
اقامت چند روزه در نیزارهایی که با رود اروند و نخلستان های انبوهش محاصره شده اند، بستر
ماجراجویی هیجان انگیزی را فراهم می کند؛ سفر به جزیره مینو از تجربه های بکری است که ممکن
است یک بار در زندگیتان پیش بیاید.
به گزارش«توریسم آنلاین»: از آنجا که معلوم است استان خوزستان دارای نخلستان ها و نیزارهای زیادی میباشد،
محیط بیشتر این جزیره را هم نخلستانها پوشانده است و محیط مناسبی را برای پرندگان مهاجر و حیوانات بوجود آورده است
و طبیعت فوق العاده ای را رقم زده است.

جزیره مینو کجاست؟
جزیره مینو یا همان صلبوخ از توابع استان خوزستان به شمار می رود و مابین دو شهر آبادان و خرمشهر واقع شده است.
این جزیره کوچک که مساحتش به ۹ کیلومتر هم نمی رسد در دل اروند رود شناور مانده و اروند رود این جزیره را از خشکی جدا کرده است.
دسترسی به این جزیره از طریق پلی فلزی صورت می گیرد که در ضلع جنوبی جزیره ساخته شده است.
در داخل این جزیره یک شهر کوچک با جمعیت ۱۲ هزار نفری وجود دارد که اغلب آن ها عرب زبان هستند.
ضمنا این جزیره تا مرکز آبادان ۱۰ کیلومتر و تا خرمشهر ۱۱ کیلومتر فاصله دارد.

سوغاتی های این جزیره
وجود 30 نوع از محصولات خرما به همراه صنایع دستی زنان بومی این منطقه از جمله سوغاتی های این منطقه است.
جزیره مینو معمولا در ایام نوروز میزبان میهمانان و گردشگران بیشتری میشود
و اغلب دوستداران طبیعت هم به تفرج در نخلستان ها و قایق سواری در اروند مشغول میشوند.
کجا اقامت کنیم؟
در جزیره مینو چند مضیف سنتی برای پذیرایی و اقامت گردشگران وجود دارد،
مضیف اقامتگاه سنتی مردم عرب و برخی نقاط جنوبی ایران است
که در جزیره مینو با نی درست میشود و مناسب با آب و هوای این منطقه است.
در این مضیفها رستوران و چایخانه نیز وجود دارد علاوه بر اینکه ممکن است مردم بومی نیز به گردشگران خدماتی را ارائه کنند.

چه کسانی به این جزیره بروند؟
در جزیره مینو نه خبری از هتل و کافه و رستورانهای شیک هست،
نه موزه و آثار باستانی پیدا میشود.
برای همین اگر کسی اهل سفرهای مردمشناسی نیست نباید راه خودش را به سمت مینو کج کند.
در عوض آنهایی که دنبال کشف کردن رمز و راز زندگی مرزی این مردم هستند
انگشت اشارهشان را در حاشیه سبزرنگ مرز ایران و عراق میگذارند و با مردم مینو همراه میشوند.
شکل آبیاری مزارع، آداب و رسوم، آداب غذایی و معاشرت مردم عرب این منطقه میتواند دلیل محکمی برای سفر به اینجا باشد.











