بالا بودن دما در فصل زمستان باعث می‌شود عمر مفید یخ‌نوردی در ایران کوتاه باشد، یعنی فقط یک بهشت یک ماهه در زمستان.
توریسم آنلاین: «یخ نوردی»، یکی از زیر مجموعه‌‌های رشته کوهنوردی است که شباهت زیادی به «سنگ نوردی» دارد، اما با این تفاوت که در سنگ نوردی خبری از سرما و یخ نیست. همین دو عامل باعث می‌شود هیجان پرداختن به یخ‌نوردی بیش از کوهنوردی و سنگ نوردی باشد.
یخ نوردی شاخه‌‌های مختلفی دارد. یخچالهای بلند، آبشارهای یخی و گذر از مسیر‌‌های سنگی با تجهیزات مخصوص، از شاخه‌‌های مختلف این ورزش مهیج است. بهترین زمان برای پرداختن به این رشته، فصل زمستان است، اما در برخی مناطق به دلیل برودت هوا تا اواخر بهار هم شاید امکان یخ‌نوردی داشته باشد.
برای یخ نوردی باید آگاهی و آمادگی کافی داشته باشید. این شرط اصلی یخ‌نوردی است، چون محیطی که در آن به این رشته می‌پردازید، یخ است و هر لحظه و هر روز و هر ساعت تغییر شکل می‌دهد. مانند زمین فوتبال نیست که همیشه یک شکل داشته باشد. ب
رای پرداختن به یخ نوردی، به همراه داشتن ابزار مناسب و آگاهی کامل از تکنیک‌‌های مختلف صعود ضروری است و مانند همه ورزش‌‌های دشوار و طاقت فرسای دیگر، یخ نوردان نیز باید از خطرات این رشته آگاهی داشته باشند. با این وجود، اجازه ندهید این خطرات مانع لذت بردن شما از تجربه استثنایی صعود یخ شود.
- یخچالهای سبلان: یخچالهای منطقه سبلان در استان اردبیل و آذربایجان شرقی، مکان‌‌های مناسبی برای کوهنوردی است. سبلان از جمله قلل مرتفع و منفرد ایران است. در کنار این قله، اما قله‌‌های دیگری همچون هرم داغ، کسر داغ، ایلگار و قوشلار قرار گرفته‌اند. دراطراف این ارتفاعات، چندین یخچال کوچک و بزرگ مشاهده می‌شود که عبارتند از: یخچال بزرگ شمالی سبلان، یخچال هرم داغ، یخچال کسره داغ و یخچال شرق سبلان. یخچال شمالی از مشکین شهر و لاری قابل مشاهده است. عرض یخچال زیاد است و با شیب بسیار تند، درپی یک شکاف یخچالی به قله می‌رسد. ریزش سنگ دراطراف یخچال وجود دارد و در پائیز ازیخ مستحکم برخوردار می‌شود. همچنین درکاسه بزرگ غربی قلل هرم وکسره داغ، یخچال بزرگی قرار دارد که شعب آن به صورت زبانه‌‌های مرتفع دردل شاخک‌‌های هرم داغ، ارتفاع گرفته‌اند. عرض این یخچال بسیار زیاد است وزبانه‌های آن باشیب تندی به لبه خط الرأس قلل هرم داغ می‌رسند.
یخچال شرقی سبلان واقع درلبه یال شرقی قله، از جمله یکی دیگراز دیدنی‌‌های سبلان بهشمار می‌آید. این یخچال با ارتفاع 3900متر تا4500متردرزیرقله محراب ارتفاع گرفته وازپیچ یخچالی خاصی برخوردار است. شیب آن در قسمت‌‌های انتهایی تند وکمی ریزشی است. ازجمله دیگریخچال‌‌های سبلان می‌بایدازنقاط کوچکتری چون یخچالهای شمال غربی، تکه برفچال جنوبی قوشلارویخچال‌‌های کوچک حد فاصل هرم داغ وکسره داغ نام برد.
- یخچالهای علم کوه: منطقه علم‌کوه با وجود بیش از 45 قله بالای 4000 متر ارتفاع، نمونه‌‌های کم نظیری از عظمت، صلابت و زیبایی رشته کوه‌‌های البرزرا در کلاردشت به نمایش گذاشته است. علم کوه نیز دارای یخچالهای طبیعی است. از اینرو این منطقه، یکی از مناطق دوست داشتنی علاقه‌مندان به یخ‌نوردی به شمار می‌رود.
یکی از مهمترین این یخچال‌ها، علم‌چال نام دارد که دارای 3000 متر طول و 750 متر عرض و 80 متر عمق است. علاوه بر این، می‌توان از یخچال «اسپیلت» نام برد که متشکل از توده‌‌های بزرگ یخ است. این توده عظیم یخ که با سنگ و خاک آمیخته شده‌اند، منابع اصلی آبگیری رودخانه سردآبرود کلاردشت است. یخچالهای علم کوه از نوع یخچالهای کوهستانی و دره‌ای هستند که روزانه با سرعتی به طور متوسط بین 30 سانتی‌متر تا یک متر در حرکتند و هر روز تغییر مکان می‌دهند.
در این مجموعه، به طور کلی هفت یخچال بزرگ وجود دارد که به ترتیب وسعت عبارتند از: یخچال هفت خوان، یعنی بزرگ‌‌ترین یخچال طبیعی کشور، یخچال علم‌چال، یخچال شمال غربی علم کوه، یخچال تخت سلیمان، یخچال خرسان، یخچال چالون و یخچال مرجیکش. بد نیست بدانید که در این نواحی، برفچال‌‌هایی نیز وجود دارد که مهمترین آنها برفچال تنگگلو است که دروازه شمالی فلات حصارچال نیز هست و راه مالرو کلاردشت – طالقان از آن عبور می‌کند. برفچال دیگر به برفچال گردنه کوه معروف است که در بین دو یخچال خرسان و حصارچال در زیر قله مناره قرار دارد.
- آبشار یخی «آب نیک»: بسیاری از یخ‌نوردان ترجیح می‌دهند به جای یخ‌نوردی در یخچالهای طبیعی، این رشته مهیج را در آبشارهای یخ زده در فصل زمستان ادامه دهند. یکی از این آبشار‌‌ها، آبشار «آب نیک» است که در روستای آب نیک از توابع رودبار قصران شمیرانات قرار دارد. برای رسیدن به این آبشار، باید به22 کیلومتری لواسان بروید و بعد از پشت سرگذاشتن فشم، روستای زایگان و سه راهی لالان، به پای آبشار برسید. برای رفتن به آب نیک، اگر وسیله نقلیه ندارید، می‌توانید با اتوبوس و تاکسی خود را به میدان تجریش برسانید و از آنجا سوار مینی‌بوس‌‌ها یا تاکسی‌‌های فشم شوید و از راننده بخواهید شما را تا آب نیک برساند.
- آبشار یخی «نوا»: اگر دوست دارید به یک آبشار یخی ١٠٠ متری صعود کنید، سری به آبشار «نوا» بزنید. محل دسترسی به آبشار در جاده هراز، 10 کیلومتر بعد از پلور در نزدیکی خروجی لاریجان است. در سمت راست خروجی، روستای نوا وجود دارد. باید جاده کوهستانی با پیچ‌‌های تند را بالا بروید. آبشار نوا با طول حدود ١٢٠ متر و طول مفید ٩٠ متر خودنمایی می‌کند. طول اول را می‌توانید در ١۵ متر یا ۴۵ متر صعود کنید. در محل‌‌های ذکر شده، تک رول‌‌هایی نصب شده است. طول دوم، یک طول ساده ٢٠ متری است که تا پای تاج آبشار ادامه دارد. طول سوم، یک طول نسبتاً سنگین 45 متری و عمودی است، اما طول چهارم، یک طول نسبتاً ساده و هدایتگر شما تا بالا‌‌ترین نقطه آبشار است.
- آبشار یخی «گنجنامه»: آبشار و دره گنجنامه در شهر همدان هم مکان مناسبی برای یخ نوردان است. همه ساله در این منطقه مسابقات یخ‌نوردی برگزار می‌شود. آبشار گنجنامه با ۱۲ متر ارتفاع در مسیر صعود به ارتفاعات کوه الوند و در ۵ کیلومتری غرب شهر تاریخی همدان کنار کتیبه‌‌‌های گنجنامه قرار دارد. دبی متوسط آب این آبشار ۲۰۰ لیتر در ثانیه است که از دره زیبای عباس‌آباد و گنجنامه می‌گذرد. همه ساله به دلیل برودت بیش از حد هوا، امکان مناسبی در این منطقه برای یخ‌نوردی به وجود می‌آید.
- یخچال «یخار» دماوند: اگر به یخ‌نوردی علاقه‌مند هستید، نخستین پیشنهاد ما یخچال «یخار» است. یخچال شرقی دماوند یکی از سخت‌‌‌ترین مسیر‌‌های صعود به این قله است. این یخچال عظیم و متغیر، دارای 5 دهلیز بزرگ یخی بوده که مشهور‌‌ترین و بلند‌‌‌ترین آنها، «یخار» نام گرفته است. در سمت چپ این یخچال، دهلیز جنوبی یخار قرار دارد که به ابتدای بام برفی و یال سنگی تپه گوگردی ختم می‌شود. در سمت راست یخار، 3 دهلیز فرعی وجود دارد که نخستین دهلیز از سمت راست به یال تخت فریدون می‌رسد و دو دهلیز فرعی دیگر به قله ختم می‌شوند. به خاطر داشته باشید که جنس یخ دهلیز‌‌های فرعی مرغوب نبوده و برای صعود مناسب نیستند یخچال اصلی یخار از ارتفاع تقریبی 4100 متری شروع می‌شود و تا قله ادامه می‌یابد که در سال‌‌های مختلف و با تغییر شرایط آب و هوایی، حدود 1300 تا 1700 متر یخچال ر ا در خود جای داده است. دلیل اصلی شکل‌گیری این یخچال بزرگ را می‌توان ذوب شدن برف‌‌های همیشگی قله و پس از آن انجماد در پشت دیواره‌‌های یخار دانست، چرا که زاویه قرارگیری دیواره‌‌های کناری «یخار» طوری است که هر روز تنها 2 تا 3 ساعت در معرض تابش نور آفتاب قرار دارد و همین امر نیز باعث سرمای طاقتفرسای این ناحیه از دماوند می‌شود.
- وسایل یخ‌نوردی: اگر به یخ‌نوردی علاقه‌مند هستید باید وسایل و ملزومات آن را هم فراهم کنید. کلنگ، کرامپون، لنگر برف و تبر یخ، ضروری‌‌ترین وسایل یخ نوردی است. کلنگ یکی از مهمترین وسایل کوهنوردی در برف است که بنا به نوع صعود، کاربری آن متفاوت است. امروزه از کلنگ‌های کوتاه ۶۵-۷۵ سانتی‌متری سبک استفاده می‌کنند. این کلنگ‌ها در مسیر‌هایی با برف آلپاین کاربرد دارند. کرامپون، وسیله‌ای فلزی و دارای تیغه‌های بلند است که به زیر کفش بسته می‌شود و مناسب حرکت روی یخ است. به وسیله کرامپون می‌توان راحت‌تر روی یخ حرکت کرد، بدون آن که سُر بخوریم. وظیفه تیغه‌های آن نیز ایجاد اصطکاک است.
کرامپون صعود، با تیغه‌های اضافی در جلوی پا، طوری طراحی شده است که در هنگام صعود، بخصوص روی آبشارهای یخی، در یخ گیر می‌کنند و فرد را ثابت نگه دارد. کرامپون‌ها معمولاً قابل تغییر هستند و روی کفش رگلاژ می‌شوند و توسط بند‌هایی محکم به کفش فیکس می‌شوند و یک کوهنورد با توجه به نوع فعالیتی که انجام می‌دهد، کرامپون مورد نظر خود را انتخاب می‌کند.
یکی دیگر از لوازم یخ نوردی، «لنگر برف» است که مانند لنگر کشتی، در برف می‌نشیند و می‌توان با آن به خوبی حمایت کرد. لنگر برف، دارای سیم بُکسل کوتاهی است که می‌توان طناب را به آن بست. لنگر برف اگر درست در برف بنشیند، می‌تواند چندصد کیلوگرم وزن را تحمل کند. لنگر برف برای سطح‌های پرشیب یخ‌زن به کار می‌رود، جایی که میخ یا پیچ یخ کارایی چندانی ندارد. تبر یخ نیز حد وسط چکش سنگ‌نوردی و کلنگ یخ به شمار می‌رود که نوک آن شبیه کلنگ و ته آن شبیه چکش است.
- یک بهشت یک ماهه! ایران گرچه مناطق کوهستانی بی‌شماری دارد که در فصل زمستان برودت هوا در این مناطق به چندین درجه زیر صفر هم می‌رسد، اما بهشت علاقه‌مندان به یخ نوردی نیست! چون مناطق یخچالی در کوهستان‌‌های ایران کم‌شمار است، اما همین مقدار کم هم به شدت تحت تأثیر دما و میزان بارش نزولات جوی قرار دارند. کافی است در یک زمستان خشکسالی رخ بدهد. یخ‌نوردان باید قید آن سال را بزنند و به زمستان سال بعد چشم بدوزند.
یخچالهای ایران در عین حال، کم حجم و کوتاه هستند. طول یک یخچال نیز اگر کم شود، خطر مرگ دور از دسترس نیست. علاوه بر یخچال، تعداد دیواره‌‌های یخی هم در ایران محدود است و طول بلند‌‌‌ترین دیواره یخی هم به صد متر نمی‌رسد. گرمای هوا نیز مزید بر علت است. کافی است در فصل زمستان، هوا چند درجه گرم‌تر باشد. همین مسأله کافی است تا برخی از دیوار‌‌های یخی اصلاً تشکیل نشوند، بنابراین پدیده بالا بودن دما باعث می‌شود عمر مفید یخ‌نوردی در ایران کوتاه باشد. یعنی فقط یک بهشت یک ماهه! اگر یخ‌نورد خیلی حرفه‌ای هم باشید، در این یک ماه حداکثر سه بار موفق به یخ‌نوردی خواهید شد. یخ نوردی در ایران رشته تازه‌ای است که اگر سرمای هوا و بارش نزولات جوی یاری نکند، این رشته نوپا، جوانمرگ می‌شود، ایران بهشت یخ نوردان نیست!
