مرگور، منطقه‌ای است مرزی و سرسبز که بیشتر ساکنان آن را کردهای کرمانجی تشکیل می‌دهند. زبان مردم منطقه، گویش کرمانجی است که یکی از گویش‌های کردی به شمار می‌رود.

توریسم آنلاین: ایران سرزمین چهارفصل با جاذبه های رویایی بی نظیری است که در هرگوشه آن که پا بگذاری تابلویی حیرت انگیز از شاهکاران طبیعت پیش رویت دلنوازی می کند. مرگور نام دهستانی است از بخش «سیلوانا»ی ارومیه که در 20 الی50 کیلومتری جنوب غربی این شهرستان و در امتداد جاده «بند» قرار دارد. مرکز این دهستان روستای «زیوه» است که بخشی از آن بر بلندای تپه تاریخی این منطقه ساخته شده است.

مرگور، منطقه‌ای است مرزی و سرسبز که بیشتر ساکنان آن را کردهای کرمانجی تشکیل می‌دهند. زبان مردم منطقه، گویش کرمانجی است که یکی از گویش‌های کردی به شمار می‌رود. جمعیت این دهستان بالغ بر 50 هزار نفر است و روح زندگی عشیره‌ای و بی‌آلایش، در جای جای آن به چشم می‌آید. به دلیل وجود آب و هوای ییلاقی، عشایر منطقه در دامنه‌های کوهستانی و برفگیر، از دام‌های خود نگهداری می‌کنند.

مساحت «مرگور» حدود 442 کیلومتر مربع است که در محدوده آن بیش از 50 روستای کوچک و بزرگ وجود دارد.

دشت مرگور به دلیل وجود آب و هوای کوهستانی، رودخانه‌ها و دره‌های پرآب و عمیق، کوههای بلند و طبیعت بی‌نظیر با مردمانی آزاده وغیور، همواره در طول تاریخ مورد توجه بوده است. دامنه‌های کوههای بوز سینا و دالامپر، مملو از ریواس و کنگر و گیاهان صنعتی همچون گون، گونه‌های متعدد درختی و درختچه‌ای، همچون انجیر کوهی و گیاهان دارویی مانند گل گاو زبان،شیرین بیان، پونه، کاکوتی و خاکشیر است.

جنگل رِل باوان

این جنگل با انبوه درختان خودرو و درختان گردوی کوهی در روستای «باوان» دامن گسترده است.

از جاذبه‌های مهم گردشگری و توریستی  این منطقه، می‌توان به روستاهای ییلاقی سرسبز و خوش آب و هوای نوی، چریک آباد و گیسیان، به همراه باغات سیب و انواع میوه‌های تابستانی و دره‌های سرسبز بنار و ملیان و چشمه‌های متعدد آب شیرین، چون چشمه کانی تابر و چشمه چل آشان اشاره کرد.

تاریخ شگفت انگیز مرگور

تاریخ شگفت انگیز به همراه میراث طبیعی این منطقه، به یکباره خزانه‌ای از ثروت و نعمت طبیعت را در جلوی چشم آدمی قرار می‌دهد. وجود آثار باستانی و تپه‌های تاریخی نشان می‌دهد که این منطقه از گذشته‌های دور همواره مورد توجه ایرانیان بوده است. محوطه نوسنگی قبرستان براسب، تپه‌های شیخ زرد،گره قلما، کلات ژارآباد، گره پنبو، بره گری، فلکان، سیوان، گردوک، ملاشریف، کاوله گوند،گره فله، گره کوزه و دهها اثر دیگر، مؤید وجود و تداوم تمدن از زمان شکل گیری روستاهای اولیه و استقرار در دشت‌ها در دوره نوسنگی تا دوران معاصر در این منطقه است.

دریاچه بوز سینا

بوز سینا یا بز سینه نام کوهیست از رشته کوه زاگرس بزرگ در ۵۴ کیلومتری جنوب غربی ارومیه و واقع در دهستان مرگور  که با ارتفاعی بالغ بر ۳۴۸۰متر یکی از مرتفع ترین کوههای کردستان بشمار می آید.

بز سینه سرچشمه دو رود بزرگ گدار و دیزج بوده و بربلندای آن  یخچال و برف چال های دائمی وجود دارد که این رودها را در تمام فصول سال خروشان و مناطق کشاورزی پایین دست کوه را حیاط می‌بخشد.

مردم روستاها و عشایر منطقه به زبان کردی و با گویش شیرین شکاکی صحبت می‌کنند و بوز سینه در گویش شکاکی به معنی سینه یخی بوده که این نام را از برف موجود در دهلیزهای همیشه پر برف خود در قسمت جنوبی کوه گرفته و به راستی اسم با مصمایی است.

کوه بز سینه از شمال غربی با گردنه بز سینه به کوه دالامپر و از جبهه شرقی خود در امتداد گردنه مرگه زیازه به کوه مرگه زیاره پیوند می‌خورد. دریاچه بزسینه شامل دو دریاچه در ضلع شرقی قله بز سینه واقع شده اند.

این دو دریاچه در فاصله 400 متری از یکدیگر قرار گرفته اند. ارتفاع دریاچه جنوبی 3118 متر و ارتفاع دریاچه دوم یا شمالی از سطح دریا 3125 متر است. آب این دریاچه ها از ذوب برف یخچال‌های بز سینه و بارش های جوی تامین می‌گردد. دریاچه ها بیضی شکل هستند. قطر بزرگ دریاچه جنوبی 230 متر و قطر کوچک آن 100 متر و قطر بزرگ دریاچه شمالی 310 متر و قطر کوچک آن 110 متر است.