عکس های دیده نشده از آرامگاه حافظ+تاریخچه

توریسم آنلاین: آرامگاه حافظ در زمره محبوبترین و پربازدیدترین اماکن گردشگری ایران محسوب می شود. امروز 20 مهر روز نکوداشت حافظ به تاریخچه این آرامگاه زیبا خواهیم پرداخت.

به گزارش توریسم آنلاین ، آرامگاه حافظ از بناهای زیبای شهر شیراز است که در سال 1314هـ.ش/1935م. به همت علی اصغر حکمت  احداث شد و جایگاه مهمی در معماری معاصر ایرانی و ذهن مخاطبان یافت؛ تا آنجا که نام حافظ با تصور آرامگاه وی در ذهن هر ایرانی در هم آمیخته است.

قبل از احداث آرامگاه جدید، مقبرۀ حافظ در یک قبرستان عمومی واقع بود و پس از آن، مجموعه توسط آندره گدار طراحی و پیشنهاد شد. در طرح بنای حافظیه از نمادهای شیوۀ اصفهانی بهره گرفته شده است؛ این سنت گرایی در معماری به عنوان حد واسطی میان معماری سنتی و معماری مدرن به شمار می رود.

شناخت گدار از سنن ایرانی و استفاده از آن در آثار معماریش به اندازه ای است که اغلب تصور می کنند که این بنا کار معماری بومی است. لذا با توجه به هماهنگی عمیق بین معماری و کاربری، شناخت ایده های طراح، بخصوص تأثیرپذیری وی از معماری غربی و کشورهای همجوار ایران و هم چنین تأثیر تحصیلات وی در مدرسۀ بوزار پاریس و تلفیق این نگرش ها با خواسته های اولیۀ پروژه، ضروری به شمار می آید تا بتوان در تجارب دیگر از آن بهره جست.

مساحت این مجموعه حدود 2 هکتار بوده و از دو صحن شمالی و جنوبی تشکیل شده است که هر دو صحن اصلی توسط تالاری از هم جدا شده است، مجموعه حافظیه دارای 4 در ورودی و خروجی است که درب اصلی آن در سمت جنوب واقع شده که دو درب آن در سمت غرب و یک درب هم در سمت شمال شرقی مجموعه واقع شده است.تالار جدا کننده ی دو صحن اصلی یکی از آثار دوران زندیه می باشد که 56 متر طول و 8 متر عرض دارد و از 20 ستون سنگی با ارتفاع 5 متر تشکیل شده است.

تاریخچه آرامگاه حافظ

حدود 65 سال پس از فوت حافظ وزیر میرزا ابوالقاسم گورکانی حاکم وقت فارس برای اولین بار بنایی گنبدی شکل بر فراز مقبره حافظ بنا کرده و در در جلوی عمارت حوض آبی نیز ساخته است که از آب رکن آباد پر می شود.اما پس از آن در دوره ی صفویان و افشاریان و در زمان حکومت شاه عباس صفوی مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است.

در دوره ی زندیه به دستور کریم خان زند بارگاهی همانند بارگاه خود ساخته شد که سنگ مرمرینی بر تربتش قرار داد که همچنان باقی مانده است، کریم خان دستور به ساخت تالاری با چهار ستون سنگی یکپارچه و بلند رانیز داده که از سمت شمال و جنوب گشاده بوده و در دو سوی آن اتاقی بنا کرده است به گونه ایی که مقبره حافظ در پشت آن قرار گرفته است و در جلوی آن باغی بزرگ قرار دارد.

بازسازی مقبره حافظ همینطور در زمان قاجار و پهلوی نیز ادامه داشته است که در نهایت در سال 1386 اولین مرمت جدی و بازسازی مقبره حافظ و باغ های اطراف در دوره ی جمهوری اسلامی انجام شده است.

نماد و معماری آرامگاه حافظ

آرامگاه حافظ در یکی از شلوغ ترین خیابان های شیراز واقع شده است و نمای اصلی آرامگاه از خیابان قابل مشاهده نیست، این خیابان زیبا نماد اسارت در جهان مدرن و صنعتی می باشد اگرچه که نمی توان از طریق آن آرامگاه حافظ را که نماد افکار و اندیشه های عرفانی است را تماشا کرد.در ایده های طراحی این باغ، آرامگاه حافظ و بخش جنوبی آن نمادی از دنیای مادی انسان ها می باشد که هرچه به آرامگاه نزدیک تر می شویم از هرچه بندهای نفسانی است آزاد می شویم.

بخش شمالی آرامگاه نماد ملکوت است که این بخش 8 درب ورودی و خروجی دارد و خود آرامگاه نیز 8 ستون سنگی دارد که از دوره مظفریان تا امروز دست نخورده است با این تفاصیر تاثیر عدد 8 را از آنجایی که خود حافظ نیز در این قرن میزیسته می توان به آسانی درک کرد و تشخیص داد.

نمای بیرونی گنبد مقبره بزرگ حافظ نمادی از آسمان و آرامش است و بسیار شبیه به کلاه درویشان ترک می باشد، حتی ترکیب رنگ های استفاده در داخل گنبد نیز نشانه ایی از آن دارد که با قدم گذاشتن بر سکوی ارامگاه و رسیدن به مقبره گویی به سوی آسمان در حرکتی و از هرچه بند در دنیا است آزاد شده اید.