گردشگری بکر و بی زیور ما جاذبه های فراوان دارد اما اسباب استفاده و بهره مندی از آن فراهم نیست و برعکس ضرب المثل رایج «قاشق و چنگال هفت دست غذا هیچی» ، برای گردشگری ، غذا هفت دست فراهم است اما نه قاشق و چنگالی هست و نه مهمانی!
توریسم آنلاین: هماحاصلی / آنطور که کارشناسان گردشگری می گویند، گردشگری در بن‌بست قرار گرفته است؛ نه گردشگران اروپایی به ایران می آیند و نه روسی و چینی . آمارهایی هم که به عنوان گردشگر ورودی ارائه می شود ،بیشتر از کشورهای عراق، افغانستان و پاکستان است که با اهداف تجاری و مذهبی می‌آیند، نه تجربه فرهنگی. در حالی که تبلیغات ایران هراسی و برخی مسائل پیش آمده در سال های اخیر دست به دست هم داده تا گردشگران جهان از ایران رویگردان شوند اما صنعت گردشگری ازبازار داخلی نیز سهمی ندارد.
اخیرا وزیر میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی اعلام کرده است: « ما ۳ اقدام را در زمینه گردشگری آغاز کرده‌ایم؛ اول، گفت‌وگو با مقامات گردشگری جهان است؛ به‌عنوان مثال، من به آذربایجان سفر کردم و با حدود ۸ نفر از مقامات این کشور صحبت کردم. همچنین به گرجستان رفتم و با تعدادی از مقامات آنجا نیز گفت‌وگو داشتم.
در مجموع، جهت‌گیری ما بر دیپلماسی فعال ارتباطی و فرهنگی با حوزه نوروز، آسیای میانه، قفقاز، خلیج فارس، چین و سایر حوزه‌هایی است که ما به آن‌ها به عنوان کشور هدف نگاه می‌کنیم.هدف دوم را خلیج فارس قرار دادیم که در رأس آن عراق است.. حوزه سوم را ما دنیای اسلام به‌ویژه جنوب شرق آسیا شامل اندونزی و مالزی به‌عنوان کشورهای دارای ظرفیت بزرگ انتخاب کردیم.اولویت بعدی ما در سال آینده، تمرکز بر چین خواهد بود. چین ۱۶۰ میلیون گردشگر دارد و سهم ما از این بازار تنها ۶۰ هزار نفر است که بسیار ناچیز است و می‌خواهیم این سهم را گسترش دهیم تا بتوانیم سهم واقعی‌مان را از سبد گردشگری چین داشته باشیم.»
گرچه دیپلماسی فعال گردشگری، راهکاری برای جذب گردشگر خارجی است اما نکته قابل تامل آن است که وضعیت وخیم صنعت گردشگری کشوردیگر از صحبت و شعارهای زیبا گذشته است و این صنعت ورشکسته اکنون به راهکارهای عملی تری برای توسعه نیازمند است. در حالی که محدودیت قوانین برای گردشگران خارجی ایران در داخل کشور و تحریم ها و دردسرهای آن برای سفر به ایران توفیق جذب گردشگر خارجی را سلب کرده اما ایران با وجود ظرفیت های بی شمارگردشگری، همچنان مانند عروسی بی زیورمانده است وعلاوه برجذب گردشگری برای میزبانی هم آماده نیست .
آن طور که به گفته وزیر میراث فرهنگی و گردشگری باید تا پایان برنامه هفتم توسعه، ایران به رقم سالانه ۱۵ میلیون گردشگر برسد اما زیرساخت‌هایی لازم است که در حال حاضر نداریم. به عنوان مثال ، برای جذب ١۵ میلیون گردشگر به ۵۵٠ فروند هواپیما نیاز داریم ، همچنین باید ظرفیت هتل‌های ما چندبرابر شود و نظام حمل‌ونقل کشور متحول شود.
در حال حاضر برای توسعه صنعت گردشگری و جذب گردشگر خارجی علاوه بر خنثی سازی تبلیغات ایران هراسی و گفتگو با کشورهای همسایه و بازارهای هدفی که وزیر میراث فرهنگی اعلام کرده اند بیش از هر چیز نیازمند تغییر نگاه حاکمیتی به این مقوله است که قطعا راه زمان بر و دشواری است و نیازمند تدوین آیین نامه های تازه و نگاههای علمی و فنی به مقوله گردشگری است.
از راه صعب و طولانی توسعه گردشگری خارجی که بگذریم شوربختانه در حال حاضرگردشگری داخلی نیز رونق چندانی ندارد و گرانی هزینه های سفردرمقاصد محبوب گردشگری کشور، سفررا از سبد خانوارحذف کرده ودرحالی که نوروز به عنوان پیک سفر در پیش است؛ خانواده های ایرانی توان سفراستاندارد و با کیفیت به مقاصد گردشگری کشوررا ندارند و موج سفرهایی که اتفاق می افتد، عملا عایدی نصیب صنعت گردشگری نمی کند.
ارزان سازی سفر با حمایت از بخش خصوصی و رونق بازارداخلی سفرراهکاری است که می تواند حداقل این صنعت به زانو در آمده را تا زمان بازگشت دوباره گردشگران که به وعده اخیر وزیر میراث فرهنگی زمان دوری نیست سرپا نگهدارد ضمن آنکه سفر سهم همه و حق همه شهروندان ایرانی است؛ جامعه خسته ای که نیاز به نشاط و سرپاماندن دارد و انتظار می رود که دولت علاوه بر برنامه ریزی برای جذب گردشگر خارجی به دنبال چاره جویی برای رونق بازار گردشگری داخلی باشد.
مخلص کلام آنکه گردشگری بکر و بی زیور ما جاذبه های فراوان دارد اما اسباب استفاده و بهره مندی از آن فراهم نیست و برعکس ضرب المثل رایج «قاشق و چنگال هفت دست غذا هیچی» ، برای گردشگری ، غذا هفت دست فراهم است اما نه قاشق و چنگالی هست و نه مهمانی!
