همدان، شهر اطلسی‌ها و آلاله‌ها و شهر بوعلی سینا و باباطاهر، دیاری است که همه فصل‌هایش زیبا و چشم‌نواز است
توریسم آنلاین: اسم همدان که می‌آید، ذهن ما پر میشود از تصویر زلال یک دشت مخملی قشنگ با آلاله‌های سرخ فام که زیبایی دامنه‌های الوند سر به فلک کشیده را دوچندان می‌سازد، اما این زیبایی کم‌کم پا می‌کشد و آهسته می‌آید به شهری که نامش با تاریخ و فرهنگ این سرزمین گره خورده است.
«همدان»، شهر و دیاری است که همه فصل‌هایش زیباست و حال و هوای زمستانی‌اش نیز دیدنی‌تر. وقتی به شهر اطلسی‌ها و آلاله‌ها و شهر بوعلی سینا و باباطاهر که می‌آیید، حتماً سری بزنید به تپه‌های هگمتانه، یادگاری کهن از شهریاران «ماد» که اولین حکومت رسمی شناخته شده را در ایران بنا نهادند و اکنون آثار به دست آمده از دل تپه‌های خاکی آن، موزه ای دیدنی را فراهم آورده که بسیاری از دوره‌های تاریخی قبل و پس از اسلام را در بر می‌‌گیرد.
حکایت گنجنامه‌ای که گنج است
در فاصله 5 کیلومتری غرب همدان و در کوهپایه های الوند، دره‌‌ای زیبا و بسیار فرحبخش وجود دارد که به دره عباس آباد موسوم است و کتبیه‌‌های معروف «گنجنامه» در انتهای این دره سرسبز و ابتدای مسیر جاده ای که همدان را به تویسرکان و غربی ترین نقاط کشور مرتبط می کند، واقع شده است.
این مسیر در زمان هخامنشیان، یکی از راه های اصلی موسوم به جاده شاهی بود و دامنه الوند را به سرزمین بابل در مرکز بین النهرین که در آن عهد، تحت فرمانروایی ایران قرار داشت، متصل می‌‌کرد و همین اتصال به سرزمین بابل که در آن روزگار به اعتقاد بسیاری از مردمان، سرزمینی مقدس محسوب می‌شد، سبب شده بود تا این جاده نیز راهی مقدس، پر رفت و آمد و بسیار امن باشد، بنابراین محل مناسبی بود تا شاهان هخامنشی، شکوه و عظمت خود و نیاکانشان را با ایجاد سنگ نگاشته ها برای همگان به نمایش بگذارند. به همین دلیل، داریوش و پسرش خشایار هر یک در زمان پادشاهی خود، دستور به نوشتن کتیبه ای دادند در 3 ستون و 20سطر به زبان های فارسی باستان، بابلی و عیلامی که هر سه زبان، به خط میخی و از چپ به راست نگاشته و حک شده است.
گنجنامه در زبان پارسی به معنای حکایت و داستان گنج است، چرا که با گذشت روزگار و به پایان رسیدن دوره هخامنشیان، خواندن و فهمیدن کتیبه‌‌ها به فراموشی سپرده شد و این افسانه شکل گرفت که راز گنجی نهان در این کتیبه ها پنهان است.
شاید حالا با دانستن داستان گنجنامه، با حال و هوای دیگری عازم سفر به این منطقه می‌شوید. پس بی‌‌تردید، رفتن به پایتخت تابستانی شاهان هخامنشی و تصور گام برداشتن در راهی که در هزاره های پیش، محل رفت و آمد کسانی بوده است که تاریخ سرزمین کهن مان را رقم زده اند، خالی از لطف نیست. از سوی دیگر، تنفس در هوای مطبوع و دل انگیزی که دست‌کم در هیچ کجای شهرهای بزرگ و صنعتی ایران یافت نمی‌‌شود، موقعیت ویژه ای است که نمی توان به راحتی آن را از دست داد.
مجسمه شیرسنگی
یکی از یادمان‌های دوره باستانی شهر همدان مجسمه «شیرسنگی» است. این مجسمه همراه با قرینه‌اش ابتدا بر دروازه شهر همدان قرار داشته و در زمان تصرف شهر به دست دیلمیان، یکی از آنها کاملاً تخریب و دیگری آسیب دیده است.
گفته میشود مجسمه‌های شیرسنگی همدان به دستور اسکندر و به یادبود یکی از سرداران معروفش که در این شهر در گذشته، ساخته شده است.
غار بی نظیر علیصدر
غار آبی شگفت‌انگیز و بی‌‌نظیر علیصدر در روستایی به همین نام از توابع شهرستان کبودرآهنگ واقع شده و یکی از مراکز گردشگری استان همدان با شهرتی جهانی است.
«علیصدر» نمونه نادری از غارهای آبی قابل قایق رانی جهان با ارتفاع 1900 متر از سطح دریاست که در زیر ارتفاعات موسوم به ساری قیه (صخره زرد) پدید آمده است.
زمستان در «همدان»
جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی همدان و وجود بیش از هزار و 700 اثر و بنای تاریخی بهانه خوبی است تا اوقات فراغت را در کهن دیار هگمتانه با 3 هزار و 100 سال تاریخ مدنیت گذراند و اوقاتی را به تماشای سند مصور تاریخ ایران نشست، اما گشت و گذار در «همدان» را نباید منحصر به بهار و تابستان و پاییز دانست و نباید از زیبایی‌های چشم‌نواز زمستان آن غافل شد.
وجود دشت‌های وسیع که با بارش اولین برف زمستان به مناطقی مناسب برای برگزاری ورزش‌های زمستانی مبدل میشود، کوهستان‌های پربرف که حضور کوهنوردان کارکشته و باتجربه را برای کسب افتخار صعودی دیگر طلب می‌کند، آبشارهای یخ‌زده و منجمد که در انتظار صدای تیشه یخ‌نوردان حرفه‌ای است و مجتمع تفریحی، توریستی گنجنامه در کنار نقاطی از قبل پیش‌بینی شده برای بازی و تفریحات زمستانی، همدان را به استانی استثنایی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی در فصل زمستان مبدل کرده است که با حضورشان، جانی دوباره به صنعت گردشگری استان می‌دهند.
طبیعت‌گردی در «تاریک دره»
«تاریک دره» هم جای خوبی برای گشت و گذار در طبیعت است. این ناحیه در عصر هخامنشیان به «جاده شاهی» معروف بوده و هگمتانه را از طریق پیچ و خم‌های زیادی به گدوک (دره)، ورد آورد علیا، شهرستانه، اشتران، تویسرکان، نهاوند، کرمانشاه، لرستان، تخت جمشید و فارس مرتبط می‌کرده است.
در تاریک دره شرقی، پیست اسکی وجود دارد که برای بهار و زمستان گزینه خوبی به شمار می‌رود. جذابیت این منطقه به حدی است که هر سال مسافران زیادی روانه آنجا می‌‌شوند. در ضلع غربی تاریک دره هم در خط الراس گردنه، جاده ماشین رو جدید با راه کاروان رو قدیمی یکی میشود. این جاده باستانی، یکی از راه‌های ارتباطی همدان به غرب و جنوب کشور یا بین‌النهرین (عراق امروزی) بوده است.
نقش و نگار آرزو
گویا در روزگاران کهن، نخستین هنرمندی‌های انسان، از نقش و نگار ظرف‌های گلی آغاز شده است که در آن هنگام بدون کمک چرخ‌های کوزه‌گری و به یاری سرانگشتان، سفال‌ها را می‌‌ساختند و در کوره‌های نخاله می‌‌پختند.
اکنون پس از سپری شدن چند هزار سال، هنوز هم نگارگران سفالینه‌ساز، برای بیان انگیزه‌ها و آرزوهای زندگی، به نقش و نگار کاسه کوزه‌ها می‌‌پردازند. با این تفاوت که نقش و نگارهای عامیانه این روزگار، با پرتو آرزوی انسان‌هایی نگاشته میشود که در سایه روشن نیازمندی‌های زندگی کنونی به سر می‌‌برند. هم اکنون مهمترین مراکز تولید سفال استان همدان در لاله‌جین، حدود 25 کیلومتری همدان واقع است.
بازاری‌ترین بازارها
بازارهای همدان نیز مانند اکثر شهرهای ایران در مرکز شهر قرار دارند و هر یک مختص به یک نوع مال‌التجاره یا پیشه‌ورانی است که دارای حرفه مشترکی هستند. از این رو، مردم بر حسب احتیاجات خود می‌‌دانند برای تهیه نیازمندی‌هایشان به کجا مراجعه کنند.
در قدیم، بعضی از بازارها مانند کاروانسراها، در تملک اشخاص ثروتمند بوده است. چنان که بازار قیصریه (بازار فرش فروش‌های فعلی) توسط میرزا کاظم منشی قاجاریه ساخته شد و اکنون متعلق به چند تن از تجار همدان است.
در بازارهای مرکزی همدان همه‌چیز یافت میشود و کمتر کسی پیدا میشود که برای خرید اجناس مختلف و حتی کمیاب، به آنجا برود و دست‌خالی برگردد.
