توریسم آنلاین: در مناطق مختلف ایران، علاوه بر هزاران چشمه‌سار زیبا و زلال، چشمه‌هایی هم وجود دارد که گاهی بی‌رنگ و بی‌مزه‌اند و گاهی بدبو و رنگی، اما همیشه چندین خاصیت برای رو کردن دارند؛ از درمان امراض پوستی گرفته تا تسکین دردهای عصبی و تنفسی.
دامنه‌های البرز و زاگرس، بیشترین سهم را در میزبانی چشمه‌های آبگرم دارند، اما چشمه‌های آبگرم ایران به البرز و زاگرس قناعت نکرده و هر جا توانسته‌اند، از دل زمین بیرون زده‌اند؛ از مشهد تا کردستان و از آستارا تا گنوی بندرعباس؛ حتی استخر چهارصد و چند متری «گاومیش گلی»، یعنی همان چشمه اسم و رسم‌دار سرعین که استخرهای زیادی را سیراب و تن‌های بسیاری را گرم می‌کند؛ همان چشمه‌ای که جریان خون را افزایش می‌دهد، سوخت و ساز سلول‌ها را زیاد و دفع مواد زائد بدن را تسریع می‌کند تا گرفتگی‌های عضلانی رفع شوند و درد و ناراحتی کاهش یابند.
چشمه آبگرم «گُرگُر» هم از چشمه‌های مشهور منطقه سبلان است. این چشمه در دره آلوارس واقع در 24 کیلومتری سرعین قرار دارد. آبدهی این چشمه بسیار بالا است و آب با فشار بسیار زیادی از آن خارج می‌شود.
به سوی آبگرم «ساوالان»
چشمه «شابیل» فقط آبگرم نیست، مبدأ همه بالا رفتن‌ها و کوهنوردی‌هایی است که مقصدشان ساوالان است. ساوالان بلندترین و پرطرفدارترین قله سبلان است و شابیل، همیشه مبدا صعود به این قله بوده و هست. کوهنوردان همیشه حاضر در سبلان، صعودشان را از شابیل شروع و در همین جا تمام می‌کنند.
آب زلال، اما کمی ترش مزه چشمه شابیل، دوای پادرد و کمردرد و بیماری‌های حرکتی و عصبی است. آب 48 درجه‌ای شابیل از چشمه‌ای بیرون می‌آید که 27 هزار متر از سطح دریا بلندتر است و با این حساب، مرتفع‌ترین چشمه آبگرم ایران به شمار می‌رود. چشمه «شابیل» چند کیلومتر بیشتر با چشمه «قوتورسو» فاصله ندارد، اما نه آن همه گوگرد دارد و نه آن قدر اسیدی است؛ در عوض، اسید کربنیک دارد و آبش از نوع آب‌های بی‌کربناته است که علاج دردهای عصبی و حرکتی است. چشمه شابیل در بالا دست دره زیبای «شیروان دره سی» با منظره‌ای بسیار زیبا احاطه شده و به همه چیز مجهز است؛ از سونا و جکوزی تا استخر و رستوران.
تفرجگاه زیبای «سردابه»
تفرجگاه دلپذیر «سردابه» هم از چشمه‌های آبگرمی است که از دل سبلان می‌جوشد. چشمه آبگرم سردابه در کنار آبشاری پر آب، واقع در 24 کیلومتری غرب اردبیل و در دامنه شرقی کوه سبلان، همسایه یک مجتمع آب درمانی بسیار زیبا است. آب چشمه سردابه، شفاف و ترش مزه و بی‌رنگ است، اما بی بو نیست. گوگرد، آب اینجا را هم بدبو کرده و البته خاصیت درمانی هم به آن داده است. چشمه سردابه در ارتفاع 1840 متری از سطح دریا، 15 تا 20 لیتر آب در ثانیه تحویل حوضچه می‌دهد. در فصول بارندگی، آب آبشار زیاد می‌شود و چمن‌های اطراف سبز و سردابه زیباتر می‌شود.
سردابه در فاصله دو کیلومتری خود، چشمه «یتی بلوک» یا همان «هفت بلوک» را هم دارد که با همان حوض کوچک و آب شیری رنگ نه چندان خوشبویش، دردهای بسیاری را درمان می‌کند. اطراف حوض با سنگ‌های کوچک و بزرگ از چمن‌های سرسبز محوطه جدا شده و عمق چندانی ندارد. حوض کوچک هفت بلوک، اتاق و استخر و دوش ندارد، اما خواص درمانی بسیاری دارد.
داغ‌ترین چشمه آبگرم ایران
«قینرجه»، داغ‌ترین چشمه آبگرم ایران از دل سبلانی می‌جوشد که دامنه‌هایش همیشه برف دارند! آب جوش این چشمه به کسی اجازه آب تنی نمی‌دهد، اما وقتی گرمای زیاده از حدش با سرمای آب سردی که در همان نزدیکی از دل کوه بیرون می‌آید، ملایم شود، می‌توان تن به آب داد.
دو چشمه آب گرم و سرد سبلان به نگارستان «عجایب و غرایب» هم شهره است! آب جوش «قینرجه»، گرم که شد، روانه استخرها و حوض‌ها و مجتمع آب درمانی می‌شود تا دردها را دوا کند و تن‌ها را آرام، اما آب کلروره گاز دار «قینرجه»، بی‌رنگ و بی بو و کمی شور است. آب‌های کلروره، رماتیسم و لنفاتیسم و راشیتیسم را در تماس با پوست بدن، درمان می‌کنند و بیماری‌های تنفسی، با بخور آن آرام می‌گیرند. چشمه‌های آبگرم ییلاق «قینرجه» در کنار دامنه‌های پوشیده از گل و برف و آب‌های روان و پرندگان در حال پرواز، هر وقت هوا معتدل باشد یا گرم، مملو از مسافر است.
