ابیات عاشقانه محشر شاهنامه !

توریسم آنلاین: فردوسی پاکزاد حکیم هزاره ها ، شاعره چیره دست فارسی ابیاتی عاشقانه دارد سراسر زیبایی و نیکی. تقدیم به شما!

بکام تو بادا سپهر بلند

ز چشم بدانت مبادا گزند

تویی در جهان مر مرا چشم راست

به جز تو دلم آرزویی نخواست

بدارم وفای تو تا زنده ام

روان را به مهر تو آکنده ام

ز من بد سخن نشنود گوش تو

نجویم جدایی ز آغوش تو

ز مهر تو دیریست تا خسته ام

به بند هوای تو دل بسته ام

یکی آنک بر تو چنین گشته‌ام

خرد را ز بهر هوا کشته‌ام

نگار تو اینک بهار منست

مر این پرنیان غمگسار منست

همین بود کام دل افروزیم

که روزی بود دیدنت روزیم

دهم جان گر از دل به من بنگری

کنم خاک تن تا تو پی بسپری

چنان دارم این راز تو روز و شب

که با جان بود , کو برآید زلب

به گیتی ندارم پناه تو کس

همه دشمنندت , منم دوست بس !

تو دانی که من دوستدار توام؟

به هر نیک و بد ویژه یار توام

فدای تو بادا تن و جان من

سراسر بر این است پیمان من