پاییز باید به بویین میاندشت رفت

توریسم آنلاین: گردشگران اصفهان اگر در بهار و تابستان به دنبال مقصدی دلچسب می‌گردند، بویین میاندشت را به آنها پیشنهاد می کنند اما باور کنید که شما در پاییز بویین میاندشت عاشق خواهید شد. در پاییز این شهرستان باران و رقص برگ‌های زرد شده، به تنهایی یک اثر خارق العاده را تشکیل می‌دهند تا نفس مهمانان خود را  بند آورند!

بویین میاندشت یکی از شهرهای استان اصفهان است. این شهرستان که اغلب مردم آن گرجی هستند، اقلیم کوهستانی دارد و در روز‌های گرم تابستان مقصد مناسبی برای مردم شهرهای اطراف به حساب می‌آید.

در این شهر تاریخ و هنر نیز حرف‌های زیادی برای گفتن به شما دارند، از حمام‌های تاریخی تا کلیسا و مسجدهای باستانی را در جای جای بویین میاندشت می‌توانید ببینید و از آن‌ها بازدید کنید.

بویین میاندشت کجاست؟

شهر بویین میاندشت در فاصله ۱۷۰ کیلومتری مرکز استان اصفهان جای گرفته است. این شهر گرجی‌نشین از محله‌های بویین، میاندشت و ششجوان تشکیل می‌شود. بویین میاندشت در راستای سلسله جبال زاگرس با ارتفاع ۲۴۳۰ متر از سطح دریا به عنوان دومین منطقه مرتفع کشور به حساب می‌آید. جمعیت این شهر گرجی‌نشین بیش از ۳۰ هزار نفر است.

بویین میاندشت از طرف شمال به شهرستان خوانسار و روستای ازناوله، از طرف غرب به استان لرستان و شهر افوس، از طرف جنوب به شهرستان فریدونشهر و روستای داشکسن و همچنین از طرف شرق به شهرستان فریدن و روستای معصوم‌آباد منتهی می‌شود. مساحت تقریبی شهر بوئین میاندشت ۱۰۳۰ کیلومتر مربع تخمین زده شده است. همچنین این شهر گرجی شامل دو شهر و پنج دهستان از پنج قوم ترک، لر، فارس، ارمنی و گرج است.

این شهرستان چندین بنای تاریخی از دوران‌های مختلفی مثل قاجاریه و صفویه نیز دارد. خوب است بدانید که بویین میاندشت از دو نام بویین به معنی مکانی وسیع و میاندشت به معنی قرار گرفتن در وسط دشت، گرفته شده است. البته در زمان‌های گذشته نام محله میاندشت تورل بود که در زبان گرجی، معنی ماه می‌دهد.

در زمان شاه عباس اول، گرجی‌های تبعید شده را از گرجستان به ایران و سپس به بویین و میاندشت فرستاده بودند. در آن زمان بویین و میاندشت دو روستای جداگانه بودند. اما با گذشت زمان برای رشد و توسعه بیشتر مردمان محلی از مرزها گذشت کردند و حالا محله آن‌ها به جایی آباد و با صفا به نام شهرستان بویین و میاندشت تغییر کرده است.

آداب و رسوم مردم بویین میاندشت

مردم بویین میاندشت از ۵ قوم ترک، لر، فارس، ارمنی و گرجی تشکیل می‌شوند که با وجود اختلافات فرهنگی، با هم بسیار گرم و صمیمی هستند. هر کدام از این اقوام آداب و رسوم مختص خود را دارند. مثلا پیش از شروع ماه رمضان، رسم دارند که دسته‌جمعی از مساجد غبارروبی کنند. موقع افطار نیز انواع حلواها را می‌پزند و توزیع می‌کنند. همچنین برخی از اهالی که صدای بلند و رسایی دارند، موقع سحری به بام مساجد یا منازل خود می‌روند و با خواندن مناجات، مردم را برای سحر بیدار می‌کنند.

بهترین زمان سفر به بویین میاندشت

تمامی فصل‌ها در بویین میاندشت زیبا هستند.در فصل بهار طبیعت نقاشی شده شهرستان بویین میاندشت به استقبال مسافران می‌رود. در فصل تابستان نیز آب‌و‌هوای کوهستانی این شهرستان، مکان مناسبی برای فرار از گرمای شهرها فراهم می‌کند. اما باور کنید که شما در پاییز بویین میاندشت عاشق خواهید شد. در پاییز این شهرستان باران و رقص برگ‌های زرد شده، به تنهایی یک اثر خارق العاده را تشکیل می‌دهند تا نفس مخاطبین خود بند آورند. زمستان در این شهرستان هرچند با سرمای کوهستان همراه است؛ اما تصویر سفیدپوش این شهرستان از خاطر هیچ بیننده‌ایی به سادگی نخواهد رفت. پس بیراه نیست اگر بگوییم که فصل‌ها نیز از دیدنی‌های بویین میاندشت به شمار می‌روند.

داستان نام بویین میاندشت

شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد که معنی اسم بویین میاندشت چیست؟ باید بگوییم که این اسم از دو قسمت بویین و میاندشت تشکیل شده است. بویین به عنوان مرکز و مکان وسیع و البته انبار؛ میاندشت نیز به منطقه جغرافیایی این شهر توجه دارد. میاندشت در واقع به قرار گرفتن در میان دو دشت اشاره دارد.

بویین میاندشت در طول تاریخ شاهد تغییرات زیادی در ساختار خود بوده است. در ابتدای شهرستان به آستانه، بوئین کرج یا بوئین کره (معنای انبار کره) معروف بوده است. همچنین قبل از تغییر اسم شهرستان به بویین میاندشت، این شهر به نام  بویین تورل معروف بود. بویین تورل به لحاظ لغوی به معنی انبار ماه است، اما ترول در زبان گرجی به معنای اهل تولی می‌باشد. تولی به منطقه در حدود سیصد سال پیش در استان کاختی گرجستان اشاره دارد. این طور به نظر می‌رسد که گرج‌ها بعد از مهاجرت خود به این منطقه از نام زادگاهشان برای آن استفاده کرده‌اند.

 اقامت در بویین میاندشت

این شهرستان در فصل بهار و دو ماه اول تابستان میزبان گردشگران طبیعت گرد از سراسر ایران است که خواهان دیدن دشت‌های وسیع و تپه‌های بکر طبیعی هستند. البته ورزشکاران نیز از اواسط پاییز به این شهرستان می‌آیند تا از انجام ورزش‌های زمستانه لذت ببرند.

آبشار نوغان و  دشت لاله‌های واژگون روستای ماهورستان از دیدنی‌ترین و زیباترین جاهای طبیعی بویین میاندشت است.مهم‌ترین ظرفیت بویین میاندشت برای توسعه گردشگری روستایی، ظرفیتِ طبیعت‌گردی و جاذبه‌های طبیعی است، چراکه بیشتر مناطق این شهرستان بِکر و دست‌نخورده است که قابلیت جذب گردشگران را دارد.

بویین میاندشت دارای ۴۲ روستا است که حداقل ۲۵ روستای آن ظرفیت‌های خوبی برای توسعه گردشگری روستایی دارند.