جاذبه زولبیا و بامیه برای جذب گردشگر

ماه مبارک رمضان حال و هوای خاصی در ایران دارد و از قدیم بانوان ایرانی در این ماه محبوب سعی می کردند سفره هایی زیبا پهن کنند و ماه  پر از معنویت و صفای خدا را برای اعضای خانواده به یادماندنی کنند.خوراکی ها و دسرهای خاصی در مناطق مختلف ایران برای افطاری و سحری طبخ می شود که این سفره پرروزی ظرفیتی بزرگ برای جذب گردشگران رمضان از سراسر دنیاست.

توریسم آنلاین :

یکی از دلچسب ترین دسرهای این ماه زولبیا و بامیه است که می گویند قدمت آن  به زمان ناصرالدین شاه قاجار می‌رسد؛ جعفر شهری در کتاب طهران قدیم می‌نویسد: از تحولات دیگر ماه رمضان آمدن زولبیا و بامیه و گوش فیل و پشمک بود که فقط در همین ماه به بازار می‌آمد چنانکه نقل قولی است از مظفرالدین شاه که گفته بود: «ماه رمضان هم نمی‌آید بامیه سیری نوش جان کنیم.»

اسم زولبیا هم به چند صورت مختلف مثل زلوبیا، زَلابیه، زُلبیا، زُلیبیا و زِلی بی درفرهنگ ضبط شده است اما ظاهرا زولبیا تلفظ تازه‌ای است که در تهران رایج است.

در کتاب «مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز» نوشته نجف دریابندری آمده است: «شکل زولبیا در سال‌های اخیر تغییر کرده است. زولبیا امروز در تهران غالبا شبکه گردی به اندازه پیش‌دستی و به رنگ عسلی سوخته با میله‌های نازک و شکننده است که در گذشته زولبیای تبریزی یا بشقابی نامیده می‌شد. اما تا یکی دو دهه پیش «زلوبیا» چیزی بود به اندازه نعلبکی به رنگ زرد روشن که چند تایی از آن به رنگ عسلی سوخته و کاه گُلی در می‌آوردند با میله‌هایی به کلفتی مداد و تا حدی نرم (این زولبیا هنوز هم در برخی از شهرها مثل مشهد، اصفهان تهیه می‌شود). مقداری از مزه خاص زولبیای قدیم از روغن کنجد بود که همیشه در پختن آن به کار می‌رفت اما امروزه روغن کنجد گران‌تر از آن است که مصرف آن در شیرینی‌پزی صرف داشته باشد. البته غالب شدن زولبیای تبریزی بر زولبیای تهرانی امر طبیعی است اما از میان رفتن تنوع زولبیا در تهران مایه خوش وقتی نیست. زولبیای تبریزی یا بشقابی نوعی شیرینی حرفه‌ای است و درخانه مشکل بتوان درست کرد. در کشورهای عربی زولبیا را «زَلابیه» می‌نامند و در هندوستان «جِلِبی». مایه زلابیه عربی و جلبی هندی به هم نزدیک است و با زولبیای ایرانی کمی تفاوت دارد.»

دلیل پیدایش چنین خوراکی خوشمزه ای هم این بوده که در زمان های گذشته در برخی از شهر‌های کشور ما مواد شیرینی همچون کشمش و خرما موجود نبوده یعنی به خاطر شرایط آب و هوایی کشت نمیشده . بردن این مواد به شهرهای دیگر نیز مشکلات زیادی را به همراه داشته برای همین هم کم کم زولبیا و بامیه اختراع شده و در شهر‌هایی که از مواد شیرینی وجود نداشت گسترش پیدا کرده.

طرز تهیه زولبیا و بامیه خانگی

اگر مایلید این دسر خوشمزه را خود در منزل تهیه کنید دستور طبخ آن را در ادامه بخوانید. این دستور از سایت فی دی لیو اخذ شده است.

مواد لازم برای شربت زولبیا و بامیه :

شکر : 2فنجان

آب : یک فنجان

گلاب : 2 قاشق سوپخوری

لیمو : یک قاشق مربا خوری

زعفران حل شده  : یک قاشق مرباخوری

طرز تهیه شربت زولبیا و بامیه:

آب و شکر را روی حرارت ملایم قرار می دهیم تا بجوشد. بعد گلاب و زعفران را اضافه کرده، سپس آبلیمو را می ریزیم. پس از چند جوش، شربت آماده شده را از روی شعله بر می داریم.

مواد لازم برای تهیه زولبیا :

نشاسته : 200 گرم

ماست : 180 گرم

آرد : 20 گرم

زعفران حل شده : یک قاشق سوپخوری

روغن جامد : یک قاشق چایخوری

جوش شیرین : یک دوم قاشق چایخوری

آب یا گلاب  : یک قاشق سوپخوری

طرز تهیه زولبیا:

– نشاسته و ماست را مخلوط کرده، چند دقیقه ای صبر می کنیم تا نشاسته در ماست خیس خورده و به راحتی حل شود.

– آرد را اضافه می کنیم و با همزن خوب به هم می زنیم تا مایع زولبیا صاف و یکدست شود.

–  روغن جامد را اضافه کرده و در حین به هم زدن آب یا گلاب را همراه با زعفران حل شده به مایع اضافه می کنیم و آن را در قیف مخصوص می ریزیم.

– در این مرحله جوش شیرین را هم اضافه می کنیم و مایع را خوب به هم زده، در حالی که روغن روی شعله قرار دارد، زولبیا را توسط قیف در روغن کاملا داغ به صورت دایره های بزرگ و کوچک فرم می دهیم و بلافاصله پس از کمی سرخ شدن آنها را پشت و رو می کنیم.

– زولبیاها را در شربت قرار می دهیم و پس از15- 10 دقیقه آنها را از شربت خارج کرده و در صافی قرار می دهیم تا شربت اضافه آن خارج شود.

* یادآوری: برای سرخ کردن بامیه و زولبیا از روغن مایع استفاده کنید، چون روغن جامد باعث سفت شدن آنهاخواهد شد.

مواد لازم برای بامیه:

آرد : 200 گرم

آب :300 گرم

تخم مرغ : 3عدد

روغن جامد: یک قاشق سوپخوری

شکر : نیم کیلو

نمک  : یک سوم قاشق چایخوری

آب  : 150 گرم

آبلیمو : 2 قاشق سوپخوری

گلاب : کمی

طرز تهیه بامیه:

– آب را جوش آورده و با شعله ملایم آرد را اضافه می کنیم و مرتب به هم می زنیم تا خمیر تقریباً سفتی به دست آید.

– روغن را اضافه کرده و مرتب به هم می زنیم ( در حدود 3-2 دقیقه )، به طوری که خمیر به صورت یک تکه درآید.

–  بعد از کمی سرد شدن خمیر، تخم مرغ ها را یکی یکی اضافه می کنیم و خوب خمیر را ورز می دهیم تا خمیر نرم و لطیف شود

– برای این که بامیه رنگ زیباتری به خود بگیرد، بهتر است از شربت بامیه یک قاشق سوپخوری به خمیر بامیه اضافه کرده و با خمیر مخلوط کنیم.

– خمیر را در قیف با ماسوره کنگره دار متوسط می ریزیم و سپس در روغن مایع سرخ می کنیم.( برای سهولت کار بهتر است روغن را کمی داغ کرده، بامیه ها را به وسیله دست و یا با قیچی مخصوص آشپزخانه در روغن ریخته، بعد آن را روی حرارت مستقیم قرار دهیم تا بامیه ها سرخ شوند.)

– بامیه ها را در حین سرخ شدن مرتب به هم می زنیم تا به هم نچسبند و یک دست سرخ شوند.