توریسم آنلاین : در چند روز اخیر ویدیوی کتک خوردن دانش آموز شیرازی از معلمش دست به دست می شود و خوراک خوبی برای افزایش بازدید پیج های افراد در شبکه های اجتماعی و سوژه ای داغ برای مخاطبان هیجانی رسانه ها شده است.
کتک خوردن شاگرد از معلم داستان تازه ای نیست و تقریبا به مدد گوشی های لمسی هر چند وقت یکبار شاهد چنین ویدیوهای تاسف باری هستیم که مثل جرقه ای روشن می شود و بعد هم فراموش می شود .
پست ها و کامنت های کاربران مجازی که مرور می کنیم به دو دسته تقسیم می شوند : گروهی ازکاربران که فحش و نفرین نثار معلمان می کنند و افراد مختلفی که همه ازخاطرات کتک خوردنشان در دوران مدرسه می گویند که ماهم همین طور و چه کتک ها خوردیم و فلان جور و بهمان جور تنبیه مان کردند وبعد هم کوبیدن معلمان و مظلوم انگاری دانش آموزان و تمام… تا سوژه بعدی ودانش آموز بعدی و معلم مورد لعن و نفرین بعدی.
دانش آموز شیرازی حقش بود؟
گروهی کاربران هم در مقابل آنها هستند و دانش آموز را مقصر دانسته و می گویند که چطور توقع داریم با فرزندی که ما پدر و مادرها به او ازگل نازک تر نمی گوییم وچنان طلبکار و گستاخ بارآمده که درمدرسه به عنوان نهادی قانونمند به هیچ صراطی مستقیم نیست و تاب و تحمل تابعیت از قانون و مقررات کلاس ندارد وهیچ رفتار منطقی او را آرام نمی کند وبا بداخلاقی آستانه تحمل معلم را به جایی می رساند که برای ادب کردنش به تنبیه فیزیکی متوسل می شود با سلام و صلوات و احترام برخورد شود؟ حقش است !
مگر همین فرزندی که در تربیتش در خانواده کوتاهی شده اگر در مدرسه هم قانون و مقررات یاد نگرفت و فردا در جامعه از قانون سرپیچی کرد و ناهنجاری به بار آورد دستش را می بوسند و با قربان و صدقه با او برخورد می شود؟ مگربه سختی مجازاتش نخواهند کرد ؟ پس یکی باید اورا ادب کند یا نه ،تا یاد بگیرد در جامعه نمی تواند هرکاری دلش خواست انجام دهد.
اما هیچ کدام از این صحبت ها دردی از جامعه عصبانی ما دوا نمی کند. حال که مدرن ترین ابزار نقل و انتقال افکار و ارتباطات در دست همه ماست شایسته است که رویه دیگری در پیش بگیریم و به جای لعن و نفرین و جبهه گیری و هیجانی کردن صورت مساله به دنبال ریشه آن و پیشگیری از تکرارآن باشیم.
راهکارهایی برای پیشگیری از بداخلاقی در مدرسه
اول از همه از خانواده شروع کنیم من و شمای والدین بدانیم که وظیفه ما فقط خوراک و پوشاک و تامین مالی فرزند نیست بلکه جدیت و اهتمام در تربیت صحیح فرزند مهم ترین وظیفه ماست و یادمان نرود فرزندی که والدین در ادبش کوتاهی کردند روزگار ادبش می کند!
دوم مطالبه ما باید از آموزش و پرورش علاوه بر عذرخواهی و مجازات معلم خاطی تشکیل کارگروهی برای پیشگیری از وقوع رویدادهای ناگوار در مدرسه به عنوان نهاد تعلیم و تربیت باشد. همچنین حضور روانشناسان در مدارس برای آموزش وارتقا سلامت روان معلمان و دانش آموزان و بهبود روابط اولیا و مربیان با دانش آموزان ضرورتی است که اگر اکنون اسما در مدارس هست اما من بعد رسما و عملا و با فعالیت های جدی ترزمینه تربیت فرزندانی سالم و قانونمند برای حضوردراجتماع فراهم آورد. ارتباط مدرسه با خانواده و آموزش والدینی که با رفتارهای غیرعمدی اما اشتباه فرزندی حرف نشنو و قانون گریز به مدرسه می فرستند باید بخشی از اهداف و استراتژی تربیتی آموزش و پرورش ما شود.
سوم جامعه شناسان و روانشناسان تربیتی ما دست روی دست نگذارند و در چنین مواقعی با انتشار گسترده محتوای ارزشمند و مواردی که دانش اولیا و مربیان را در پیشگیری از چنین وقایعی افزایش میدهد به سلامت روان جامعه ایرانی کمک کنند.
در پایان ویدیوی کتک خوردن دانش آموزشیرازی از معلمش تصویری قابل تامل از جامعه عصبانی ماست . تا زمانی که هر یک از افراد جامعه در مقابل چنین حوادث ناگواری تنها به انتشار ویدیو و هیجانی کردن اتفاق بدون در نظر گرفتن زمینه رخداد و مطالبه گری برای پیشگیری از تکرار این وقایع دست می زند فقط می توان گفت کتکی که دانش آموز شیرازی خورد نوش جان هر کدام از ما که بی تفاوتیم و طلبکارو حق به جانب !
