یادداشتی برای مردی که آبروداری می کند و آبروی پرسپولیس را نمی برد

جنتلمن کروات را ایستاده تشویق کنید. بدون شک جز او کسی را نمی‌توانید عامل اصلی صعود پرسپولیس به فینال و تحقق موفقیت‌های سال‌های اخیرش بدانید.

مهدی یاراحمدی خراسانی در خبر ورزشی نوشت: زمانی در ترکیب پرسپولیس بازیکنانی مثل دایی، عابدزاده، شاهرودی، مهدوی‌کیا، هاشمیان و… بازی می‌کردند ولی هیچ‌گاه به این سطح از موفقیت نرسیده بودند. پرسپولیس فقط بهترین مربی تاریخ خودش را دارد و‌گرنه از نظر بازیکن و ستاره بهترین نیست، از نظر مالی و امکانات بهترین نیست، از حیث قدرت عمل در بهترین موقعیت قرار ندارد. ضمن اینکه محروم نیز می‌باشد و در زمان محرومیت بهترین بازیکنانش را نیز از دست داده است. حالا هواداران ارتش سرخ بیشتر از همیشه به اصول برانکو اعتقاد دارند. دیگر کسی به یاد صادقیان و عباس زاده نمی‌افتد، حالا هواداران رضاییان را به ماهینی ترجیح نمی‌دهند، از روی سکو‌ها صدای تشویق محسن مسلمان به گوش نمی‌رسد، کسی ربیع‌خواه را مسخره نمی‌کند و هیچ‌کس از رفتن امیری، محرمی و احمدزاده ناراحت نیست.

اکنون همه دریافتیم واقعاً نبود طارمی خیریتی برای پرسپولیس و ظهور و درخشش منشا، علیپور و نعمتی است. برانکو برای حقوق عقب‌مانده اش در رسانه‌ها هوچی‌گری نمی‌کند، آبروی باشگاه را نمی‌برد و مدیران را تحت فشار قرار نمی‌دهد. او هیچ‌گاه به‌خاطر محرومیت تیم و کاستی‌ها بهانه‌جویی نکرد و هر‌گاه اتفاق ناگواری افتاد بلافاصله به‌جای بهانه‌جویی برای شکست احتمالی، دنبال راه حلی برای پیروزی قطعی بود. برابر ناداوری‌هایی که فصل اول حضورش در پرسپولیس علیه تیم به وجود آمد خویشتن‌داری کرد و در برابر سوتی‌های وحشتناک سوشا هیچ‌گاه او و دیگر مدافعانش را سرکوب و تحقیر نکرد. کریم باقری دستیار ایرانی و اسطوره باشگاه را ارج نهاد، با مدیران و رسانه‌ها تعامل سازنده داشت و به بازیکنان تعصب و اخلاق آموخت. حالا پرچم اصولگرایی، اخلاقمداری، تعهد و تعصب، سعی و تلاش بدون وقفه، وحدت تیمی، مبارزه با بازیکن‌سالاری بالاست. برانکو کاری کرد که مدیران باشگاه، پیشکسوتان، رسانه‌ها، هواداران و حتی رقبایش ایستاده او را تشویق می‌کنند و به احترامش کلاه از سر برمی‌دارند.