همجواری و همنشینی روستای «بوژان» با قله فرازمند «شیرباد»،شاداب‌ترین و باطراوت‌ترین و خرم‌ترین ییلاق گردشگری را نصیب این خطه کرده است
توریسم آنلاین: رودی غزلخوان، کوهی آسمانبوس، سبزه‌زاری مخملین در کمرکش کوهستان و چشم اندازی شوق انگیز در محدوده‌ای وسیع در میانه‌های 5 کوه فرازمند تفتان، شاردو، دوربید، هارشفان و شاهوار، زیباترین و عجیب‌ترین دورنمای روستایی کوچکی است که نگین سبز استان خراسان رضوی نامیده می‌شود.
در این گستره عظیم که بالغ بر یک پنجم ایران وسعت دارد، «شیرباد»، بلندترین قله در امتداد رشته کوههای بینالود در شرق نیشابور قد برافراشته است. نزدیک ترین آبادی به این قله فرازمند خراسان بزرگ، بوژان زیبا بر بستر رودی خروشان آرمیده است. همجواری و همنشینی این روستا با این قله بلند و بهره گیری از نزولات جوی فراوان، شاداب‌ترین و با طراوت ترین و خرم ترین ییلاق گردشگری را نصیب این خطه نموده است. اساساّ در سلسله جبال بسیار بزرگی که از کوههای تورس و آنتی تورس ترکیه آغاز و تا هیمالیا و اورست ادامه می‌یابد و از شمال نیشابور می‌گذرد، در نیمرخ جنوبی این دیواره غول آسا و در محدوده نیشابور، شاهد دره‌ها، ییلاق‌ها و خرم‌کده‌های با طراوت و زیبایی هستیم که در این میان، روستای «بوژان» به علت جلوه‌های ویژه طبیعی و پرجاذبه بودن چشم اندازهایش، از موقعیتی ویژه برخوردار است، چنان که در تمام فصول سال، طبیعت دوستان و به ویژه کوهنوردان، بوژان را بهشت موعود خود می‌دانند و سایه سارهای رؤیایی و حاشیه‌های رودکده‌ای پرپیچ و خم، منزلگاه بسیاری از گردشگرانی است که به شهرستان نیشابور سفر می‌کنند.
علاوه بر باغ‌ها و کوچه باغ‌ها و جویبارهای بسیار زیبا، نقاط دیدنی بوژان بسیار زیاد است؛ دره شکراب، تخت هلاکو، آبشار بزرگ سنگی، زنبورزاو، تیغ مزار، چشمه آویشن و مرغزار دره، از جمله زیباترین چشم‌اندازها و جاذبه‌های طبیعت زیبای «بوژان» به شمار می‌روند.
خانه معلم «بوژان» که به همت آموزش و پرورش نیشابور جهت اقامت و توقف شبانه مسافران اختصاص یافته است، مکان مناسبی برای فرهنگیانی است که می‌خواهند از بوژان دیدن کنند. باغچه‌های تفریحی و رستوران‌های متنوع با فضاهای نشاط انگیز در میانه‌های گیسوان مواج و پر پیچ و تاب بید مجنون‌ها، از نقاطی است که برای استراحت و صرف غذا، بسیار مناسب است.
مسیر دسترسی:
مسیر دسترسی به روستای بوژان از مبدأ نیشابور، جاده‌ای آسفالته به طول 18 کیلومتر است. برای دسترسی به آبشار معروف و پرخروش بوژان که تقریباً در انتهای دره شکرآب قرار دارد، پس از رسیدن به این روستا باید مسیری در حدود 5/6 کیلومتر را پیمود و مسیر رودخانه را به سمت شمال در پیش گرفت. پس ازطی 5 کیلومتر و عبور از باغ‌های میوه که در دو سوی رودخانه گسترده شده‌اند، به چشمه‌های گوارایی از جمله چشمه شکرآب می‌رسیم که در قسمتی از دره که تنگ‌تر می‌شود، آبشارهای کوچکی نیز دیده می‌شود که ترنم آب و حرکت در بستر یک رود خروشان، صدایی دل نواز و آرامش بخش را پدید می‌آورد.
مسیر صعود:
اگر مسیر پاکوب را در این نقطه ادامه دهیم، به یک دوآبی می‌رسیم. در اینجا باید مسیر شرقی را دنبال کنیم. این راه را نیز می‌توان از دو مسیر پی گرفت؛ یکی ازکف رودخانه که پس از حدود 10 دقیقه پیاده‌روی، رودخانه کاملاً تنگ و قسمتی از مسیر سنگی می‌شود و فقط افرادی که به فن سنگ نوردی آشنا هستند، می‌توانند از این مسیر صعود کنند و مسیر دوم، یال را باید بالا برویم تا پس از 20 دقیقه کوهنوردی در راه پاکوب، به بالای یال برسیم. از این قسمت به بعد باید سعی کنید مسیر شرقی را ادامه داده و ارتفاع را کم کنید تا به سمت رودخانه هدایت شوید. پس از عبور از رودخانه، به فضای درختکاری و سرسبزی می‌رسیم که می‌توان آبشارهای کوچکی را دید، ولی برای رسیدن به آبشار اصلی، مسیرمان را از سمت راست رودخانه ادامه می‌دهیم. پس از عبور از این قسمت، مجدداً به کنار آبشار کوچک دیگری می‌رسیم. از اینجا با 15 دقیقه پیاده‌روی، می‌توانیم به آبشار اصلی برسیم که ارتفاع آن 24 متر است.
سوابق تاریخی بوژان:
«بوژان» از روستاهای بسیار تاریخی و قدیمی نیشابور به شمار می‌رود. «بوژ» به معنای مرغزار و بوژان جمع «بوژ» است و به واسطه آب فراوانی که دارد، دارای تنگه‌های زیادی در دامنه کوههایی است که به یک دره بزرگ به نام «بوژان» منتهی می‌شود. این دیار در عصر عظمت نیشابور، محل سکونت افراد و بزرگان منطقه بوده است و احتمالاً فیلسوف و عارف بزرگ اسلامی «ابوسعید ابوالخیر» در چهار کیلومتری جنوب بوژان سکنی داشته است. در شرق قبرستان بوژان که به قبرستان گبرها معروف است، چندین کاسه و قطعه سنگ‌هایی بسیار قدیمی به دست آمده که به باور مردم محلی، به دوران امام حسن مجتبی «ع» باز می‌گردد. این درحالی است که آرامگاه مطهر امامزاده سلیم «ع» در شرق دره و امامزاده خواجه گل علی«ع» که بدون مقبره است، در قسمت جنوب روستا قرار دارند و از نوادگان امام دوم شیعیان به شمار می‌روند.
در عین حال، با توجه به آثار زیر خاکی یافت شده در این منطقه، یکی از سران قاجار به نام «هلاکو میرزا» که در نیشابور حکومت می‌کرد، اوقات فراغت خود را در دره بوژان می‌گذراند و در محلی به نام «تلخان» منزل می‌کرد. از تلخان که بگذریم، دره‌های بسیار زیادی دیده می‌شود که هرکدام زیبایی خاص خود را دارد.
دیدنی‌های بوژان:
هر آنچه که در ذهن خود از یک روستای سنتی و بسیار زیبا مجسم کرده‌اید، در «بوژان» خواهید دید؛ این روستا با بافت مسکونی متمرکز در شیب ملایم استقرار یافته و دارای کوچه‌های پیچ در پیچ و نامنظم است و معماری سنتی روستا، بسیار زیبا و شبیه روستاهای پله‌ای است. برای زیارت، می‌توانید به امامزاده روستا که بنایی قدیمی است، بروید و برای سیاحت نیز باغ‌های سرسبز، آبشارهای کوچک و بزرگ، چشمه سارها و حاشیه زیبای رودخانه با چشم‌اندازهای رویایی و رنگارنگ، شما را شگفت‌زده خواهد کرد.
اگر هم شانس داشته باشید و هنگام برگزاری مراسم عروسی بوژانی‌ها به این روستا برسید، رقص چوب اهالی را خواهید دید و یک مجلس شادی بخش تمام‌قد ایرانی را به تماشا خواهید نشست. بهره‌گیری از آوازها و آهنگی‌های محلی خراسانی در جشن‌ها و عروسی‌های این روستا، بسیار معمول است. سازهای دوتار، ترانه‌های محلی را در مراسم شادی همراهی می‌کنند.
چی بخوریم؟
اگر پای سفره بوژانی‌ها نشستید، بدانید که آن‌ها با غذاهای محلی‌شان از شما پذیرایی خواهند کرد. بلغور شیر، کشک، کوکوی قارچ، کله‌جوش، حلوای محلی، فطیر مسکه، نان تفدون (تافتون)، انواع آش و آبگوشت محلی، از جمله غذاهایی است که سفره پیش رویتان را رنگین خواهند کرد.
سوغات چی ببریم؟
مردم روستای بوژان، اغلب از پوشاک محلی استفاده می‌کنند. جوانان در جشن و شادی، لباس محلی بر تن می‌کنند و لباس زنان روستا، از پارچه‌های طرح‌دار و رنگارنگ دوخته می‌شود. پوشاک محلی بوژان را می‌توانید در سایزهای مختلف تهیه کنید و سوغات ببرید. «قالی‌بافی» و «فرت‌بافی» هم از صنایع دستی روستای بوژان به شمار می‌رود که به دست هنرمندانه زنان و دختران بوژانی، بافته می‌شود.
