روستای درخت جوز که یکی از مناطق بکر ییلاقی خراسان رضوی در زمینه گردشگری است به‌ویژه در روزهای تعطیل، پذیرای تعداد زیادی از گردشگران، ورزشکاران و دوستداران طبیعت است
توریسم آنلاین: در دامنه‌های بینالود اصیل در یکی از روستاهای کهن نیشابورسرسبز و با وقار زندگی به زیباترین شکل خود جریان دارد. نامش روستای درخت جوز است و تا دلتان بخواهد درخت جوز دارد و جوزهایش آنقدر خاص است که در نیشابورشهره عام و خاص شده است.
۵۵کیلومتری با نیشابور فاصله دارد. و به واسطه باغ‌هایش انبوه که به بزرگ‌ترین باغ خراسان معروف است.در لهجه محلی نیشابور و خراسان به گردو «جوز» گفته می‌شود و به دلیل وجود درختان زیاد گردو در منطقه، این روستا به نام درخت جوز مشهور شده است.
روستای درخت جوز که یکی از مناطق بکر ییلاقی خراسان رضوی در زمینه گردشگری است به‌ویژه در روزهای تعطیل، پذیرای تعداد زیادی از گردشگران، ورزشکاران و دوستداران طبیعت است و بزرگ‌ترین غار آبی استان را نیز در خود جای داده است.غار سرنی سال‌هاست شناخته شده اما افراد عادی نتوانسته‌اند از همان چند متر ابتدایی بیشتر به درون آن نفوذ کنند، چراکه وجود حوضچه‌های فراوان آب و خطرات موجود مانع پیشروی است.
بیش از ۱۰سال پیش برای نخستین بار تعدادی از کوهنوردان و غارنوردان به‌قصد اکتشاف وارد این غار شدند اما آنها نیز فقط توانستند ۲۱۶متر را بررسی کنند و درنهایت به دلیل وجود همان حوضچه‌های آب و نبود امکانات و تخصص لازم، کار را به اتمام نرسانده و پرونده غار ناتمام ماند.
پس از مدتی یک تیم حرفه‌ای از غارنوردان نیشابور در سال ۹۰ برای پایان دادن به معمای حوضچه انتهای غار به اعماق حوضچه نفوذ کرده و با عملیات غواصی، این غار را مورد کاوش دقیق قرار دادند و آن را به‌عنوان بزرگ‌ترین غار آبی خراسان شناسایی کردند.از دیگر جاذبه‌های روستا می‌توان به درخت چنار ۴۰۰ساله مشرف‌به چشمه آب روستا با قطری حدود ۹ متر، غار هونی و ارتفاعات بینالود اشاره کرد که در فهرست آثار طبیعی ملی کشور به ثبت رسیده است.
رودخانه طاغان که از شعبات اصلی رودخانه بار است از دامنه های غربی قله بینالود سرچشمه می گیرد و اولین روستایی که به آن می رسد ، روستای درخت جوز است و اگر چه در محل به نام رودخانه درخت جوز شناخته می شود ، اما در سازمان آب منطقه ای خراسان این رودخانه به نام رسمی طاغان شناخته می شود و ایستگاه هیدرومتری (آب نگاری) آن در کنار امامزاده عبدالقهار (ع) روستای طاغان قرار دارد.
رودخانه طاغان از غرب قله بینالود و در فاصله 10 کیلومتری درخت جوز سرچشمه می گیرد و در مسیر خود شعبه مهمی را از سمت شمال دریافت می کند .این شعبه حدود 5 کیلومتر از سرچشمه تا محل اتصال به رود طاغان فاصله دارد.این رود پس از عبور از روستای درخت جوز به روستای طاغان می رسد. فاصله بین درخت جوز تا طاغان از مسیر رودخانه حدود 6 کیلومتر می باشد. سه کیلومتر پس از روستای طاغان ، رودخانه در شمال روستای چهار باغ به رودخانه بزرگ بار می پیوندد.رودخانه طاغان و رودخانه بار پس از ادغام و اتصال به هم از روستای چهارباغ، 45 کیلومتر را طی نموده و جنوب روستای کفکی به کال شور نیشابور می پیوندد.
روستای درخت جوز دارای دو بافت قدیم و جدید می باشد.بافت قدیم به دلیل فرسودگی تقریبا خالی از سکنه شده و منازل جدید ساخته شده توسط بنیاد مسکن در ابتدای روستا بافت جدید را تشکیل می دهد و ساکنین روستا در این محله ساکنند.جمعیت روستا در فصل بهار و تابستان که وضعیت آب و هوایی خوب است ، افزایش چشمگیری می یابد.
بر اساس آمار سرشماری سال 1390 مرکز امار ایران ، جمعیت روستا 126 نفر در قالب 36 خانوار اعلام شده است.
شغل اصلی مردم روستای درخت جوز کشاورزی و دامداری می‌باشد.مردم آن کرد و فارس می‌باشند که در گذشته گویش اکثریت آنها کردی بوده‌است ولی نسل امروزی به زبان فارسی تکلم می‌نمایند.
