توریسم آنلاین: حتما در کتاب های تاریخ نام یعقوب لیث صفاری را شنیده اید شهریاری شجاع و دلاورکه که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از ورود اسلام به ایران، به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد.امروز درباره آرامگاه یعقوب لیث صفاری برایتان خواهیم گفت.
به گزارش توریسم آنلاین، پس از فروپاشی پادشاهی ساسانیان زبان فارسی کم کم رو به فراموشی می رفت و زبان رسمی کشور عربی شده بود. یعقوب لیث صفاری را اولین پادشاه پس از آن ها می دانند که زبان پارسی را زبان رسمی کشور اعلام کرد. پس از این که او در نبرد با خوارج پیروز شد شاعری بنا بر رسم زمان قصیده ای به عربی در مدح او سرود، وی او را ملامت کرد که چرا به زبانی که نمی فهمد برایش شعر سروده است .
پس از آن محمد پسر وصیف سجزی اولین شعر فارسی که امروز به دست ما رسیده را سرود .
ای امیری که امیران جهان خاصه و عام بنده و چاکر و مولای و سگ بند وغلام
ازلی خطی در لوح که ملکی بدهید به ابی یوسف یعقوب بن الیث همام
به لتام آمد رتبیل ولتی خورد به لنگ لتره شد لشکر رتبیل و هبا گشت کنام
لمن الملک بخواندی تو امیرا به یقین با قلیل‌الفیه کن زاد در آن لشکر کام
عمر عمار ترا خواست و زوگشت بری تیغ تو کرد میانجی به میان دد و دام
عمر او نزد تو آمد که تو چون نوح بزی در آکار تن او سر او باب طعام
او در سال ۲۵۴ قمری فارسی را زبان رسمی اعلام کرد و از آن پس صحبت کردن به زبانی غیر از فارسی در دربار او ممنوع شد.
آرامگاه یعقوب لیث صفاری امروز در روستای شاه آباد قرار دارد که تنها ۱۰ کیلومتر با دزفول فاصله دارد و متعلق به استان خوزستان است. یعقوب لیث در سال ۲۴۷ هجری قمری اولین شهریار ایرانی بعد از اسلام شد و سلسله صفاریان را بنیان گذاشت. صفاریان در سیستان حکومت می کردند و مرکز آن در زرنج بود که امروزه در افغانستان قرار دارد.
گنبد دندانه داره آرامگاه او از دور قابل مشاهده است و قبرستانی قدیمی نیز در اطراف آن قرار دارد. یعقوب لیث صفاری نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از ورود اسلام به ایران، به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد. در ادامه با الی گشت همراه شوید تا از آرامگاه او و زندگی اش بیشتر بدانیم.
آرامگاه یعقوب لیث صفاری که امروز مشاهده می کنید بارها بازسازی شده و بنای آن متعلق به دوران سلجوقیان تا قاجاریان می باشد. در واقع قدیمی ترین قسمت های آن متعلق به دوران سلجوقیان می باشد. گنبد این بنا دندانه دار می باشد. طبق گفته مردم محلی ۲۰ تا ۲۵ سال پیش کتیبه ای بر روی دیوار گنبد به خط عربی قدیم وجود داشته و در آن اسم یعقوب لیث سردار بزرگ و نخستین شهریار ایرانی (پس از اسلام) به روشنی نوشته شده بود.
وجود گورستانی با سنگ قبرهای باستانی در اطراف آرامگاه یعقوب لیث صفاری گواهی بر قدمت این اثر دارد. گنبد مخروطی شکل آرامگاه از بهترین نوع گنبدهای مخروطی واقع در خوزستان است. این بنا تنها یک در ورودی دارد و برای ساخت آن از خشت خام استفاده شده است. برای زیبایی آن از نقوض برجسته و ملات گچ و خاک استفاده کرده اند.
مجسمه یعقوب لیث صفاری در ورودی شهرهای زابل و دزفول نصب شده است. نخستین سردار ایرانی که بعد از اسلام که تلاش کرد تا دوباره ایرانی متحد تشکیل شود. آرامگاه یعقوب لیث صفاری در ۱۲ کیلومتری شهر سیستان قرار دارد و به همین علت تندیس برنزی وی سال هاست در این شهر نصب گردیده و یکی از شاهکار های مجسمه سازی نیز می باشد. این مجسمه جز زیباترین مجسمه هایی است که توسط ابوالحسن صدیقی پدر مجسمه سازی ایران ساخته شده است. این مجسمه که تندیس یعقوب لیث را سوار بر اسب نشان می‌دهد، در سال ۱۳۵۶ ساخته شده است.
اولین مجسمه ای که توسط صدیقی ساخته شد، نمونه ای از مجسمه ونوس دومیلو بود که آن را از روی عکس مجسمه ساخت و به احمدشاه قاجار هدیه داد. پس از آن مجسمه های زیادی توسط این استاد ساخته شد که از آن ها می توان به مجسمه گچی فردوسی، مجسمه های نیم تنه و تمام قد امیرکبیر، مجسمه الیاس دوره گرد، دلاک حمام و مجسمه سیاه نی زن (حاج مقبل) اشاره کرد.
