شازند تنها دیاری در سرزمین پهناور ایران است که نسبت به وسعت خود، در دامنه کوه‌هایش بیشترین چشمه‌ها و سراب‌ها سرازیر است.
توریسم آنلاین: طبیعت زیبا، چشمه‌های گوارا و سراب‌های پرآب، همه و همه در شهرستان شازند گرد هم آمده‌اند تا این سرزمین را به یک بهشت کوچک تبدیل کنند، بهشتی که آثار و تپه‌های باستانی آن، یادگاری از دوران پیش از تاریخ است و اکنون این یادگاری‌های باستانی، چشم‌انداز مسافرانی است که به این دیار کهن می‌آیند.
شاید به جرأت بتوان گفت شازند تنها دیاری در سرزمین پهناور ایران است که نسبت به وسعت خود، در دامنه کوه‌هایش بیشترین چشمه‌ها و سراب‌ها سرازیر است. زمستان پربرکت هر سال، نوید بخش چشمه‌ها و سراب‌هایی جوشان‌تر از قبل است که در سفر به این دیار زیبا، حیف است پای این پرآب‌ترین و پرخروش‌ترین چشمه‌ها نرفت و طعم گوارای آب‌هایشان را نچشید.
شازند در قدیم «ادریس آباد» نام داشته‌است، اما کم کم به واسطه کوهی در نزدیکی آن، به شازند معروف شده است. آب و هوای شازند، سرد و کوهستانی است و در زمستان، سردترین نقطه استان مرکزی است. به علت بارش برف فراوان، در منطقه‌ای بالاتر از بخش «هندودر»، پیست اسکی مجهز و بزرگی احداث شده که به عنوان یکی از جاذبه‌های توریستی شازند، زمستان هر سال، میعادگاه بسیاری از گردشگران و اسکی بازان مناطق دور و نزدیک است.
در «آستانه» باستانی:
در 6 کیلومتری جنوب شازند، شهری قرار دارد که یکی از قدیمی‌ترین سکونتگاههای تاریخی ایرانیان است. این شهر در دوران درگیری بین امین و مامون عباسی، اعلام بی‌طرفی کرد و همین مسأله سبب ویرانی آن شد و بقایای آن نیز در حمله مغول‌ها از بین رفت. آستانه در زمان صفویه مجدداً تعمیر و نوسازی شد و به سبب وجود مقبره امامزاده سهل بن علی«ع» و چندین امامزاده دیگر، در زمان صفویه بازسازی و به نام آستانه نامگذاری شد.
زیارتگاه بزرگان:
شهر «آستانه»، مدفن چهار تن از وابستگان به آل ابوطالب است که زیارتگاه آنان به سهل بن علی«ع» مشهور است. این امامزادگان، حضرت سهل بن علی«ع»، حضرت طالب بن علی«ع»، حضرت جعفربن علی«ع» و حضرت فضل بن جعفر«ع» است که با 6 واسطه، نسب آنها به حضرت امام سجاد«ع» می‌رسد. بنای زیارتگاه از نوع آجری و مربوط به دوران آل بویه است و گنبد کنونی آن با 28 متر ارتفاع، یکی از گنبدهای مرتفع در ایران و مربوط به دوران صفوی است که در دوران افشاری، قاجاری و در عصر حاضر نیز بازسازی شده است. این زیارتگاه دارای 4 صحن و سرا است و تزیینات کاشی کاری و آینه کاری و گچبری آن بسیار نفیس و جذاب و بیانگر هنر و ذوق معماران و هنرمندان سبک معماری اسلامی در قرون مختلف است. سالانه هزاران نفر از سراسر کشور با سفر به آستانه، ضمن زیارت و سیاحت، از بنای با شکوه این زیارتگاه نیز دیدن می‌کنند.
چشمه دوخواهران:
در شمال شرقی شهر آستانه و در دامنه کوه دو خواهران از رشته کوه راسوند و در ارتفاع 2 هزار و 360 متری، آب بسیار سرد و گوارایی از دل صخره‌ها بیرون می‌آید که به چشمه دو خواهران معروف است. از ابتدای سرچشمه تا پایین روستای دو خواهران، انواع درختان تنومند و کهنسال چنار ، صنوبر، بید و گردو خودنمایی می‌کند.
خورد و خوراک:
غذاهای محلی ویژه این شهرستان، آش ترخینه، دو کشک یا همان کل‌جوش، آش ماست، قورمه، نوعی آبگوشت به نام بروش درک، خوراک جاجیق، آش تابلو و کوفته شیله است و نان گرده یا کوله و نان خانقلی، از معروف‌ترین نان‌های محلی این منطقه به شمار می‌رود.
سوغات:
انگور و کشمش، سنجد و گردو، صابون معروف شازند، انواع فتیر، قالی و گلیم و رودوزی‌های سنتی، آثار چوبی شامل منبت کاری روی چوب، معرق کاری، پیکر تراشی، خراطی، سفالگری و کپو بافی، از سوغاتی‌های معروف شازند است.
