کمرنگ و ناپدید شدن لباس های سنتی مختص یک سرزمین خاص نیست و در بسیاری از مناطق جهان این پوشش ها کنار گذاشته شده اند.
به گزارش «توریسم آنلاین» در گذشته در سرزمین لبخندها –تایلند- زنان و مردان همگی پارچه ای پنبه ای یا ابریشمی را دور خود می پیچیدند که «چونگ کرابن» نام دارد.
در دوران 1732 تا 1932 لباس تایلندی تغییر فراوانی داشت و برخی عناصر مد ویکتوریایی به آن اضافه شد.
ورود مد غربی زنان تایلندی را ترغیب کرد تا به جای پیچیدن پارچه به دور خودشان ، دامن بپوشند.
نام لباس رسمی ملی تایلندی ها « chut Thai phra ratcha niyom» که به اختصار «چات تای» خوانده می شود و با وجود رسمی بودن اما تاریخ طولانی در تایلند ندارد!
چند نمونه از لباس های تایلندی :
تای بورومفیمن : لباس شب شامل بلوز آستین بلند و دامن بلند و کمربند و با پارچه های گلدار
تای دوسیت : لباسی بازهم با پارچه گل دار بدون آستین بوده و دارای یقه پهن است.
تای چتیلاد :بلوز آستین بلند از جنس ابرشیم و با طرح گل
تای جک‌گری : لباس رسمی که بالاتنه با شالی پوشانده می شود.
تای آمارین : لباسی با تزئینات زیبا و طرح ترجیحا گل دار و از جنس ابریشم و البته بدون کمربند استفاده می شود.
تای سیوالای : لباس مخصوص جشن های سلطنتی که بلند است و همراه با شال پوشیده می شود.
