مریوان، شاعر دارد، افسانه هم دارد. نزدیک مرز است، با اورامان شگفت انگیز فاصله‌ای ندارد، دریاچه‌ای درون جوش و به غایت زیبا دارد. مریوان، شهر زیبای کردستان است.
توریسم آنلاین: اگر به دنبال مقصد تابستانی بکر و خاص هستید 5 مقصد غیر تکراری پیش روی شماست.با ما باشید تا به مریوان ،خورموج،سیستان و بلوچستان،،اصفهان و مهریز برویم.
یگانه طبیعت دست‌نخورده و بکر اطراف اصفهان نامش پارک ملی کلاه قاضی است، پارکی که غنای بی‌اندازه حیات‌وحش آن از دوره صفویه تاکنون، آن را به عنوان یکی از شکارگاه‌های دربار درآورده بود. این پارک 50 هزار هکتاری در 36 کیلومتری نصف جهان است.
نام کلاه قاضی را به خاطر شکل عجیب آن، یعنی بلندترین قله این منطقه بر آن گذاشته‌اند. دو صخره سنگی بزرگ با شیبی تند، قله این کوه را تشکیل می‌دهد و نمای آنها از دور به کلاهی شباهت دارد که قاضیان قدیم بر سر می‌گذاشته‌اند.
کلاه قاضی با 50 هزار هکتار مساحت، در 36 کیلومتری اصفهان قرار دارد و از دیرباز به جهت وحوش فراوان و طبیعت غنی خود مشهور بود و از دوران صفویه با توجه به نزدیکی‌اش به پایتخت، به عنوان شکارگاه از آن استفاده می‌شد. از سال 1346حفاظت رسمی آن آغاز شد و از سال ۷۴ این منطقه به عنوان پارک ملی تعیین شد.
افسانه‌ای به نام «مَری…وان»!
اگر یک مرد کُرد با لهجۀ کردی، نام این شهر را با افتخار بر زبان جاری سازد، لرزش غریبی را در ته دلت حس خواهی کرد. شهری کوچک، زیبا و لطیف و در عین حال پر ابهت. یقین که دوستش خواهی داشت. نامش «مَری…وان» است!
مریوان، شاعر دارد، افسانه هم دارد. نزدیک مرز است، با اورامان شگفت انگیز فاصله‌ای ندارد، دریاچه‌ای درون جوش و به غایت زیبا دارد. مریوان، شهر زیبای کردستان است.
از سنندج، مرکز کردستان تا مریوان، حدود ۱۲۵ کیلومتر راه است، راهی سخت و البته زیبا که حدود 3 ساعت طول می‌کشد.
در میانه راه، روستای «نوگل» قرار دارد، همان روستایی که عشق مردمش، قرآنی است که در مسجد‌شان از آن نگهداری میکنند، همان قرآنی که بر پوست آهو و در زمان عثمان نوشته شده و تا به حال چندین بار مورد سرقت واقع شده و اکنون در جای خود قرار دارد.
نرسیده به مریوان، نیم ساعت مانده به آن، سه راهی است که به سه راهی «حزب‌اله» معروف است و ورودی اورامان، این سرزمین بلند و افراشته محسوب میشود.
مریوان شهر کوچکی است که درک آن زمان زیادی می‌طلبد، درک مردمی که ترانه‌های گورانی می‌خوانند و گیوه می‌بافند. لباس کردی می‌پوشند و با اقتدار گام بر می‌دارند. وقتی کالایی را به تو می‌فروشند، نگاهت میکنند و لبخند می‌زنند و آرزوی سلامتی برایت میکنند.
مریوان در چند دهه پیش، دژ شاهپور نامیده می‌شد و در تاریخ کهن از این شهر با نام «مهروان» یاد شده که متشکل از دو واژه «مهر» و «وان» به معنای جایگاه مهر است.
مریوان در نزدیکی مرز باشماق (مرز با عراق) واقع است و از همین رو، گردشگران بسیاری برای خرید کالا به آنجا می‌روند و این خود یکی از جذابیت‌های سفر به مریوان است. این سفر را حتماً تجربه کنید!
در کنار «غربال بیز» اتراق کنید
ناحیه باستانی «غربال بیز» حدود 40 کیلومتری جنوب یزد و غرب شهر کوچک مهریز بر تپه‌های کوه مثقال در کوهستان شیرکوه واقع است. این ناحیه، نام خود را از چشمه‌ای واقع در بخش شمالی گرفته است که آب آن از سوراخ‌های بسیار در تپه‌های غربی جریان می‌‌یابد و در قسمتی جمع میشود که افراد محلی به آن «غربال بیز» می‌‌گویند.
چشمه «غربال بیز» یکی از دو چشمه اصلی استان یزد است و به لحاظ زیبایی طبیعی و شرایط مناسب برای زندگی انسان، از دوران باستان مورد استفاده قرار می‌‌گرفت. این چشمه به صورت یک فرو رفتگی طبیعی است و هر سال در اوایل بهار آبی گوارا و زلال از کوه‌های منطقه در آن جاری و به دریاچه‌ای طبیعی تبدیل میشود.
روزگاری این چشمه به قدری پرآب بود که در رود پایین‌دستی آن، قایق‌سواری، اسباب تفرج مسافران و گردشگران این منطقه بود. چشمه «غربال بیز» بر اساس کاوش‌های صورت گرفته، مربوط به دوره اشکانیان است و در طول سال، میزبان جمع زیادی از اهالی یزد و حتی مردمان سایر مناطق کشور است. ماهی‌هایی که همراه با این آب از کوه بیرون می‌‌آیند، از نوع ماهی کور است و مردم معتقدند که این ماهی‌ها در زیرزمین و داخل کوه تولیدمثل کرده و پرورش می‌‌یابند. ماهی‌های کور منبع غذایی پرنده‌های ماهیخواری است که در فصل کوچ از طرف بخش‌های شمالی به سمت جنوب مهاجرت میکنند و این مسأله خود یکی از جاذبه‌های طبیعی منطقه به شمار میشود، زیرا هیچکس انتظار ندارد در استان یزد که منطقه‌ای کویری است، مرغ ماهیخوار دیده شود.
در کنار «تفتان» به آرامش برسید
شرقی‌ترین نقطه کشور در جوار «تفتان» سرفراز و در دامنه سرسبز آن، روستای «لادیز»، دو پدیده زیبای طبیعی را همچون قطعه ای از بهشت در خود نهفته دارد.
غار طبیعی «لادیز» شگفتی است که در دل کوه روستای «لادیز» از توابع شهرستان زاهدان و در 100 کیلومتری آن قرار دارد و همه ساله، به ویژه در فصل تابستان گردشگران زیادی را به آنجا می‌کشاند.
زیبایی های منحصر به فرد این غار در منطقه کویری و در جوار چهارمین قله مرتفع ایران، از قابلیت های فراوانی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی برخوردار است.
در غلغله گرمای بالای 40 درجه فصل تابستان این منطقه، گویی در میان غار «لادیز» باران می بارد و بوی نم، سبزه و گل در دشت مقابل آن، روح و تن آدمی را نوازش می‌دهد.
در تمام طول سال از سقف و اطراف این غار قطره‌های درشت آب جاری است که در کف آن یک جریان آب دائمی را تشکیل می‌دهد و انعکاس صدای قطره‌ها آب در غار، حس شگفت انگیزی را پدید می‌آورد.
آبشار «لادیز» نیز در همین روستا و در فاصله نزدیکی از غار آبی «لادیز» قرار دارد، به طوری که می‌توان با پای پیاده این مسافت را پیمود.
ترکیب دو پدیده «آبشار» و «غار» در این منطقه باعث شده است برخی خانواده‌های زاهدانی تعطیلات خود را در روستای لادیز بگذرانند. این در حالی است که همجواری روستای لادیز با کوه تفتان، موجب پدید آمدن چشم‌اندازهای بدیع و اماکن تاریخی و طبیعی شده است و همه ساله، کوهنوردان بسیاری برای صعود به بام جنوب شرق کشور به این منطقه عزیمت میکنند.
تماشای رقص نور در خورموج
یکی دو رکعت نماز عشق با رقص نور، رهایتان می‌کند از زمزمه‌های ناموزون افکار. البته اگر در مسجدی باشد که ۱۲۷ سال آدمیان سر به سجده معبود فرود آورده‌اند، این خود شکوه داستان را بیشتر می‌کند.
آنچه که شواهد گویای آن است، مسجد جامع خورموج، کهن‌ترین مسجد این شهر است. نمی‌دانیم این همه علقه پیشینیان به راز و رمز چه بوده است، اما نیک می‌دانیم که ایرانیان همیشه و در هر زمان، روی به عبادتگاه داشته و دارند. همان نسل چند هزار سال قبل این مرز و بوم، آتشکده‌هایی داشته اند که تا امروز امتداد یافته است.
رقص نور، موهبتی است که هر روز اهالی شهر خورموج را مسرور و مشعوف می‌کند. این نور سالیان درازی است که خودنمایی می‌کند، شاید از عصر ساسانیان، یا نه خیلی پیش‌ترها.
چنین است که همیشه هنگامی که درباره جاذبه های گردشگری خورموج و حتی استان بوشهر بحث میشود، از قلعه خورموج نیز به عنوان یکی از آثار شکوهمند تاریخی این خطه یاد میشود. هر کس که از این بنا بازدید کند، ناخودآگاه به شکوهمندی و وقار آن معترف خواهد شد. این قلعه در شهر خورموج واقع است با نوعی معماری به سبک سلجوقیان و متأثر از قلعه سازی دوران ساسانیان.
