درهای موزه هنرهای معاصر همچنان بسته !
توریسم آنلاین : با پایان فرصت دوهفته‌ای اعلام شده توسط موزه هنرهای معاصر برای برپایی نمایشگاه جدید، هنوز تصمیمی جدید این درخصوص اعلام نشده است.
ایسنا نوشت: موزه هنرهای معاصر تهران که پیشتر با نمایشگاهِ «مینیمالیسم و کانسپچوال آرت» میزبانِ علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی بود، ۲۸ شهریور در بیانیه‌ای اعلام کرده بود که به مدتِ دو هفته و برای آماده‌سازی به منظور افتتاحِ نمایشگاهِ جدید تعطیل خواهد بود.
این مکان فرهنگی و هنری که در تاریخ ۲۸ شهریور ماه اطلاعیه تعطیلی موقت را منتشر کرده بود، حالا با گذشت بیش از دو هفته همچنان بازگشایی نشده و یکی از احتمالات درباره‌یِ علتِ این تأخیر، شرایط اجتماعی خاصی است که در روزهای اخیر به وجود آمده است.
روابط عمومیِ موزه هنرهای معاصرِ تهران در تماسی تلفنی اعلام کرد که این مکانِ فرهنگی و هنری در حالِ آماده شدن برای نمایشگاه جدید است.
معرفی موزه هنرهای معاصر
موزه هنرهای معاصر تهران دارای جامع‌ترین و مهم‌ترین گنجینه‌های هنر مدرن پس از جنگ جهانی دوم تا پیش از دهه ۱۹۸۰ میلادی در خارج از اروپا و آمریکای شمالی است که شامل کارهای مهمی از جنبش‌های هیجان‌نمایی انتزاعی، پاپ آرت، مینیمالیسم، مفهومی و فوتورئالیسم می‌شود.
در گنجینه دائمی موزه بیش از ۴۰۰۰ اثر ارزشمند از نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان نگهداری می‌شود که نزدیک به ۴۰۰ عدد از آن‌ها ارزش استثنایی دارند. ارزش آثار موزه در حدود ۲٫۵ میلیارد دلار برآورد شده است. بیشتر این آثار در دهه ۱۹۷۰ میلادی و با نظارت فرح پهلوی خریداری شده‌اند. از جمله آثار موزه می‌توان به کارهای بسیار شاخصی از گوگَن، رُنوار، پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لُویت و جاکومتی اشاره کرد. مجموعه بسیار مهمی از هنر معاصر ایران و نقاشی هنرمندانی چون سهراب سپهری نیز از جمله دارایی‌های این موزه است.
درمجموع، موزه هنرهای معاصر دارای ۹ گالری است که سه گالری آن به نگهداری آثار ارزشمند هنرمندان یاد شده می‌پردازد و ۶ گالری موقت آن هم در مسیر بازدیدکنندگان قرار دارد؛ به‌طوری که بازدید از آن‌ها برای کسانی که به موزه هنرهای معاصر می‌روند، بسیار ساده و دلنشین خواهد بود. در محوطه این موزه هم آثار هنری و مجسمه‌هایی از هنرمندان کشورهای مختلف دنیا قرار دارد. معروف‌ترین این آثار، پیکره «درمانگر» اثر رنه ماگریت (René Magritte)، نقاش بلژیکی است.
تاریخچه ساخت موزه هنرهای معاصر تهران
به گزارش کجارو ، اندیشه ساختن مکانی در ایران برای نمایش آثار هنر معاصر ایرانی و خارجی را نخستین بار کامران دیبا، معمار و نقاش و پسرعموی فرح پهلوی، ملکه ایران در دوره محمدرضا شاه پهلوی، در گفتگوهای مستمرش با فرح پهلوی مطرح کرد.
فرح پهلوی نیز طرح ساخت موزه‌ای برای هنر معاصر در تهران را با شاه و امیرعباس هویدا، نخست وزیر وقت، در میان گذاشت. وی پیشنهاد کرده بود که هنگام سرشاری خزانه، بهترین زمان خرید آثار نوین و نیز سنتی و باستانی است. بنا شد تا بنای دو موزه، یکی برای هنر نوین و دیگری با نام موزه فرش برای نمایش آثار سنتی دستبافت ایرانی، در بخش‌هایی از پارک فرح (پارک لاله کنونی) گذاشته شود. فرح پهلوی همچنین قراردادی با آلوار آلتو، معمار سرشناس فنلاندی امضا کرد تا شعبه‌ای از موزه را در شیراز برپا کند که به خاطر تأخیر انجام طرح و نیز وقوع انقلاب ناتمام ماند. کامران دیبا در آغاز مأمور شد تا آثار هنری ارزشمند را از خارج از کشور تهیه کند.
کامران دیبا همچنین با کمک همکارانش آغاز به طراحی معماری موزه بر بنیاد اصول نوین و با نگاه به فرهنگ ایرانی کرد. «دفتر مخصوص شهبانو» در آن هنگام هزینه ساخت موزه را در اختیار کامران دیبا گذاشت. این هزینه، بیش از ۷٫۲ میلیون دلار تنها برای ساختمان تخمین زده شده است. اگرچه ایده اصلی ساخت موزه را دیبا سال‌ها پیشتر ارائه کرده بود، تا پیش از تحویل هزینه ساخت از سوی سازمان برنامه و بودجه کشور، ساخت و سازی صورت نگرفت. در نهایت در ۱۳۵۶ کارِ ساختمان موزه به پایان رسید و در ۲۲ مهر، برابر با زادروز فرح پهلوی، موزه با حضور میهمانان ویژه‌ای چون خود محمدرضاشاه و فرح پهلوی، نلسون آلدریچ راکفلر، معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، تامس مسر رئیس موزه گوگنهایم و دو ویلد رئیس موزه اشتدلیک آمستردام گشایش یافت.
این موزه در خارج از ایران با عنوان «TMoCA» (برگرفته از سرواژگان عبارت «Tehran Museum of Contemporary Art») شناخته می‌شود.
اندک زمانی پس از گشایش موزه، رویداد انقلاب اسلامی۱۳۵۷ ایران و با بالا گرفتن راه‌پیمایی‌ها و درگیری‌های خونین خیابانی، کارکنان موزه آثار موجود را به زیرزمین ساختمان – که در آن هنگام مانند پناهگاهی موقت در نظر گرفته بودند – منتقل کردند. تا اینکه در سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵ میلادی)، برای نخستین بار، نمایشگاهی از گنجینه موزه برگزار شد که توجه علاقه‌مندان را به خود جلب کرد.
