شادگان، دردانه خوزستان است؛ سرزمین حیات است و زندگی؛ تالابی که از میان نخلستان‌ها، روستاها و شهر شادگان می‌گذرد و حیات جانوری و گیاهی را در این منطقه وسیع ضمانت می‌کند. در کنار این تالاب، ایرانیانی خانه دارند که قرن‌هاست حیات و زندگی‌شان به این تالاب گره خورده است.
توریسم آنلاین: تا چشم کار می کند نیزارهای سرسبز و نخلستان های سر به فلک کشیده را می بینیم که با طراوت به رویمان آغوش باز می کنند؛ این آغوش گرم زمانی لذتبخش تر است که لبخند کودکی روستایی با همان سادگی و صمیمیت همیشگی، خستگی سفر را از تنمان بزداید و دستمان را برای داشتن خاطرات فراموش ناشدنی بفشارد.
شادگان، دردانه خوزستان است؛ سرزمین حیات است و زندگی؛ تالابی که از میان نخلستان‌ها، روستاها و شهر شادگان می‌گذرد و حیات جانوری و گیاهی را در این منطقه وسیع ضمانت می‌کند. در کنار این تالاب، ایرانیانی خانه دارند که قرن‌هاست حیات و زندگی‌شان به این تالاب گره خورده است، تالابی که در گذر از شمال خوزستان تا خلیج‌فارس، جزیره‌ها و آبادی‌های زیادی را پشت‌سر می‌گذارد.
برای رفتن به تالاب شادگان، می‌توانید این مسیر را انتخاب کنید
جاده اهواز به آبادان در ضلع غربی تالاب و پناهگاه حیات وحش شادگان از سه راه دارخوین تا ابتدای ورودی شهر شادگان و از سه راه دارخوین تا ابتدای ورودی شهر آبادان. جاده آسفالته آبادان- ماهشهر از وسط تالاب و پناهگاه حیات وحش عبور می‌کند. فاصله شادگان در فاصله ۹۷ کیلومتری از اهواز واز تهران ۹۷۱ کیلومتر و آب و هوای آن گرم و بیابانی است. در شادگان و پیرامون آن نخلستان‌های گسترده‌ای وجود دارد. این شهر در زمینه شعر عربی در خوزستان مشهور است.
در جوار آب
زندگی در کنار تالاب بزرگی چون شادگان، حیات و ممات همه جانداران را به آن وابسته می‌کند. در سرتاسر این تالاب، روستاهای کوچک و بزرگی وجود دارد که تمام زندگی‌شان به آب این تالاب وابسته است؛ نخل‌ها و مزرعه‌هایشان از این آب تامین می‌شود، دام‌هایشان از آن سیراب می‌شوند و ماهی‌ها را از آن صید می‌کنند. تالاب شادگان، حیات بخش زندگی در این منطقه است.
ماهیگیری از جمله مشاغل محلی‌های ساکن در اطراف تالاب شادگان است. از آنجا که عمق آب در این تالاب پایین است، قایقرانان برای گذر از این تالاب، چوب‌های بلندی همراه دارند و با رساندن نوک این چوب‌ها به کف آب و هل دادن قایق، در آب پیش می‌روند. ماهی های صید شده توسط این ماهیگیران، یا برای مصرف خود و خانواده‌شان کنار گذاشته می شود و یا در بازارهای محلی و کنار جاده‌ها به فروش می‌رسد.
هر خانه یک تنور
پخت نان در شادگان هم مانند بسیاری از مناطق ایران از کارهای زنانه به حساب می‌آید. به همین دلیل هم در روستاهای شادگان نانوایی وجود ندارد. معمولا هر خانواده‌ای در خانه خود تنوری دارد و خانم خانه با کمک دخترهایش در این تنورها نان خانگی می‌پزد. نان زرد یا نون چربی یکی از خوشمزه‌ترین نان‌های معروف این منطقه است که حتما سراغ‌اش را بگیرید.
خرما، ادویه هفت رنگ، لیف خرما، عبا، حصیر، گبه، فرش، گلیم، سجاده بافی، جاجیم، نمد، خراطی، حصیر بافی، حلوا ارده، حلوا شکری، حلوا کنجدی، شیر ارده، انواع کلوچه سنتی هم انواع خوراکی های خوزستان و شادگان به شمار می‌روند که می توان از آن به سوغات استفاده کرد.
خرما بر دوش
فصل برداشت خرما در شادگان، اواخر تابستان است. مردها از نخل بالا می‌روند و با ضربه زدن به خرماها آنها را از درخت می‌اندازند تا زن‌ها آنها را جمع آوری کرده و بسته بندی کنند. کار در نخلستان‌ها از صبح آغاز و تا غروب ادامه می‌یابد و به همین دلیل هم زن‌ها باید چای و ناهار خانواده را آماده کرده و در همین نخلستان‌ها صرف کنند. خرماهای شادگان در تمام ایران بسیار شهرت دارند و به همین دلیل هم صاحبان نخلستان، خرماهای خود را زودتر برای فروش به بازار می‌رسانند.
بازارهای جاده‌ای
جاده اهواز به شادگان، از میان تالاب می‌گذرد و به شهرستان شادگان می‌رسد. در کنار این جاده، و در نزدیک شادگان، می‌توانید سایبان‌هایی را ببینید با زنانی که در حال فروش ماهی‌اند.
ماهیگیری در شادگان، یکی از مشاغل اصلی مردان شادگان است و فروش ماهی‌ها هم معمولا به عهده خانم‌ها گذاشته می‌شود. زنان شادگان صبح خروسخوان ماهی‌ها را در علاگه یا همان سبد حصیری دستباف می‌گذارند و در کنار جاده بساط می‌کنند. سرما و گرما بر کارشان تأثیر ندارد. زیرا باید در گذران زندگی و امرار معاش به مرد‌هایشان کمک کنند.
این شیوه زندگی از مادرانشان به آنها به ارث رسیده است. دختران کوچک که چهره‌هاشان به دلیل همراهی مادرانشان در زیر آفتاب سوزان گندمگون شده است، با لبخند ساده و بی‌غش گاه سرگرم بازی و بیشتر مشغول تمرین کسب و کار آینده هستند.روحیه شاد و شوخ طبعی این زنان با اینکه در روز به سختی یک مشتری گذری داشته باشند، مثال زدنی است.
فنیان‌ها و دله‌ها
اینجا، قهوه اولین چیزی است که پس از سلام و احوالپرسی، به کسی تعارف می‌کنند. قهوه‌خوری از دیرباز نزد مردمان عرب مورد احترام بوده و آداب آن همچنان تا به امروز محفوظ مانده است. معمولا در خانه هر عرب زبانی در ایران، وسایل پذیرایی با قهوه از قبل آماده است؛ «فنیان»ها که فنجان‌هایی بی‌دسته هستند، چیده شده و «دله»ها یا همان ظرف‌های حاوی قهوه هم کنار به کنار هم آماده‌اند تا مهمانی آغاز شود.
وقتی مهمانان دورتادور اتاق می‌نشینند. میزبان «دله» یا ظرف حاوی قهوه را به دست گرفته و با دست راست خود «فنیان» یا همان فنجان بی‌دسته را به مهمان تعارف می‌کند و مهمان هم با دست راست خود فنیان را می‌گیرد.
ساقی، به نشانه احترام در برابر مهمان خم می‌شود و با زدن دله به فنیان، قهوه را برایش می‌ریزد. این صدا باعث می‌شود تا مهمان متوجه شود که قهوه‌اش ریخته شده و او بدون اینکه فنیان را بر زمین بگذارد قهوه را می‌خورد.
اگر مهمان دوباره قصد خوردن قهوه را داشته باشد. فنیان را بدون هیچ حرکتی تقدیم به ساقی می‌کند و در غیر این صورت فنیان خالی را به سمت راست و چپ تکان می‌دهد و به ساقی می‌دهد.
مهمانی و قهوه: مراسم قهوه‌خوری در میان مردم عرب، آداب دیگری هم دارد؛ شروع پذیرایی از سمت راست اولین نفری که قهوه صرف کرده انجام می‌شود و مهمان حق حمل دله را ندارد.
در صورت بودن پسران، پدر نباید به مهمانان قهوه تعارف کند و بزرگ ترین پسر این وظیفه را عهده دار می‌شود. شروع مهمانی و پایان آن هم با شانه بوسی بزرگ ترها همراه است.
کپر ماهیگیر
ماهیگیرها حداقل یک روز کامل را در تالاب می‌مانند. آنها در میان جزیره‌ها و مکان‌های خالی از سکنه در تالاب، برای خود کپرهایی می‌سازند تا در میانه روز، ماهی‌های صید شده را در آنجا قرار داده و خود نیز استراحتی کنند.
معمولا سرظهر در این کپرها چرتی می‌زنند و برای خود چای درست کرده یا ناهاری که از منزل آورده‌اند می‌خورند. از این دست کپرها در جزیره‌ها و اطراف تالاب فراوان دیده می‌شود.
تالاب زیبا است و سحرانگیز، در راه نظاره‌گر گله‌ای از گاومیش‌ها خواهید بود که عرض این تالاب را برای رسیدن به علوفه و خوراک طی می‌کنند. در برخی از مناطق که عمق تالاب زیاد است، این حیوانات عظیم الجثه در آب فرو می‌روند و فقط سر آنها از آب بیرون می‌ماند.
دیدن این صحنه فقط با زدن شاتر دوربین حفظ می شود و ماندنی. زیبایی تالاب شادگان را باید لمس و از نزدیک آن را حس کرد. می توان چندین روز متوالی وقت گذاشت و از طبیعت بکر و دست نخورده و پرندگان وحشی زیبای آن لذت برد و هزاران عنصر ناشناخته دیگر را در آن کشف کرد.
