سوادکوه منطقه‌ای است سرسبز و کوهستانی در حدفاصل منطقه سرسبز خزری و منطقه کوهپایه‌ای جنوب البرز. کوهستانی که در این فاصله قرار گرفته، سبز است و ییلاقی و البته با آب و هوایی مطبوع که از طراوت جنگل‌های هیرکانی شمال هم بهره می‌برد.
توریسم آنلاین: سوادکوه منطقه‌ای است سرسبز و کوهستانی در حدفاصل منطقه سرسبز خزری و منطقه کوهپایه‌ای جنوب البرز. کوهستانی که در این فاصله قرار گرفته، سبز است و ییلاقی و البته با آب و هوایی مطبوع که از طراوت جنگل‌های هیرکانی شمال هم بهره می‌برد.
صدای شرشر رودخانه‌های پرآب و آبشارهای بلند، لذت گشت و گذار در این منطقه را بیشتر می‌کند.
طبیعت خوب و سرسبز این منطقه از دیرباز باعث شده که این منطقه از ایران برای سکونت محبوب و پرجمعیت باشد.
به‌همین‌دلیل آثار تاریخی هم در این منطقه فراوان است؛ برج لاجیم در کنار روستایی به همین نام.قدمت این برج که نمونه‌های مشابهی در نقاط دیگر استان مازندران هم دارد به قرون چهارم و پنجم هجری برمی‌گردد. روستای کوچک لاجیم در نزدیکی جاده فیروزکوه، شهرت خود را مدیون این برج تاریخی است.
برجی که آثار به جامانده از برج و بارویی قدیمی در نزدیکی‌اش، نشان می‌دهد، در زمانی ساخته شده که لاجیم به این کوچکی و آرامی هم نبوده است.
ستیغ آفتاب بربنای مخروطی شکل، عظمت این برج را دوچندان کرده است. بنای آجری،آنچنان قرص ومحکم پا در ره خاک دارد، نه آنچنان که گویی سالیان است که ازعمرخشت خشت آن می‌گذرد. رازآلودگی این برج ازپس قرن‌ها، بیشتر ما را به خود جذب می‌کند، هرچه بیشتر نگاهمان درجستجوی برج می‌چرخد، بیشتر تب و تاب ماندن و کشف کردن بیشتر را به جانمان می‌اندازد.
نفار چوبی
در این روستا امکانات اقامتی و رفاهی وجود ندارد یا باید چادر بزنید یا اتاق روستایی کرایه کنید. می‌توانید در زیرآب هم در مهمان‌خانه اقامت کنید. اما می‌توانید کمی راه‌تان را طولانی کنید و تا شیرگاه بروید و در یک «نفار» چوبی کوچک بمانید. روستای لاجیم بسیار خوش و آب و هوا و نزدیک به جاده فیروزکوه است. این روستا هم یک مسجد بزرگ دارد و هم نانوایی و بقالی. می‌توانید در بافت سنتی روستا و در کوچه باغ‌های اطراف روستا به گشت و گذار بپردازید.
غذاهای سوادکوهی
مردم سوادکوه بسیار مهمان نواز و سخاوتمند هستند و میهمان در نزد آنان از حرمت و ارزش والائی برخوردار است. بدین خاطر در پذیرایی و تزئین سفره غذا نیز دارای ذوق و سابقه درخشانی می‌باشند در طبخ غذا هم هنر و ظرافت بسیاری بکار می‌برند. تیرنگ بشتی که غذای بسیار لذیذی است به غذاهای دسته جمعی و گروهی معروف است.
تهیه آن بدین صورت می‌باشد که برنج مرغوب با شیر پخته می‌شود وسپس روغن حیوانی را تفت داده و به آن اضافه می‌کنند و در ادامه شیر، ماست و سر ماست نیز با آن مخلوط شده و پس از بهم زدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کماج نوعی شیرینی است که با آرد، زردچوبه، کره یا روغن حیوانی و شیر درست می‌شود و بسیار مطبوع و خوش خوراک می‌باشد. این غذا بیشتر توسط دامداران تهیه می‌شود.
حلوای مخصوص هم که در عروسی‌ها و اعیاد و جشن‌های مذهبی، سنتی و ملی تهیه شود از فرآورده‌های دیگر غذایی این منطقه است. البته می‌توان به پیسه گنه و محصولات لبنی مانند خامه، سرشیر، ماست، سرماست، دوغ، کشک، پنیر، کره، آلوشه و تنقلاتی مانند پشت زیک، ماکلمه و نان کتی هم اشاره کرد.
