شهر قالی‌های پولادین. شهری با ارتفاع 1940 متر از سطح دریا، که در امتداد کوه‌های زاگرس قرار گرفته و از بلندترین شهرهای ایران است. بیجار یا «گروس» به زمستان‌های سرد و طولانیش شهره است
توریسم آنلاین: اینجا بیجار است؛ شهر قالی‌های پولادین؛شهری با ارتفاع 1940 متر از سطح دریا، که در امتداد کوه‌های زاگرس قرار گرفته و از بلندترین شهرهای ایران است.«دفتین»های سنگین فلزی محکم و پی‌در‌پی بر پودهای قالی بر دار فرود می‌آیند تا فرش‌های بادوام بیجار را ببافند. فرش‌هایی که گاه تا 100 سال عمر می‌کنند.
شاید چنین روش سخت و طاقت‌فرسای بافت فرش حاصل زندگی مردمان سخت‌کوش این دیار در اقلیم کوهستانی و سرد غرب ایران است.
اینجا بیجار است؛ شهر قالی‌های پولادین. شهری با ارتفاع 1940 متر از سطح دریا، که در امتداد کوه‌های زاگرس قرار گرفته و از بلندترین شهرهای ایران است. بیجار یا «گروس» به زمستان‌های سرد و طولانیش شهره است؛ شهرستانی با موقعیت خاص جغرافیایی که بین چهار استان کردستان، زنجان، آذربایجان‌غربی و همدان محصور شده و با بیش از 200 روستا، تنوعی از آداب و رسوم و زبان و معماری را در خود جای داده است.
از مناطق کوهستانی کردستان با زمین‌های صخره‌ای‌اش که سبب شده تا خانه‌های سنگی به صورت پلکانی در آن ساخته شود و ساکنینش با نگهداری دام و باغداری گذران زندگی می‌کنند، به سمت شرق و بیجار پیش می‌رویم و دشت‌های وسیع کم‌کم افق دیدمان را در برمی‌گیرد؛ زمین‌هایی مسطح که مزارع بزرگ گندم را در خود جای داده است. برداشت بالای گندم و سایر غلات از این مزارع، بیجار را از سال‌ها پیش به انبار غله غرب ایران معروف کرده است.
دیدنی های بیجار
شهر بیجار در 140 کیلومتری شمال شرقی سنندج و در مسیر راه آسفالته سنندج- زنجان قرار دارد و در مجموع حدود 60 اثر باستانی و تاریخی در بیجار شناسایی شده‌اند. همچنین در گذشته بیجار دارای گردشگاه‌هایی مثل باغ صفا، سراب، تخت، چهار باغ، بادامستان، چم حاکمی، باغچه چال یارمجه، چشمه عزیز، شاهرخ‌آباد و عباس‌آباد بوده است که اغلب تخریب شده‌اند و فعلا محدوده شهربازی (باغ صفا) و اطراف رودخانه بیانلو و صلوات‌آباد، سراب و تخت، برای تفریح و گردش در تابستان استفاده می‌شود.
بیجار بنا به سابقه تاریخی باستانی خود، دارای اماکن تاریخی و گردشگری بسیار است که از آنها می‌توان به قلعه قمچقای، پل صلوات‌آباد، بنای سنگی اوچ‌گنبد، مسجد خسروآباد، تیمچه حاج شهبازخان، تیمچه امیر تومان، زیارتگاه حمزه عرب، پنجه‌علی، آثار سد خاکی جعفرآباد، تپه نجف‌آباد و قلعه‌های تاریخی بسیار اشاره کرد.
تاریخ سکونت در این شهر، با نشانه‌های تاریخی به‌دست‌آمده در منطقه، به5 هزار سال پیش می‌رسد. دژ «سترک» یا قلعه «قمچقای» که از دوران مادها پایگاه نظامی این منطقه بوده، یکی از شواهد نشان‌دهنده قدمت تاریخی این شهر است.
فرش پولادین
اینجا تقریبا در تمام خانه‌ها یک دار قالی برپاست و زنان و دختران بیجاری بافنده‌های این قالی‌های پر رنگ و نگار هستند. قالی بافی در بیجار سابقه‌ای دیرینه دارد.
در بافت فرش به سبک بیجاری، پودها در هر رشته آن چنان به شدت کوبیده می شوند که این فشردگی پودها قالی‌های متراکم و مستحکمی پدید می آورد که اگر اگر ناشیانه خم یا حمل شوند ترک برمی‌دارد. شاید به همین دلیل این فرش‌ها برای حمل لوله می‌شوند و در گذشته نیز اصطلاحا به این فرش‌ها «لول» می‌گفتند.
نخ ریسان خودلان
زنان اهل روستای «خودلان» در حال ریسیدن پشم‌هایی هستند که از دام‌هایشان چیده‌اند. گرچه امروز در بافت قالی بیجار اغلب نخ به کار می‌رود، اما در گذشته از پشم در پود قالی‌ها بیشتر استفاده می شده، پشم‌هایی که از دام‌های بومی می‌چیدند، با دوک‌های نخ ریسی می‌ریسیدند و با مواد کاملا طبیعی رنگ می‌کردند. خوشبختانه هنوز رنگ‌های طبیعی در رنگرزی نخ و کرک‌های قالی بیجار به کار می رود.
سارهای مهاجر
سارهای مهاجر با گرم شدن هوا به این منطقه کوچ می‌کنند. این پرندگان مهاجر که به صورت دسته جمعی پرواز می‌کنند. در تمام آسمان بیجار دیده می شوند و با سرد شدن هوا دیگر اثری از این پرنده‌های کوچک نمی‌بینیم. در این عکس گروه بزرگی از سارها را روی دشتی می‌بینیم که جاده دیواندره – سقز از آن عبور می‌کند. جاده‌ای قدیمی که به سمت مرز عراق می‌رود و رفت و آمدهای زیادی را به خود می‌بیند.
غذا چی بخوریم؟
شاید شما هم با شنیدن اسم بیجار یاد ترشی هفت بیجار بیفتید که مختص شهر بیجار هست و طعم فوق العاده ای دارد. از غذاهای محلی این شهر می‌توان به خوراک گوشت برخیله، آش ترش، حلوای پرشکَه و گژنیز، خورش گیلاخه، خورش کنگر، قیماغ، آش شلم (آش شلغم)، خوراک غازیاغی (نوعی تره)، آش دوغ، آش پرشکَه، کالویج (کله‌جوش)، تنویر پلاوی و سوپ غازیاغی (قازیاغه) اشاره کرد.
سوغات چی بخریم؟
قالی بیجار، یکی از اصیل‌ترین فرش‌های ایرانی است و زیبایی و دوام آن شهرت جهانی دارد. گلیم بیجار نیز از نظر مرغوبیت، بسیار مشهور است. از دیگر سوغاتی‌های این شهر می‌توان به حلوا سوهانی، نان شیرمال مخصوص بیجار و انواع ترشی‌های خوشمزه اشاره نمود. صنایع دستی عمده بیجار قالی، قالیچه و گلیم است.
تعداد زیادی از قالی‌های قدیمی کردستان که هم‌اینک در موزه‌های بزرگ فرش در داخل و خارج کشور نگهداری می‌شوند، از قالی‌های بافت بیجار است. گلیم بیجار با توجه به ترکیب نقش و رنگ، حجم کم و قیمت مناسب، به عنوان بهترین و ماندگارترین سوغات به شمار می‌رود.
حلوا سوهانی
تاریخچه تولید حلوا سوهانی در بیجار، به گذشته‌های دور باز می‌گردد. به نقل از برخی از سالمندان بیجاری، امیر نظام درشیراز از این نوع حلوا میل می‌کند و به اندازه‌ای لذت می‌برد که دستور پختش را با خود به بیجار می‌آورد.
پخت حلوا سوهانی نسل به نسل به مردمان امروز رسیده و اغلب در خانه و به صورت محلی تولید می‌شود. حلوا سوهانی بیجار تاکنون در نماشگاه‌های کشوری با استقبال بسیار خوبی روبرو شده و همچنین استقبال مسافرین از این سوغات بیجار چشمگیر بوده است.
حلوا سوهانی بیجار گروس به دلیل استفاده از مواد اولیه متنوع، از ارزش غذای فراوانی برخوردار است. مواد اولیه حلوا سوهانی را جوانه گندم، آرد، زنجبیل، شکر، ریشه جوزهندی، هل، گلاب، زعفران و روغن حیوانی تشکیل می‌دهد و از هیچگونه مواد شیمیایی در تهیه این نوع حلوا استفاده نمی‌شود. علاوه بر حلوا سوهانی، نان برساق روغنی هم از مهمترین سوغات بیجار به شمار می‌آید.
