بامداد به سمت خائیز حرکت می کنیم باید حدود بیست و پنج کیلومتر به سمت جنوب شرقی اهرم رانندگی کنیم. در مسیر، جا به جا گودال هایی قدح گونه از بارش دوشینه باریده لبریز از آب زلال است و مرغابیان وحشی رنگارنگ همچون بلم های سبکبار در حال شنا هستند.
توریسم آنلاین : گزارش و عکس : مهدی زارعی / بهمن ماه است و میانه فصل زمستان. اما این جا، یعنی شهرستان تنگستان که دلیرانش به دلیری شهره اند، خیزش آفتاب و ریزش گرمای زود هنگام، کاروان سرما را به غارت برده و از قافله باران پر بار خبری نیست؛ به قول سعدی: صولت برد آرمیده است و اوان دولت ورد رسیده. وارد شهرستان اهرم می شویم از قلعه یا کلات آن که در شمال شهر جای دارد بازدید می کنیم.
این قلعه که به شهید زایر خضر خان منسوب است در زمان حمله انگلیسی ها به ایران مورد استفاده قرار می گرفت. هم اینک نیز زخم گلوله توپ را می توان بر رخساره برج غربی آن دید.
قلعه زایر خضر خان دارای چهار برج و باروست . مصالح ساخت آن از خشت خام و گل است.
این اثر در تاریخ بیست و هفتم مرداد ماه سال هزار و سیصد و هفتاد و هفت با شماره ثبت ۲۰۹۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
شب را در شهرستان اهرم می گذرانیم، نیمه های شب صفیر سرعت باد سراسیمه، می خروشد تا پشت بندش ابر سیاه باران زا نیز عقده گشایی کند و قطرات باران را همچون شلاق بر پیکر دشت و کوه و بیابان فرود آورد.
خطه جنوب کم بارش است اما آنگاه که اراده باریدن کند در چشم برهم زدنی دنیا را تیره و تار می کند و همچون شراره های آتش برافروخته بوته ی *بلک* سرکش می شود و دمی دیگر از تب و تاب می افتد و آرامش پس از توفان توفنده حکمروا می شود.
بامداد به سمت خائیز حرکت می کنیم باید حدود بیست و پنج کیلومتر به سمت جنوب شرقی اهرم رانندگی کنیم.
در مسیر، جا به جا گودال هایی قدح گونه از بارش دوشینه باریده لبریز از آب زلال است و مرغابیان وحشی رنگارنگ همچون بلم های سبکبار در حال شنا هستند.
گویی آسمان و زمین موجودات را به ضیافت خوانده اند و درختان و گل ها و گیاهان و پرندگان بر این سفره کریمانه نشسته اند و به پایکوبی ایستاده.
وارد دره ای می شویم که بین دو دیواره کوه در محاصره است ؛ بیرمی و کوه سرخ. آنگاه در دامنه هر دو رشته کوه باغ های لیمو و نارنج با میوه های زرین در دامن نخل های سرفراز آسمان سای جلوه گری می کنند، نخل هایی که خود سر بر شانه های ستبر صخره ها گذارده اند و با آنان به مغازله مشغولند.
رنگ رخساره درختان سر سبز خبر از سر درونشان می دهد، پیداست که حالشان خوب است و روزگارشان به سامان و زندگی بر وفق مراد.
در لابلای این درختان، خانه هایی نیز سر از خاک برآورده اند، خانه هایی که برخی به سبک امروزی ساخته و پرداخته شده اند و تعدادی هم هنوز تنه قطور درختان نخل را به عنوان تیرچه بر سقف دارند ،گرچه تعدادشان اندک است اما هر چند تایی از این خانه های نو و کهنه برای خود نامی بر گزیده اند و به نامی مفتخرند.
بنیان، گشی، یخ، مخدان و اشی پنج آبادیست که باشندگانی دارند و به کار باغداری و دام پروری روزگار می گذرانند.
تنگه زیبای بنیون در نزدیکی روستای بنیان است که یکی از جاذبه های پر جذبه گردشگری است.
آب زلال این چشمه سار همچون کاونده ای وسوسه گر از زیر زمین به رو می آید و آن چه بر سر راه می بیند می شوید و با خود می برد تا آنگاه که خود را به پای درختان تشنه برساند و خود را قربانی کند و اندوه دلشان را فرو شوید.
از دیگر آبادی های شگفت این منطقه روستای آشی است؛ روستای کهنسالی که آثاری کهن از عهد پیشین دارد .
یکی از این آثار معبد ویرانی است که به چهار طاق شهره است. کارشناسان دیرینگی این معبد را تا پیش از هخامنشیان به عقب می رانند.
افسوس که فرصت اندک است و زمان هم سر ایستادن ندارد و آفتاب هنوز نتابیده ، صفحه کم پهنای دو دره را می پیماید و خود را پشت کوه پنهان می کند.
پایان بخش این سفر خوب منظر آبگرم پاکیزه اهرم است که تنی به آب می زنیم و سر و تن را می شوییم . البته بوی آب گوگردی رسم مهمان نوازی را به کمال دارد و ما را تا شیراز همراهی می کند.
