ببینید: تصاویر اندوهبارترین عزاداری زنان لر برای امام حسین(ع)

توریسم آنلاین: گل‌مالی اهالی لرستان در روز عاشورا روایت خاکی‌ترین آیین عاشورایی جهان است  که اندوه‌بارترین عزاداری‌ برای سرور و سالار شهیدان را به تصویر می‌کشد.

به گزارش توریسم آنلاین : گل مالی قدمتی چند هزارساله دارد و آغاز آن را می‌توان به زمان نزاع هابیل و قابیل نسبت داد که به امر خداوند زمین را چال کرد و جسد برادرش را به خاک سپرد. جسم با خاک یکی می‌شود و به ریشه اول خود برمی‌گردد.

در گذشته که پارچه سیاه کم بود، مردم تکه‌ای از دُور (سیاه ‌چادر) را می‌بریدند و روی شانه‌ خود می‌گذاشتند. سپس گل درست می‌کردند و روی شانه‌هایشان می‌مالیدند، به این نشانه که جسم ما از خاک است و به خاک برمی‌گردد.با ورود اسلام به ایران، مردم لرستان شیعه می‌شوند و بعد از واقعه عاشورا، همه آیین‌ها را مگر در عزاداری اهل بیت (ع) حرام می‌دانند.

آن‌ها با برپایی خیمه‌هایی، کنار آن شهادت امام حسین (ع) را روایت می‌کردند و سر و شانه خود را در روز عاشورا گل می‌مالیدند. سپس آتش درست می‌کردند که نشانه پاکی و روشنایی روی زمین بود و به چمری‌زدن و موه‌خانی می‌پرداختند.آیین گل‌مالی در روز عاشورا در استان‌های غربی ایران نظیر لرستان، کرمانشاه و ایلام انجام می‌شود. گل‌مالی در زبان محلی با عنوان «خره گیری» تلفظ می‌شود که خره به‌معنای «گل» است.

گل‌مالی در روز عاشورا در استان‌های غربی ایران نظیر لرستان، کرمانشاه و ایلام انجام می‌شود.این آیین خاص دارای چند مرحله است که از روز هفتم محرم موسوم به روز تراش عباس شروع می‌شود و تا بعد از شام غریبان ادامه دارد. در روز تراش عباس، مردها به حمام می‌روند و پس از اصلاح سر و صورت، لباس‌های تمیز می‌پوشند. در فاصله چند روز مانده به عاشورا، عده‌ای به‌سراغ جمع‌آوری هیزم می‌روند و اهالی محل بسته به نذری که دارند، به آن‌ها هیزم می‌دهند. شهرداری نیز درختان خشکیده سطح شهر را جمع می‌کند و در اختیار هیئت‌ها قرار می‌دهد. این هیزم برای برپایی آتش استفاده می‌شود تا عزادارانی که در گل می‌افتند، خشک شده و در فصل زمستان از سرما حفظ شوند.

در روز تاسوعا نوبت به تهیه گل می‌رسد. برای این منظور، مردم حوضچه‌هایی به‌شکل مربع و دایره با آجر چینی در جلوی خیمه‌ها و تکیه‌های شهر درست می‌کنند و خاک نرم و مخصوصی را در آن می‌ریزند که در روز عاشورا با گلاب مخلوط می‌شود. دور این حوضچه‌ها را با گلاب تزیین کرده و مردم عزادار با تاریکی هوا، اطراف آن شمع روشن می‌کنند تا حاجاتشان برآورده شود.

در صبح روز عاشورا، از کودک و جوان تا زن و مرد به تکیه‌های محله می‌روند و پس از گل‌مالی خود، دور آتش می‌ایستند تا خشک شوند و در ادامه به سینه‌زنی می‌پردازند. زنان به یاد مصیبت حضرت زینب (س)، گل را بر چادر و سر خود می‌مالند و مردها لباس سیاه خود را به رنگ گل درمی‌آوردند و با همان لباس‌،‌ نماز ظهر عاشورا را می‌خوانند. در این میان بعضی سر و صورت و چشم و برخی دیگر کتف و شانه خود را گل می‌زنند. بسیاری از مردم نظیر سالمندان، زنان و کودکان که نمی‌توانند در حوضچه‌های گل بغلطند، با کاسه‌ای کوچک در دست، مقداری گل را به خانه می‌برند تا به سر و صورت و شانه‌هایشان بمالند.

آیین گل‌مالی با نوحه‌های محلی همراه است که از آن جمله می‌توان به این مورد اشاره کرد:

دستگیر بی‌دس حسین دسم بیر، ساقی حنا رس حسین دسم بیر (ای برادر بی‌دست امام حسین (ع) کسی که پشت و پناه وی بوده، کمک من هم بکن، ای ساقی بی‌دست حسین دست من را بگیر)

ده مین دریای خی دور گرو گم کردمه (در میان دریای خون، در مروارید گران‌بها گم کرده‌ام)

این بدن از کیست که سر ندارد، عزیز زهرا است کفن ندارد، زاده زهرا است، عزیز زینب بی‌کس و یاور صحت ندارد، نیز جزو اشعاری است که مردم با خواندن آن‌ها، شروع به سینه‌زنی می‌کنند.برخی مردم خرم آباد، لباس‌های گلی جوانان خود را به همان حالت برای سال آینده نگه‌ می‌دارند و امیدوارند که به این طریق، جان و مال و سلامتی فرزندانشان بیمه شود.