میاندوآب بهشتی برای تمام فصول

شهر میاندوآب، به عنوان “شهر دوچرخه” در ایران شناخته می‌شود و به دلیل قدمت دیرینه ورزش دوچرخه‌سواری در این منطقه، شهرت زیادی دارد.

توریسم آنلاین: شهری زیبا در جنوب استان آذربایجان غربی که میان زرینه رود و سیمینه رود جاخوش کرده است. نامش میاندوآب یا قوشاچای است. میاندوآب به دلیل موقعیت جغرافیایی خود که در محل تلاقی استان‌های آذربایجان غربی و شرقی واقع شده، به نام “میاندوآب” معروف است.

میاندوآب از شمال به شهرهای ملکان و بناب، از جنوب به بوکان از شرق به باروق و از غرب به نقده دسترسی داشته و همچنین مسافت آن تا ارومیه 164 کیلومتر است. این شهر به دلیل خاک حاصلخیز و آب فراوان بعد از ارومیه مهم ترین تولید کننده محصولات کشاورزی در آذربایجان غربی محسوب می شود.

مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی صحبت می کنند و بسیار مهمان نواز هستند.

پیشینه میاندوآب

سابقه تاریخی سکونت در دشت میاندوآب به هزاره‌های قبل از میلاد و دوران اورارتو بازمی‌گردد. از نظر تاریخی میاندوآب به هزاران سال قبل از تولد مسیح و دوره مادها، ماناها و اورارتورها برمی گردد. مهم ترین نشانه قدمت میاندوآب سنگ نوشته ای به زبان اورارتویی است که نزدیک به روستای داش تپه قرار داشته است.

اولین سند معتبر درباره شهر امروزی میاندوآب به دوران فتحعلی شاه قاجار تعلق دارد. تا سال ۱۳۰۹ هجری شمسی، میاندوآب مرکز ناحیه مرحمت‌آباد و از توابع مراغه بود و سیاحان اروپایی که قبل از دوره پهلوی از این منطقه بازدید کرده بودند، در کتاب‌های خود به آن اشاره کرده‌اند.

در دوره قاجار، آغامحمدخان قاجار پس از نابودی کامل شهر کرمان و کور کردن مردم آن، هزار نفر از جوانان کرمانی را به سرکردگی مرتضی‌قلی‌خان کرمانی به تهران و سپس به میاندوآب و برخی دیگر از نقاط آذربایجان تبعید کرد. این افراد در طول نسل‌ها به جمعیت محلی میاندوآب پیوستند و محله‌هایی مانند کرمانی‌ها، سیرجانی‌ها، زرند، راه‌بُر و لک‌ها در این شهر شکل گرفت. حتی تا یک نسل پیش، گروهی از مردم میاندوآب به فارسی با لهجه کرمانی صحبت می‌کردند و از تاریخ نیاکانشان آگاه بودند. در حال حاضر، اقلیت بسیار اندکی از کلیمیان نیز در میاندوآب ساکن هستند.

شهر میاندوآب شهر دوچرخه

این شهر هر  به عنوان “شهر دوچرخه” در ایران شناخته می‌شود و به دلیل قدمت دیرینه ورزش دوچرخه‌سواری در این منطقه، شهرت زیادی دارد. مردم میاندوآب به زبان ترکی آذربایجانی صحبت کرده و مذهب آن‌ها شیعه است.

قطب‌ اصلی تولید محصولات کشاورزی

این شهرستان، به دلیل برخورداری از دشت‌های حاصلخیز و منابع آب فراوان، به عنوان یکی از قطب‌های اصلی تولید محصولات کشاورزی در آذربایجان غربی شناخته می‌شود و بعد از ارومیه، بزرگ‌ترین تولیدکننده محصولات کشاورزی در استان است.

آب و هوای متغیر میاندوآب، شامل تابستان‌های نسبتاً گرم و زمستان‌های سرد، امکان تولید محصولات متنوعی را در این منطقه فراهم می‌آورد. این شهرستان به ویژه در تولید ارقام مختلف نهال‌های میوه شناخته شده است و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مراکز تولید نهال در ایران مطرح می‌شود. بهترین ارقام نهال‌های میوه در این شهر تولید و به داخل کشور و همچنین کشورهای خارجی صادر می‌شود، که نشان از کیفیت بالای محصولات کشاورزی این منطقه دارد.

این ویژگی‌ها، آن را به یک مرکز مهم برای کشاورزی و صادرات محصولات کشاورزی تبدیل کرده و فرصت‌های قابل توجهی برای توسعه اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی فراهم می‌آورد.

این شهر از نظر ارتباطی، نظامی و استراتژیک، اهمیت ویژه‌ای در شمال غرب کشور دارد و به دلیل موقعیت جغرافیایی خود در مسیرهای ارتباطی اصلی، نقش کلیدی در پیوند استان‌های مختلف ایفا می‌کند.

پل تاتائو، آتشکده آذرگشسب، قلعه بخدک و پل میرزا رسول از جاذبه های تاریخی میاندوآب هستند. البته این شهر دیدنی های طبیعی بسیاری هم مانند چشمه زندان سلیمان حمام حیدرباغی، غار جبیگلودارد.

آثار باستانی شهرستان میاندوآب

پل میرزا رسول، در ۵ کیلومتری میاندوآب، بر روی رودخانه سیمینه‌رود واقع شده و به دوره قاجاریه بازمی‌گردد. این پل تاریخی در حال حاضر در کنار جاده میاندوآب به مهاباد قرار دارد. پل دارای طول ۵۲ متر و ۷ دهانه است.

مصالح به کار رفته در این بنا شامل سنگ در قسمت پایه‌ها و سیل‌شکن‌ها و آجر در سایر قسمت‌ها می‌باشد. پل میرزا رسول به شماره ۲۰۶۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

پل کوسالار

پل کوسالار در ۱۰ کیلومتری شمال شرقی میاندوآب و در مسیر جاده میاندوآب به چهاربرج، بر روی کانالی به نام «آجی گوبی» ساخته شده است. قدمت این پل به اواخر دوره قاجاریه برمی‌گردد و با هدف ارتباط بین دو طرف کانال آب ساخته شده است.

پل دارای ۲ پایه از لاشه سنگ و ملات آهک است که بر روی پی‌های نسبتا ضعیف استوار شده‌اند. پایه‌ها عرض ۶۰ سانتیمتر و طول ۴۵۰ سانتیمتر دارند و در جهت مخالف جریان آب، آب‌شکن‌های مثلثی با طول حدود ۱ متر و ارتفاع ۱۵۰ سانتیمتر قرار دارد.

دیگر آثار تاریخی

از دیگر آثار باستانی می‌توان به مسجد طاق، تپه باستانی روستای داش‌تپه، مجاری صخره‌ای معروف به چهل پله، امامزاده تاجن علی، قلعه هلاکو، آرامگاه ملا شهاب‌الدین، قلعه حسین‌آباد، قلعه خرابه و قزل‌قلعه (قزون ۷ و ۸ هـ.ق) اشاره کرد. شهرستان میاندوآب بیش از ۱۰۰ اثر تاریخی دارد که ۴۳ اثر از آن‌ها در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

تالابهای شهرستان میاندوآب

تالاب نوروزلو در ۵ کیلومتری میاندوآب با مساحتی حدود هزار هکتار قرار دارد. این تالاب زیستگاه انواع حیوانات از جمله گراز وحشی، روباه، گرگ، خرگوش و پرندگان کمیاب نظیر عقاب، تالابی، اردک کاکاش و چنگر است.

تالاب نوروزلو از چهار طرف به روستاهای میرآباد، میرنظام، آیدیشه و گوگجلو محدود می‌شود و با پوشش گیاهی متنوعی از جمله درختان گز و سرو و نیزارها پوشیده شده است. این منطقه حفاظت شده، پس از دریاچه ارومیه، مراکان خوی، میرآباد سردشت و بوکان، پنجمین منطقه حفاظت شده آذربایجان‌غربی و ششمین منطقه شکار ممنوع استان است.

تالاب چنگیزگلی

تالاب چنگیزگلی در حد فاصل سه روستای سبز، قره‌گول و خطایی در جنوب میاندوآب واقع شده است. این تالاب با اهمیت زیست‌محیطی بالا، از جاذبه‌های طبیعی شهرستان به شمار می‌رود و به تأمین زیستگاه‌های طبیعی برای گونه‌های مختلف پرندگان و جانورا

سوغات میاندوآب

سوغات مشهورشان قند است. اما سوغاتی برای هر سلیقه ای وجود دارد، اگر به دنبال خوراکی های خوشمزه هستید قیسی، بادام، آجیل و گردو، شیرینی قند و نقل های خوشمزه که با شکر چغندر میاندوآب درست شده، را فراموش نکنید.

اگر هم میخواهید یک سوغاتی همیشگی از این شهر در خانه تان داشته باشید، فرش گلیم جاجیم های این شهر شما را راضی خواهند کرد.

بهترین زمان سفر

بهترین زمان برای سفر اواخر شهریور تا اوایل آبان است.