ژامپون معروف ایتالیایی ها درخطر انقراض!

ژامبون پارما یکی از معروف ترین و پرطرفدارترین محصولات صادراتی ایتالیاست که حالا در دردسر بزرگی است.

توریسم آنلاین: خوراکی که به قول طرفدارانش هیچ چیزی  نمی تواند به اندازه طعم خوش پروسکوتو دی پارما دهانشان را آب بیاندازد و در سراسر جهان به نام ژامبون پارما شناخته می شود.

این غذای ایتالیایی، که گردش مالی سالانه 1.6 میلیارد دلاری ایجاد می کند، به شدت مورد توجه ایتالیایی ها است و جزو خوراکی های اصیل تلقی می شود. گوشتی که درمنطقه شمالی امیلیا رومانیا با استفاده از ران دام پرورشی ایتالیایی با  نمک و هوا درست شده است.

گردشگران به‌طور مرتب به این منطقه می‌آیند، که به‌خاطر سایر خوراکی های معروف  مانند سرکه بالزامیک و پنیر پارمزان شناخته می‌شود تا طعم خوشمزه‌ترین برش‌ها را در محل مبدا خود بچشند و برای تولیدکنندگان ژامبون، درآمد بیشتری به همراه داشته باشند.

اما در کشور ژامبون همه چیز بر وفق مراد نیست.. گرم شدن آب و هوا و گسترش ویروس‌هایی که بر دام ها تأثیر می‌گذارند، مشکلات بزرگی را برای  تولید ایجاد می‌کنند. نتیجه نهایی این است که روز به روز این  ژامبون خاطره انگیز کمیاب تر می شود..

برخلاف بسیاری از صنایع فرآوری گوشت به شدت مکانیزه، تولید ژامبون پارما کاملا سنتی است.

در دهکده Langhirano در نزدیکی شهر پارما، استفانو بورچینی به یاد می آورد که پدرش روش های عمل آوردن ژامبون پارما را به او آموزش می داد که به دوران رومیان بازمی گردد، زمانی که از نمک محلی برای نگهداری گوشت استفاده می شد.

ران  دامی که در ایتالیا رشد کرده است با دقت قصابی می شود و سپس نمک سود می شود . حدود یک هفته در اتاق خنک کننده می گذارد تا فرآیندی شروع شود که حداقل باید 400 روز طول بکشد تا  بهترین ژامبون پارما به عمل آید.

این فرآیند – و محصول – هر ساله صدها هزار خوش خوراک  و بازدید کننده کنجکاو را از سراسر جهان به این منطقه می کشاند تا در تورهای غذایی شرکت کنند. در بالا و پایین خیابان‌های پارما و دهکده‌های کوچکی مانند Langhirano، گروه‌های تور کوچک طعم‌های لذیذ را می‌چشند، اغلب همراه با سایر غذاهای لذیذ منطقه از جمله پارمیجیانو رجیانو (یا پنیر پارمزان)، سرکه بالزامیک از مودنا.

اما اخیراً، تهدیداتی مانند تغییرات آب و هوایی ساخته دست بشر و بیماری هایی مانند تب آفریقایی صنعت ژامبون را به چالش کشیده است.

بورچینی می‌گوید که چند سال پیش کسب‌وکار او مجبور شد سیستم‌های تهویه مطبوع را در اتاق‌های کیورینگ نصب کند، زیرا هوا مانند گذشته خنک نمی‌شود.

او می‌گوید: «دیگر شب‌های خنکی که قبلاً داشتیم را در تابستان نداریم، اما خوش شانس هستیم که می‌توانیم ادامه دهیم.» در شب نسبت به 15 سال پیش دمای هوا یک یا دو درجه گرمتر شده است، به این معنی که ما مجبور به تنظیم درجه حرارت هستیم.