هوبره؛ بمب انداز خجالتی

توریسم آنلاین: پرندگان و حیوانات جالب و نایابی در حیات وحش ایران زندگی می کنند که به دلیل شکارهای بی‌رویه و غیرمجاز نسل آن در خطر انقراض است. است.یکی از این موجودات نادر هوبره است.

به گزارش توریسم آنلاین، هوبره پرنده ای زیباست که در نواحی کویری ایران مانند کرمان،خراسان جنوبی و همچنین داراب فارس  زندگی می کند. زیستگاه هوبره در کشور ما پراکندگی وسیعی دارد از جنوب تهران تا سواحل جنوبی کشور را شامل می شود، یعنی هرجایی که منطقه خشک و نیمه خشک دشتی وجود دارد هوبره نیز وجود دارد گاهی هم در جلگه های شمال کشور در فصل مهاجرت (اوایل نیمه دوم سال) این پرنده البته در تعداد انگشت شمار دیده می شود.

منطقه ای مانند خواف در خراسان جنوبی که یکی از زیستگاه های دائمی و شناخته شده هوبره است در محدوده مرز ایران و افغانستان که می شود آنجا را پایتخت هوبره ایران نامید.

این پرنده بیابانگرد و خجالتی از لحاظ ترکیب و شکل ظاهری تا حدودی به بوقلمون شباهت دارد. هوبره از راه خوردن دانه میوه‌ها و غله ها،گیاهان کوچک،حشرات،کرم‌ها و خزندگان تغذیه می‌کند و به دلیل سازگاری با محیط بیابان، بیشتر آب بدنش از غذایی که می‌خورد تأمین می‌شود.

شیوه خاص دفاعی هوبره

این پرنده به دلیل شیوه خاص دفاع ازخود در برابر پرندگان شکاری مثل شاهین، به مرغ بمب‌انداز معروف است؛ به طوری که وقتی شاهین از پشت به او نزدیک می‌شود ناگهان به سمت بالا تغییر ارتفاع داده و از مقعد خود خمیر رقیق چسبناکی به سمت شاهین می‌افشاند که در صورت ریختن روی بال‌های او، آنها به هم چسبیده و شاهین سقوط می‌کند. به همین منظور شکار هوبره توسط شاهین و جدال این دو پرنده برای مغلوب کردن یکدیگر، سال هاست به تفریح بسیاری از ساکنان متمول کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس تبدیل شده است.

علاقه شیوخ عرب به شکار پرنده بمب انداز

با این‌که به دلیل تخریب زیستگاه و شکار بی‌رویه، این پرنده نادر تحت حفاظت‌های شدید زیست‌محیطی قرار دارد و طبق قانون، شکار هرگونه جانور در معرض خطر انقراض ممنوع است، علاقه شیوخ عرب به شکار هوبره به وسیله شاهین و بالابان باعث شده شکارچیان سودجوی ایرانی وعرب در زیستگاه این پرنده در استان‌های جنوبی کشور همانند کرمان، به شکار زنده و قاچاق آن به کشورهای عربی همسایه بپردازند و به تبع آن جمعیت هوبره رو به کاهش باشد.هر ساله با فرارسیدن فصل پاییز و آغاز مهاجرت  این پرنده  دوست داشتنی به نقاط جنوبی ایران همانند کرمان کابوس شکار این پرنده توسط افراد سودجو آغاز می شود.

هوبره علاقه ای به پرواز ندارد

این پرنده ترجیح می دهد که روی زمین راه برود یا بدود و اگر لازم شد پرواز می کند آن‌هم به سنگینی؛ بر این اساس عمدتا بر روی زمین لانه می سازد و از مصالحی استفاده می کند که رنگ آن به رنگ خاک مناطق بیابانی بسیار شبیه است، همچنین رنگ تخم این پرنده بسیار به رنگ همین خاک است از این رو تشخیص لانه و تخم آن بسیار دشوار است.

هوبره وفادار به همسر

هوبره پرنده‌ای تک همسر و بسیار متعهد به زندگی زناشویی است، در فصل جفت گیری نرها مبارزاتی را به منظور انجام خواستگاری و جلب توجه جنس ماده انجام می دهند و نمایش هایی از پرهای خود به راه می اندازند که به رقص جفت گیری معروف است که این حرکات گاهی تا ۳۱ نمایش دویدن در یک دوره که حدود ۷۰ دقیقه به طول می انجامد، صورت می گیرد.

درناسان نیمه مهاجر

هوبره از تیره درناسانان،  نیمه مهاجر و خجالتی است، تعدادی از آنها آبان ماه از روسیه و کشورهای شمالی به ایران و جنوب دشت داراب در استان فارس مهاجرت می کنند،  کارشناسان معتقدند این پرنده نسبت به ناامنی بسیار حساس است و اگر یک سال وارد منطقه ای شود و احساس ناامنی کند، از آنجا رفته و دیگر بر نمی گردد.

هوبره آب نمی نوشد

از بین رفتن گیاهان یکی دیگر از عوامل تهدید این پرنده ارزشمند است، زیرا هوبره آب نمی نوشد و آب مورد نیاز بدن خود را از گیاهان و غذاهایی مانند انواع حشرات، بذر گیاهان و توت هایی که می خورد، تامین می کند، همچنین در زمان ساخت آشیانه و زاد و ولد نسبت به مزاحمت های انسانی بسیار حساس است، بنابراین توسعه کشاورزی و جاده سازی ها و حتی ساخت دکل های برق در بیابان هم تهدیدی برای این پرنده است.

هوبره زادآوری بالایی ندارد

این پرنده زادآوری بالایی ندارد و سالانه یک تا دو تخم می گذارد و بسیار هم نسبت به تغییرات اقلیم آسیب پذیر هستند.به عنوان مثال، بارش برف در بیابان ها و یا افت ناگهانی دما موجب تلف شدن تعداد زیادی از هوبره ها می شود، در مناطق بیابانی که زمستان های یخبندان و خیلی سرد ندارند، اگر برف ببارد یا افت دما رخ دهد موجب از بین رفتن یکباره هوبره می شود .

وضعیت حفاظت از طبیعت و حیات وحش در کشور ما در حال حاضر امیدبخش نیست. حفاظت از هوبره و نجات نسل در حال انقراض آن فرصتی است که دارد از دست می رود.