گوشی‌های هوشمند دوست یا دشمن روابط عاشقانه؟
فابینگ عملی که باعث می شود افراد در محیط‌های اجتماعی یا خانوادگی به جای توجه به دیگران به تلفن خود نگاه کنند.
توریسم آنلاین: نوشته‌ی شوِتا میشرا / فابینگ به ترکیبی از «تلفن» و «بی‌اعتنایی» اطلاق می شود. این کلمه به عمل اولویت دادن دستگاه تلفن همراه بر افرادی که در تعاملات اجتماعی حضور فیزیکی دارند، اشاره دارد. عملی که باعث می شود افراد در محیط‌های اجتماعی یا خانوادگی به جای توجه به دیگران به تلفن خود نگاه کنند.
به گزارش گروه ترجمه توریسم آنلاین، در عصری که با پیشرفت‌های دیجیتال تعریف می‌شود، گوشی‌های هوشمند به عنوان همراهی جدایی‌ناپذیر در زندگی روزمره‌ی ما محبوب شده اند. تأثیر آن عمیق است و تار و پود نحوه‌ی تعامل و ارتباط ما با یکدیگر را شکل می‌دهد.
در نگاه اول، آنها با تسهیل ارتباطات، از بین بردن فواصل جغرافیایی و تقویت روابط ما، زندگی ما را غنی می‌کنند، اما به صورت نامحسوس، پتانسیل آزاد کردن نیروهای واقعاً مخرب را دارند. آنها قادر به منحرف کردن توجه ما هستند – یا بهتر بگوییم، دزدیدن توجه ما. این دستگاه‌ها باعث حواس‌پرتی می‌شوند و حتی فاصله‌ی عاطفی از عزیزان ما ایجاد می‌کنند.
فابینگ(Phubbing) به طور گسترده به عنوان بی‌ادبی، توهین‌آمیز و نقض هنجارهای اجتماعی تلقی می‌شود.
اعلان‌ها، رسانه‌های اجتماعی و هیاهوی سرگرمی‌های دیجیتال می‌توانند به راحتی توجه ما را از افرادی که از نظر فیزیکی در کنارشان هستیم، منحرف کنند. صدای مداوم پیام‌های دریافتی، به صورت مانعی بین ما و اطرافیان قرار گرفته و حواس ما را ازآنهاپرت می کند.
این حواس‌پرتی از طریق تلفن هوشمند، پدیده‌ای نوظهور را ایجاد کرده است که روانشناسان آن را فوبینگ می‌نامند.
دلایل به وجود آمدن فابینگ
فوبینگ در خلاء پدیدار نمی‌شود یا رخ نمی‌دهد، بلکه ریشه‌های آن در تعامل پیچیده‌ای از عوامل اجتماعی، روانشناختی و فناوری نهفته است.
در دنیای بیش از حد متصل ما، نیاز به اتصال مداوم به یک هنجار فرهنگی تبدیل شده است. افراد احساس می‌کنند که مجبورند به تلفن‌های هوشمند خود بچسبند، زیرا می‌ترسند که به‌روزرسانی‌ها یا فرصت‌های مهم را از دست بدهند. این «ترس از دست دادن» (FOMO) نیروی محرکه مهمی در پسِ فوبینگ است. مطالعات متعدد، ارتباط قوی بین فوبینگ و استفاده بیش از حد از تلفن‌های هوشمند را نشان داده‌اند.
علاوه بر این، فوبینگ می‌تواند به این دلیل نیز رخ دهد که ما می‌خواهیم از موقعیت‌های دشوار یا ناراحت‌کننده فرار کنیم. یک مطالعه نشان داد که هم فوبینگ و هم نگرانی با فرار از واقعیت (escapism) ارتباط مثبت دارند. به عبارت دیگر، افرادی که ترس شدیدی از دست دادن را تجربه می‌کنند و بیشتر نگران هستند، بیشتر احتمال دارد که درگیر فرار از واقعیت شوند. این نشان می‌دهد که این احساسات اضطراب همراه با اجبار به اتصال به دستگاه‌های دیجیتال ممکن است افراد را به سمت فرار از واقعیت به عنوان یک مکانیسم مقابله سوق دهد.
ماهیت اعتیادآور تلفن‌های هوشمند
فابینگ نتیجه فرار از واقعیت و اعتیاد به تلفن‌های هوشمند است .
یکی دیگر از دلایل فوبینگ، ماهیت اعتیادآور تلفن‌های هوشمند و برنامه‌های مرتبط با آنهاست. نیاز به بررسی مداوم اعلان‌ها، لایک‌ها و پیام‌ها، صرف نظر از سن، می‌تواند مقاومت‌ناپذیر باشد.
یکی از عواملی که به ماهیت اعتیادآور گوشی‌های هوشمند و در نتیجه پدیده فوبینگ (Phubbing) کمک می‌کند، جذابیت لذت فوری است. دسترسی فوری به اطلاعات، تعاملات اجتماعی و سرگرمی‌هایی که گوشی‌های هوشمند ارائه می‌دهند، میل انسان به پاداش‌های فوری را تحریک می‌کند و این وابستگی به تلفن‌ها را جذاب و عادت‌ساز می‌کند. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۰ انجام شد، همبستگی بین زمان استفاده از صفحه نمایش گوشی‌های هوشمند و ترجیح انتخاب پاداش‌های فوری کوچک‌تر به جای پاداش‌های تأخیری بزرگ‌تر را نشان داد. این نشان می‌دهد افرادی که زمان بیشتری را صرف گوشی‌های هوشمند خود می‌کنند، ممکن است تمایل به تصمیم‌گیری‌های تکانشی نشان دهند.
آنها همچنین دریافتند که استفاده از گوشی‌های هوشمند با خودکنترلی همبستگی منفی دارد. این نشان می‌دهد افرادی که بیشتر با گوشی‌های هوشمند خود درگیر هستند، ممکن است در خودتنظیمی و کنترل تکانه‌های خود مشکل داشته باشند.
پیامدهای فوبینگ
عادت استفاده بیش از حد از گوشی‌های هوشمند، به ویژه در مناطق عمومی یا هنگام رانندگی، نگرانی‌های ایمنی زیادی را ایجاد کرده است. وقتی افراد هنگام راه رفتن یا رانندگی حواسشان به گوشی‌های هوشمندشان پرت می‌شود، می‌تواند زندگیشان را به خطر بیاندازد و نه تنها کاربران گوشی‌های هوشمند را در معرض خطر قرار می‌دهد، بلکه اطرافیان آنها را نیز به خطر می‌اندازد.
نگرانی‌های ایمنی
عادت استفاده بیش از حد از تلفن‌های هوشمند نگرانی‌های ایمنی را افزایش داده است.
شواهد تجربی نشان می‌دهد که افراد در مقایسه با افرادی که ارتباط کمتری با آنها دارند (مانند اعضای خانواده، دوستان نزدیک یا افراد مهم زندگی)، بیشتر احتمال دارد که رفتارهای فوبینگ (بی‌احترامی) از خود نشان دهند، در مقایسه با افرادی که ارتباط کمتری با آنها دارند (مانند آشنایان یا غریبه‌ها).
تاثیر فوبینگ بر روابط عاشقانه
یک بررسی جامع از ادبیات برای درک تأثیرات فوبینگ بر افراد و نحوه نگاه دیگران به آن انجام شد. یافته کلیدی این بررسی این بود که فوبینگ تأثیر قابل توجهی بر روابط عاشقانه دارد. این امر احساس حسادت بین زوج ها را تشدید می‌کند، پیوند عاطفی آنها را تضعیف می‌کند، رضایت از رابطه را کاهش می‌دهد و میزان افسردگی را افزایش می‌دهد. این نشان می‌دهد که فابینگ (Phubbing) بر سلامت عاطفی و کیفیت کلی روابط عاشقانه تأثیر می‌گذارد.
تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که فابینگ منجر به نارضایتی از رابطه، کاهش حس تعلق و احساس ارتباط کمتر با عزیزان می‌شود. این مطالعه اهمیت حضور و مشارکت در تعاملات ما با دیگران را برجسته می‌کند، به ویژه در جهانی که تلفن‌های هوشمند به طور فعال توجه ما را می‌طلبند.
این بررسی همچنین نشان می‌دهد که فابینگ به طور گسترده به عنوان بی‌ادبی، توهین‌آمیز و نقض هنجارهای اجتماعی تلقی می‌شود. این امر درک نگرانی همدلانه، نزدیکی، اعتماد بین فردی و کیفیت مکالمه را تضعیف می‌کند.
بنابراین، فابینگ به چیزی بیش از یک ناراحتی جزئی تبدیل می‌شود؛ پیامدهای قابل توجهی برای سلامت عاطفی افراد و درک آنها از تعاملات اجتماعی دارد. درک پیش‌بینی‌کننده‌ها و دلایل پشت فابینگ برای پرداختن به این رفتار و ترویج عادات ارتباطی سالم‌تر در عصر دیجیتال حیاتی است.
نحوه تعادل در استفاده از تلفن‌های هوشمند
همانطور که گفته شد، تلفن‌های هوشمند می‌توانند بسیار مضر شوند و به روابط شما آسیب برسانند. به همین دلیل است که باید گام‌های آگاهانه‌ای برای حفظ کیفیت روابط خود برداریم و اطمینان حاصل کنیم که فناوری بر ارتباطات انسانی که برای ما عزیز هستند، سایه نیندازد. در اینجا چند استراتژی برای رسیدگی به مسئله فوبینگ و ترویج تعاملات سالم‌تر ارائه شده است:
سم‌زدایی دیجیتال: زمان‌های خاصی را برای قطع ارتباط با دستگاه‌های خود، به ویژه در طول مکالمات مهم یا تجربیات مشترک، اختصاص دهید. این می‌تواند به معنای اجرای قانون “بدون تلفن” در طول وعده‌های غذایی، در طول قرارهای عاشقانه یا هنگام گفتگوهای صمیمانه باشد. ایجاد و پایبندی به این لحظات بدون تلفن هوشمند به شما این امکان را می‌دهد که کاملاً در دنیای واقعی حضور داشته باشید و درگیر شوید.
مرزها را تعیین کنید: مرزهای واضحی برای تلفن هوشمند در رابطه خود تعیین کنید. مهم است که با شریک زندگی خود در مورد زمان مناسب استفاده از تلفن و زمان نامناسب بودن آن، گفتگویی آزاد داشته باشید. در مورد دستورالعمل‌هایی که برای هر دوی شما مفید است، به توافق برسید. به عنوان مثال، می‌توانید تصمیم بگیرید که بعد از زمان مشخصی در عصر یا در طول گردش‌های آخر هفته از تلفن‌های هوشمند استفاده نکنید.
مرزها را تعیین کنید
تعیین حد و مرز برای استفاده از تلفن هوشمند بسیار مهم است. به عنوان مثال، می‌توانید از شریک زندگی خود بخواهید که در طول قرارهای شام، تلفن خود را کنار بگذارد.
تمرین ذهن آگاهی: هنگام تعامل با شریک زندگی خود، نسبت به استفاده از تلفن هوشمند خود آگاه باشید. با تمرکز بر حضور کامل در لحظاتی که با هم به اشتراک می‌گذارید، ذهن آگاهی را تمرین کنید. وقتی در حال مکالمه یا گذراندن وقت با هم هستید، در برابر میل به بررسی تلفن خود مقاومت کنید. در عوض، توجه خود را به شریک زندگی خود و تجربه تعامل و حضور با او معطوف کنید.
ارتباط آزاد: در مورد فابینگ (بی‌توجهی) با شریک زندگی خود آشکارا صحبت کنید. احساسات، نگرانی‌ها و انتظارات خود را در مورد استفاده از تلفن هوشمند به اشتراک بگذارید. یک محیط حمایتی ایجاد کنید که در آن هر دوی شما بتوانید بیان کنید که فابینگ چگونه بر رابطه شما تأثیر می‌گذارد. با برقراری ارتباط آزاد و درک دیدگاه‌های یکدیگر، می‌توانید با هم برای یافتن راه‌حل‌ها و ایجاد تغییرات مثبت که ارتباط شما را بیشتر تقویت می‌کند، همکاری کنید.
