خداحافظی مردم اورامان با کولبری با توسعه گردشگری رویداد

جشن‌هایی مثل جشن نوروز، شب یلدا یا چله و جشن سده، مراسم و آیین‌هایی مثل چک چک در یزد، آیین عروسی پیرشالیار، مراسم و آیین‌های متنوع و تاریخی ایام ماه محرم در ایران و صدها مناسبت دیگر در ایران وجود دارد که ظرفیت جذب گردشگر خارجی و داخلی را دارند

هما حاصلی : صنعت رویدادها بخش پویا و روبه‌رشدی است که رابطه‌ی بسیار مستقیمی با گردشگری دارد. در صورت میزبانی مناسب، رویدادها می‌توانند تاثیر بسیار مثبتی بر اقتصاد یک منطقه گذاشته و علاوه بر رشد فرهنگ‌ها، منجر به ظهور مشارکت‌های جدید شوند. میزبانی رویدادهای مهم در یک شهر، منطقه یا کشور، فرصتی منحصر‌به‌فرد برای رشد و پیشرفت آن مقصد است. به همین دلیل است که بسیاری از کشورها میزبانی موفقیت‌آمیز رویدادها را به‌عنوان ابزاری برای رشد خود در نظر می‌گیرند و ارگان‌های گردشگری، منابع خود را برای میزبانی رویدادهای مهم به‌عنوان بخشی از یک استراتژی گسترده، اختصاص می‌دهند.

به گزارش توریسم آنلاین ، جشن‌هایی مثل جشن نوروز، شب یلدا یا چله و جشن سده، مراسم و آیین‌هایی مثل چک چک در یزد، آیین عروسی پیرشالیار، جشنواره‌های میوه مثل انار، مراسم دف نوازان ایران زمین در سنندج به عنوان خاستگاه دف جهان، روز بزرگداشت حافظ و سعدی و فردوسی، مراسم و آیین‌های متنوع و تاریخی ایام ماه محرم در ایران و صدها مناسبت دیگر در ایران وجود دارد که ظرفیت جذب گردشگر خارجی و داخلی را دارند، اما این فرصت‌های طلایی برای گردشگری رویداد در ایران، مورد توجه قرار نگرفته و برای آنها بسته‌های خاص گردشگری در تورهای داخلی و خارجی تعریف نشده است.

در این میان جشنواره هزار دف یکی از نمونه هایی است که راه اورامان را برای توسعه گردشگری پایدار هموار کرده است.

به گفته سرپرست پایگاه منظر تاریخی فرهنگی اورامانات جشنواره هزار دف، ۲۰ میلیارد تومان درآمد برای مردم اورامان به همراه داشت و توسعه گردشگری می‌تواند گرایش به کول‌بری را کاهش دهد.

طالب نیا سرپرست پایگاه منظر تاریخی فرهنگی اورامانات در این خصوص گفته  در عید فطر امسال، جشنواره هزار دف در شهر باینگان برگزار شد که این مراسم همسو با معرفی ظرفیت‌های جدید اورامان است. این مراسم امسال بیش از ۱۵ هزار بازدیدکننده داشت و در همان دو روز بیش از ۲۰ میلیارد تومان درآمد برای ساکنان منطقه به همراه داشت. این مراسم سال گذشته در پالنگان کردستان برگزار شد و امسال در نقطه جدیدی معرفی شد. درواقع توسعه گردشگری در منطقه می‌تواند چنین درآمدزایی را متوجه مردم منطقه کند.

او در پاسخ به این سوال که ثبت جهانی اورامانات و معرفی آن در یونسکو و جذب گردشگر، تا چه اندازه رونق اقتصادی را برای منطقه به همراه دارد به گونه‌ای که مردم منطقه به واسطه اشتغال و درآمدی که توسعه گردشگری برایشان دارد به حوزه‌های فعال در این بخش روی آورند و به نوعی از کول‌بری دور شوند و شغلی در حوزه گردشگری را جایگزین کول‌بری کنند، گفت: در کردستان چند اقامتگاه بومگردی فعال شده است که توسط افرادی راه‌اندازی شده که در گذشته در حوزه کول‌بری فعال بودند اما در نهایت با دریافت تسهیلات و راه‌اندازی واحد بومگردی به این حوزه ورود کرده‌اند.

درعین حال نباید فراموش کرد که فعال شدن هر واحد بومگردی زنجیره‌ای از سایر فعالیت‌ها از جمله راهنمای گردشگری، حمل و نقل، صنایع دستی و… را فعال می‌کند. با فعال شدن هر کدام از این بخش‌ها، یک شغل ایجاد می‌شود. شاید نتواند راه اندازی چند واحد بومگردی و فعال شدن چند نفر را به کل جامعه کول‌برها در منطقه تعمیم داد اما نمی‌توان از اعداد و ارقامی که برگزاری جشنواره‌ها و حضور گردشگران برای مردم منطقه درآمدزایی ایجاد می‌کند نیز چشم پوشی کرد.

اوایل مرداد ماه ۱۴۰۰ بود که در چهل و چهارمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو (UNESCO) پرونده منظر فرهنگی اورامانات/ هورامان بررسی و با تصویب اعضای کمیته، اورامات/ هورامان به عنوان بیست و ششمین میراث فرهنگی ملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد.

پرونده ثبت جهانی منظر فرهنگی اورامانات/ هورامان در استان‌های کرمانشاه و کردستان با حدود ۴۰۹ هزار هکتار عرصه و حریم قرار دارد که ۱۰۶ هزار هکتار آن مربوط به عرصه و ۳۰۳ هزار هکتار نیز جزو حریم است. هورامان یا اورامان نام منطقه‌ای تاریخی با بافت پلکانی و آداب و رسوم بسیار خاص است که بخش‌هایی از شهرستان‌های سروآباد، سنندج و کامیاران در استان کردستان و شهرستان‌های روانسر، پاوه، جوانرود و ثلاث باباجانی در استان کرمانشاه را شامل می‌شود. بخش اصلی منظر فرهنگی هورامان/ اورامانات شامل دره‌های ژاوه رود، اورامان تخت، لهون است.

منطقه اورامانات دارای چند نوع صنایع‌دستی خاص است که در مناطق دیگر با این کیفیت و اصالت کمتر دیده می‌شود، نازک کاری، ساز سازی، ارغوان بافی، قالی و گلیم، جولایی، موج بافی، کلاش، نمدمالی، لباس‌های محلی، زیورآلات سنتی و سراجی سنتی از جمله این هنرهاست. بسیاری از صنایع دستی اورامانات نظیر کلاش (گیوه) و ارغوان به عنوان آثار صنایع‌دستی در فهرست میراث جهانی و ملی به ثبت رسیده‌اند.