درباره «آلکالوز تنفسی» در کوهنوردی بدانید!

توریسم آنلاین: بسیاری از کوهنوردان، هنگامی که به قله صعود می‌کنند، دچار علایم خاصی از ارتفاع زدگی نمی‌شوند، اما همین کوهنوردان، هنگام فرود و برگشت به ارتفاع پایین‌تر، دچار عوارضی مانند سردرد، تهوع، استفراغ و سرگیجه می‌شوند. این مسأله ناشی از آن است که بسیاری از کوهنوردان، برای فرود از حداکثر سرعت استفاده می‌کنند.

باید یادآور شد که زمان فرود، باید دوبرابر و یا حداکثر سه برابر زمان صعود باشد و فرود سریع، به واسطه بروز تنفس‌های تند، می‌تواند باعث دفع دی اکسید کربن بیش از ظرفیت بدن ما شود.

با اینکه دی اکسید کربن، یک گاز دفعی تنفسی و متعال کننده متابولیسم و سوخت و ساز بدن است، اما همین گاز دفعی می‌بایست در خون ما دارای غلظت مشخص و مناسبی باشد و خروج بی رویه آن، با تنفس‌های سریع ناشی از سرعت بالای فرود، می‌تواند غلظت این گاز را در خون ما دچار افت کرده و باعث بروز عوارضی نظیر سردرد، تهوع، استفراغ، سرگیجه و حتی عدم تعادل شود.

تمامی این علائم در عارضه ارتفاع زدگی هم وجود دارد که این اشتباه را می‌تواند در ذهن ما ایجاد کند که شاید این علائم، ناشی از بیماری ارتفاع زدگی است، درحالی که این علائم هیچ ارتباطی با ارتفاع زدگی ندارد. در عین حال، جالب این است که علائم فوق حتی در ارتفاعات زیر 2500 متر نیز که اصولاً ارتفاع زدگی معنا ندارد، ممکن است پدید آید.

آلکالوز تنفسی: اینکه چرا به این مسأله، آلکالوز تنفسی می‌گویند، به این علت است که با افت سطح دی اکسید کربن، خون اصطلاحاً حالت قلیایی و آلکالوزه پیدا می‌کند و عارضه‌ای مشابه ارتفاع زدگی را به وجود می‌آورد. بنابراین باید در هنگام فرود نیز مراقب سرعت خود باشیم تا دچار علائم آلکالوز تنفسی نشویم واگر چنین حالتی پیش آمد، با کاهش سرعت فرود، می‌توانیم علائم فوق را برطرف کنیم.