کشت انواع گندم، خرما، برنج و انگور را داراست. هر ساله برداشت انگور یاقوتی و عسگری از تاکستان این روستا از تیرماه تا اواسط مردادماه انجام می شود.

گشتی که در روستای «غزاویه» بزنید و به دنبال مسیر نخلستان‌ها و تاکستان‌ها بگردید، متوجه خواهید شد این روستا در تاکستان‌ها، نخلستان‌ها و زمین‌های زراعی‌اش محصور شده است.

بنا به گفته اهالی نام روستا از تلفیق 2 واژه غزو و ویه تشکیل شده به معنای کسی که به جنگ رفته و از جنگ برگشته است. 90 درصد این اهالی از قبیله نواصر هستند و ارتباط خویشاوندی و تعاون بین این اهالی، از توانمندی‌های فرهنگی این روستاست. اهالی روستا معتقدند که اینجا در گذشته در دل محله دیگری به نام «ام صخیر» بوده که آثار تاریخی آن بجا مانده است.