
بیش از یک سوم از افراد مورد بررسی مطمئن نیستند که بچه های 10 تا 21 ساله بتوانند در آینده شغل پیدا کنند و به بزرگسالانی موفق تبدیل شوند!
توریسم آنلاین: ترجمه: هماحاصلی / طبق نظرسنجی جدیدی درکانادا، بسیاری از افراد به طرز شوکه کننده ای نظر منفی نسبت به کودکان و جوانان امروزی و آینده آنها دارند!
به گزارش توریسم آنلاین به نقل از گلوبال نیوز ، نظرسنجی Scouts Canada نشان داد که اکثر کاناداییها نگران این هستند که کودکان 10 تا 21 ساله مهارتهای لازم برای اداره زندگیشان درآینده را ندارند.
این نظرسنجی که با شرکت 1000 کانادایی انجام شد حاکی از آن بود که کانالهای رسانههای اجتماعی، صفحهنمایشها ، فشار اجتماعی وهمسالان، بازیهای ویدیویی و فرزندپروری هلیکوپتری (تربیت کودک به شیوه بیش از حد محافظت کننده و مشارکت کننده) بزرگترین خطر برای کودکان امروزی تلقی می شوند.
بیش ازیک سوم ازافراد مورد بررسی مطمئن نیستند ،که بچه های 10 تا 21 ساله بتوانند در آینده شغل پیدا کنند و به بزرگسالانی موفق تبدیل شوند.
وقتی صحبت از نسلهای مختلف میشود، تقریباً 75 درصد از افراد مورد بررسی گفتند که والدین نسل X (اواسط دهه 1960 تا تقریباً 1980)، نسل هزاره (اوایل دهه 1980 تا اواسط دهه 1990) و نسل( Zاواسط دهه 1990 تا حدود 2010) بیش ازحد در ترتبیت فرزندانشان نرمش نشان داده اند.
کاناداییها میگویند بچههای 10 تا 21 ساله مهارتهای مقابله با استرس، آداب معاشرت و توانایی تشکر کردن ندارند.
تقریباً 100 درصد از شرکتکنندگان درنظرسنجی گفتند که بچهها دردوران کووید رشد کردهاند.
دکتر اشلی میلر، دانشیاربالینی روانپزشکی دردانشگاه بریتیش کلمبیا به گلوبال نیوز گفت :« این روزها پدر و مادر بودن بسیار دشوار است.»
وی افزود : « این لزوماً به دلیل سبک فرزندپروری نیست، بلکه به دلیل استرس حاکم در جامعه و همچنین عدم حمایت از والدین کودکان خردسال است.من فکر می کنم والدین بیش از حد مورد قضاوت قرار می گیرند و این در واقع بخشی از مشکل است. اما مهم است که به عنوان والد، تعادلی بین مهربانی و نرمش و قاطعیت داشته باشیم.»
میلر میگوید: «هر نسلی چالشهایی دارد و ترفندهایی را کشف میکند . همچنین باید خود را با شرایطی که در آن قرار دارد وفق دهد. بنابراین فکر میکنم امروز خلاقیتهای زیادی پیش روی والدین قرار دارد.»
میلر افزود: «بچه ها لزوماً آنطور که باید در بیرون بازی نمیکنند یا آنقدر که باید ،آزادانه بازی نمیکنند، چیزی که دررشد کودک اثرگذار است.»
او گفت : «مطالعه جدید، ژنتیک را مقصر میداند، نه فرزندپروری را چرا که بچه ها هم کار سختی دارند. آنها سعی میکنند سیستمها و جهانهای واقعاً پیچیده را هدایت کنند و همه چیز را آنلاین مدیریت کنند. معمولاً این اصول است که به آنها کمک می کند تا ذهنیت و کنش خود را توسعه دهند.»
او گفت: «مایل است ببیند والدین با والدین دیگربیشتر ارتباط برقرار کنند و از آنهادرخواست کمک کنند یا از آنها حمایت کنند.»
میلر افزود: «دسته گستردهای از استراتژیها وجود دارند که در این خصوص می تواند موثر یا بی اثر باشد.»
او گفت: «اما من همیشه توصیه یکی ازاساتیدم را به عنوان والدین می پسندم که خودتان را بشناسید و کتاب خودتان را ورق بزنید. بنابراین برای اینکه بیش از حد روی یک وظیفه یا گرایش خاص فرزندپروری متمرکز نشوید، فقط به فرزندتان توجه کنید، کنجکاو باشید که فرزند شما کیست و نیازهای او چیست و طبق آن عمل کنید. بعضی از بچهها برای جستجوگری و رفتار جسورانه تر به تلنگرکوچکی نیاز دارند. اما برای برخی بچهها باید محدودیت های جدی تر قائل شوید وگرنه آنها در آینده به مشکل بر خواهند خورد.»











