جایی که در نزدیکی یکی از بزرگراه‌های شناخته شده‌ی ایران است و 90 کیلومتر از شهر تهران فاصله دارد. مسیر بیست کیلومتری ما از نجم آباد هشتگرد شروع می‌شود و به جاده‌ی اشتهارد و بوئین زهرا ختم می‌شود.
توریسم آنلاین: شاید فکر کنید زمستان به خاطر برف و سرمایش، زمان مناسبی برای بعضی ورزش‌های ماجراجویانه مثل دوچرخه سوای نباشد، اما اگر در رکاب زدن حرفه‌ای باشید، سوز زمستان و بارش برف و باران نمی‌تواند شما را از برنامه‌ی ماجراجویانه‌تان منصرف کند؛ البته به شرط آن که غیر از تجربه و توان کافی، مجهز باشید و محل را هم درست انتخاب کنید. در این فصل جاده‌های خاکی که زمین سفت و محکمی دارند یا بیابان‌های معتدل‌تر، انتخاب خوبی برای رکاب زنان ماجراجوست. در این مطلب مسیری را به شما پیشنهاد می‌کنیم که این ویژگی را دارد؛ جایی که در نزدیکی یکی از بزرگراه‌های شناخته شده‌ی ایران است و 90 کیلومتر از شهر تهران فاصله دارد. مسیر بیست کیلومتری ما از نجم آباد هشتگرد شروع می‌شود و به جاده‌ی اشتهارد و بوئین زهرا ختم می‌شود.
اگر به نقشه این بخش از ایران دقت کنید، متوجه می شوید که از غرب تهران دو جاده‌ی تقریبا موازی به سمت غرب و قزوین می رود. یکی همین آزادراه تهران – قزوین و دیگری جاده‌ی جنوبی‌تر و مسیر اشتهارد و بوئین زهرا است.
تا روستای پر ستاره
برای رسیدن به نظر آباد از تهران حدود 80 کیلومتر راه دارید و باید وارد آزادراه تهران – قزوین شوید. حدود 43 کیلومتر بعد از کرج به شهر هشتگرد می‌رسید که این مسیر را 50 دقیقه‌ای خواهید پیمود.
از شهر هشتگرد حدود چهار کیلومتر که به سمت جنوب رانندگی کنید، به نظر آباد خواهید رسید. از نظرآباد یک جاده‌ی فرعی 40 کیلومتری به سمت جنوب منشعب می‌شود که دقیقا به جاده و شهر اشتهارد می‌رسید که تقریبا موازی با آزادراه تهران – قزوین است. مقصد ما اشتهارد نیست، بلکه روستای «نجم آباد» است در میانه‌ای این جاده.
20 کیلومتر در شش ساعت
برای پیمایش این مسیر باید یک روز وقت بگذارید. از نجم آباد باید سوار دوچرخه شوید و از جاده کم رفت و آمد زعفرانیه به سمت شرق حرکت کنید تا به شهرک ویلایی کوروش برسید. فاصله‌ی نجم آباد تا این شهرک 10 کیلومتر است و این مسیر آسفالته را حدود نیم ساعت تا 40 دقیقه رکاب خواهید زد.
از شهرک ویلایی کوروش، یک جاده‌ی خاکی به سمت جنوب و تپه ماهورها منشعب می‌شود که این جاده، مسیر رکاب زنی شماست. این جاده در انتها به یک گوسفندسرا می‌رسد که البته در این وقت سال خالی است، تا به این جای راه مسیر هر چند کم وبیش سربالاست، اما ساده و مشخص است.
ماجراجویی ما بعد از گوسفند سرا شروع می‌شود؛ یعنی جایی که جاده خاکی تمام شده و باید در میان دره‌ها و تپه ماهورهای منطقه و به سمت جنوب و جاده‌ی اشتهارد رکاب بزنیم. گوسفندسرا تقریبا در بالاترین نقطه‌ی تپه‌ماهورها قرار دارد و مابقی مسیر بعد از آن، سرازیری است. خوبی این مسیر آن است که از این بالا تقریبا تمام جاده‌ی اشتهارد و سوله‌های شهرک صنعتی کوثر زیر پای شماست.
در ادامه مسیر، راه رکاب زنی شما از لابه‌لای شیب‌های تند و سنگ‌های صخره‌ای می‌گذرد که فرسایش شدید باعث از بین رفتن پستی و بلندی‌های آن و شکل گیری یک دره‌ی عمیق شده. این دره در انتها، به یک چشمه‌ی آب و یک آبشخور بتنی می‌رسد در سمت جنوب این چشمه و همان جایی که آب از چشمه جریان پیدا می‌کند، باید دوباره وارد تپه ماهورها شوید و با گرفتن ارتفاع به دشت باز اشتهارد بازگردید از کنار رودخانه‌ی نمکی و خشکیده، باید دشت را ادامه دهید تا کم کم جاده‌ی اشتهارد را ببینید. می‌توانید از قبل جایی را کنار این جاده با راننده‌ی نیسان یا مینی بوس برای بازگشت به خانه انتخاب کنید.
