روستاگردی در دربند آش نستان
این روزها، مناطق شمالی استان قزوین از رنگارنگ‌ترین پاییزهای ایران است؛ درختان بلند و کهنسال چنار و انواع درختان میوه و درختانی که به طور خودرو، دشت و کوهستان را پوشانده و برگ‌های رنگین، منطقه را رنگارنگ کرده‌اند.
توریسم آنلاین : روستای «دربند آش نَستان» الموت، یکی از فراوان روستاهای این منطقه، روستای زیبایی است که پاییزی پر از رنگ دارد. وارد جاده الموت که شوید، درختان کهنسال چنار، شما را همراهی می‌کنند تا به یک مقصد زیبا برسید، مقصدی که در رنگارنگی، چیزی از روستاهای اطرافش کم ندارد و البته غیر از این، گوهری ارزشمند هم دارد. «دربند آش نستان» امامزاده‌ای تاریخی دارد که «حمدالله مستوفی» نویسنده قرن هفتم و هشتم هم از آن گذر کرده است: «… و گورهای متبرکه است نزدیک دربند آش نستان و آن مزار را هیبتی تمام است.»، امامزاده‌ای تاریخی با گنبد فیروزه‌ای که پاییز از میان رنگ‌های زرد و سرخ سر بیرون می‌آورد و زیبایی اینجا را دوچندان می‌کند. در این روستاگردی می‌توان با یک تیر، دو نشان زد؛ هم تاریخ را دید و هم در طبیعتش به گشت وگذار پرداخت.
قبل از گشت و گذار، می‌توانید در روستای دربند، در چایخانه‌های سنتی روستا چیزی بخورید. در ابتدای روستا، چند چایخانه و یا به قول خودشان، سفره‌خانه قرار دارد که البته تنوع غذاهایشان زیاد نیست. جوجه کباب، دیزی، کباب، املت و نیمرو از انتخاب های شماست.
ابتدای شهر قزوین از سمت تهران، بهترین شروع برای رسیدن به روستای دربند، حرکت از میدان «مینودر» به سمت جاده الموت است. در جاده الموت، کمی بعد از آنکه روستای «کورانه» را پشت سر گذاشتید، سمت راست مسیر، یک جاده می بینید. وارد این جاده نسبتاً پرپیچ و خم که شوید، پس از حدود 4 کیلومتر به یک دوراهی کوچک می‌رسید که مسیر مستقیم به سمت روستای دربند و مسیر فرعی دست چپ، به سمت امامزاده اباذر (ع) می‌رود، اما در صورت سفر با وسیله نقلیه عمومی، در میدان «مینودر» می‌توانید سوار مینی بوس یا خطی‌های الموت شوید، اما این خودروها، شما را ابتدای جاده فرعی پیاده می‌کنند. کار راحت‌تر این است که از میدان مینودر کمی به سمت شهر قزوین بروید و در میدان ولیعصر، سوار خطی‌های امامزاده اباذر(ع) یا روستای دربند شوید.
دیدنی‌های روستا: روستای «دربند آش‌نستان»، یکی از روستاهایی است که در مسیر الموت قرار دارد. می‌توانید وارد آن شوید و از طبیعت این منطقه و امامزاده تاریخی اش لذت ببرید.
این روزها، طبیعت گردی در اطراف روستا را نباید از دست داد، چرا که درختان چنار، نارون، تبریزی، گردو، گیلاس و زردآلو که درختان اصلی روستا هستند، این منطقه را به یک جعبه مدادرنگی تبدیل کرده‌اند. آب انبار و حمام قدیمی روستا که پایین امامزاده قرار دارند و اتفاقاً به ثبت ملی هم رسیده‌اند، از دیدنی‌های اینجا است که این روزها دیگر بدون استفاده مانده‌اند.
برای آنکه به امامزاده اباذر(ع) برسید، باید راهی را که آمده اید کمی به عقب برگردید. باید تا دو راهی قبل از روستا برگردید و فرعی سمت چپ را که با تابلوی راهنما، مسیر امامزاده را نشان می‌دهد، ادامه دهید. انتهای این جاده به امامزاده می‌رسد.
از خودرو که پیاده شدید، برای رسیدن به حرم باید 90 پله را بالا بروید. صحن، حرم، مسجد و حجره‌ها بعد از بالا رفتن از پله‌ها، پیش چشمتان می‌آیند. می‌توانید از امامزاده که مشرف به روستاست، طبیعت زیبای روستا را تماشا کنید.
ساختمان امامزاده در سال‌هی اخیر بازسازی شده است، اما هنوز هم سنگ نوشته‌ها، کتیبه‌ها و کاشی‌های زیبای امامزاده که به سبک‌های معماری ایلخانی تا قاجار تعلق دارند، رنگ و بوی کهنی به این زیارتگاه داده‌اند.
ارتفاع ورودی حرم کم است و برای ورود به آن از درب شرقی، باید سر تعظیم فرود آورید. به جز ضریح امامزاده در گوشه شمال شرقی بقعه، سنگ قبر مستطیلی شکلی با نقوش برجسته قرار دارد که گفته می‌شود به «صدرالدین احمد خالدی» معروف به «صدر جهان»، وزیر غازان خان تعلق دارد. برای توقف و استراحت کوتاه می‌توانید با هماهنگی خادم امامزاده، از حسینیه امامزاده استفاده کنید.
