دشت لار، بزرگ ترین دره ایران است که در ۷۰ کیلومترى شرق تهران در جاده هراز قرار گرفته است. آب و هواى متغیر، این دشت را به لار دیوانه و چشمه‌هاى متعدد، آن را به سرزمین هزارچشمه مشهور کرده است.
توریسم آنلاین: لار، زیستگاه جانورانى چون خرس، گراز، گرگ، روباه، پلنگ، کل و بز، قوچ و میش، عقاب طلایى، کبک، انواع مار، از جمله افعى البرزى و ماهى قزل آلااست، گونه‌هایى که متأسفانه در سال‌هاى اخیر کاهش یافته‌اند.
در این دشت مى‌شود انواع گون، خرگوشک، آویشن، پونه، کاکوتى، گل گاو زبان و باریجه را که مصارف دارویى و صنعتى دارند، پیدا کرد. البته به دلیل وجود انواع مارهای سمی، باید براى پیاده‌روى در دشت لار، حتماً گتر به پا داشت.
هنگام چادر زدن نیز باید نزدیک نبودن به بستر رود را مدنظر داشت، چون ممکن است با یک بارش ناگهانى، سطح آب بالا بیاید. با توجه به وسیع بودن دشت و بالا بودن احتمال گم کردن مسیر، به همراه داشتن قطب نما مى‌تواند اطمینان سفر را بیشتر کند.
تپه‌‌های این منطقه را گیاهی به نام «بی‌خون» پوشانده است، گیاهی با برگ‌های ریز که در زمستان گل می‌دهد.
دشت لار یکی از دشت‌های دیدنی ایران است که در مرز دو استان تهران و مازندران قرار دارد. این دشت زیبا در نزدیکی تهران واقع شده و از مقاصد بکر و تماشایی برای طبیعتگردی و گردش در دل طبیعت است. دشت لار همچنین با عنوان پارک ملی لار نیز شناخته می‌شود و از مناطق شکار ممنوع و تحت حفاظت محیط‌زیست به شمار می‌رود.
دشت لار همچنین دشت شقایق‌های وحشی نیز نام دارد و در فصل بهار، این دشت پوشیده از شقایق‌های قرمز و گل‌های متنوع می‌شود. سد لار و دریاچه لار، چشم‌انداز زیبای دماوند، آبشارها و رودها، کوه‌ها و ارتفاعات و مناظر دلکش و رویایی، از جمله دیدنی‌های این دشت سرسبز هستند.
دشت لار، یکی از زیباترین و قشنگ‌ترین دشت‌های ایران است که از جاهای دیدنی اطراف تهران به شمار می‌آید و در مرز دو استان تهران و مازندران جای گرفته است. این دشت در طول تاریخ به‌دلیل داشتن آب‌وهوای خنک و دلپذیر، مناظر تماشایی با گل‌های زرد و شقایق‌های قرمز و وجود چشمه‌سارهای فراوان همیشه مورد توجه قرار گرفته است و از تفرجگاه‌های ییلاقی شاهان و حاکمان بود. در گذشته، لار بخشی از ناحیه تاریخی قصران از توابع طبرستان به شمار می‌رفت و با نام دشت لار قصران شناخته می‌شد.
دشت لار ۷۳ هکتار و ۵۰۰ متر مربع مساحت دارد. این دشت رویایی و دل‌نواز در سال ۱۳۵۴ به نام پارک ملی ثبت شد و جزو مناطق حفاظت شده سازمان محیط‌زیست کشور قرار گرفت. بر اساس مصوبه شورای عالی حفاظت محیط‌زیست دشت لار از سال ۱۳۶۱ به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده اداره می‌شود و از سال ۱۳۷۰ نیز برخی از مناطق بالغ بر ۵۶ هزار هکتار، جزو منطقه شکار و تیراندازی ممنوع قرار گرفته است.
دشت لار از تنوع گیاهی خوبی برخوردار است. انوع گیاهان دارویی و خوراکی پوشش گیاهی این دشت دل‌انگیز را تشکیل می‌دهند. گون، خرگوشک، آویشن یا اوشم، شنگ، لواش، سیرک یا تلم، پیازک، قارچ وحشی، کاسنی، گلپر یا الرگ، شیرین بیان، باریجه، چای کوهی، بارهنگ و والک از جمله گیاهان این دشت و ارتفاعات آن هستند.
دشت لار همچنین مملو از گل‌های زیبا و رنگارنگ است. وجود انواع گل‌های زنبق وحشی بنفش و ارغوانی، زرد مرغک و شقایق، این دشت را در بهار همچون رنگین‌کمانی از زیبایی‌ها کرده و جلوه و سیمایی چشم‌نواز به آن هدیه کرده است.
دشت لار به‌دلیل پوشش گیاهی مرتعی و همچنین تنوع زیاد گل و گیاه جهت زنبورداری و پرورش زنبور عسل بسیار مناسب است که این کار از اوایل خردادماه در این دشت شروع می‌شود و تا اواخر شهریورماه ادامه می‌یابد.
یکی از دیدنی‌های دشت لار که موجب شهرت آن نیز شده است؛ گل‌های دلربای شقایق قرمز است. در فصل بهار این دشت مالامال از شقایق‌های قرمز پوشیده می‌شود و گویی لار، حریری نرم و نازک از شقایق بر تن کرده است.
به همین دلیل، این دشت سرسبز و باصفا به دشت شقایق‌های وحشی معروف شده است. پس اگر دوست دارید لار را غرق در زیبایی ببیند فصل بهار به این مکان رویایی و دلفریب سفر کنید.
آبشار سفیدآب
آبشار سفیدآب، یکی از آبشارهای جاری دشت لار است که به نام آبشار قو نیز شناخته می‌شود. این آبشار تماشایی در انتهای دره سفیدآب قرار دارد. این دره محل قشلاق دامداران و عشایر نیز است.
دریاچه و سد لار
دریاچه و سد لار یکی از دیدنی‌های دشت پهناور و وسیع لار هستند. البته این سد جزو پارک ملی لار محسوب نمی‌شود و از جاهای دیدنی استان مازندران به شمار می‌آید. سد لار در سال ۱۳۶۱ تاسیس شده است که بخشی از آب رود لار را برای مصارف آشامیدنی و کشاورزی به تهران منتقل می‌کند و باقی آن در منطقه پلور به رود هراز می‌پیوندد. از آب این سد همچنین برای تولید انرژی برق استفاده می‌شود.
بسیاری از مسافران و گردشگران تعطیلات خود را در کنار طبیعت زیبای دشت لار و دریاچه سد آن می‌گذرانند و به تفریح و گردش می‌پردازند. ماهیگیری، قایق‌رانی و طبیعتگردی از جمله تفریحات مفرحی است که می‌توانید در این دریاچه انجام دهید. دوچرخه‌سواری نیز طرفداران خود را دارد؛ به‌خصوص که حس رکاب‌زدن در بهترین مسیرهای دوچرخه سواری ایران را برایتان تداعی می‌کند.
جالب است بدانید که اولین مسابقه ماهیگیری بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۷۹ در دریاچه سد لار برگزار شد و از سال ۱۳۷۳ همه ساله این‌گونه مسابقات برگزار می‌شود. فصل مجاز صید ماهی در دریاچه لار از اول خرداد شروع می‌شود و تا شهریور ادامه دارد. علاقه‌مندان برای پرداختن به این تفریح باید پروانه ویژه صید روزانه را از واحدهای محیط‌زیست قوشخانه، پلور و دلیچای دریافت کنند.
مسیر دسترسی دشت لار
مسیر اول: از طریق منطقه لواسان بزرگ یا گردنه ایرا می‌توانید به این دشت بروید. این مسیر از روستای ایرا شروع می‌شود و تا پاسگاه محیط‌بانی قوشخانه که در ورودی جنوبی پارک ملی لار قرار دارد، ادامه می‌یابد. برای رسیدن به روستای ایرا باید از لواسان خارج شوید و از برگ جهان و نیکنام ده عبور کنید. همچنین می‌توانید از مسیر جاجرود با عبور از کنار سد لتیان و گذشتن از رسنان و چهارباغ، از روستای کلان خودتان را به ایرا برسانید.
مسیر دوم: این مسیر از جاده آبعلی، در داخل شهر پلور شروع می‌شود و از سه راهی پلور تا پست ورودی پاسگاه محیط‌بانی دلیچای ادامه می‌یابد که در ورودی شرقی پارک ملی لار قرار دارد. این مسیر تا ورودی پارک ملی جاده آسفالته دارد و به‌راحتی می‌توانید در آن پیش بروید.
مسیر سوم: این مسیر از روستای گرمابدر از توابع شهرستان شمیرانات در نزدیکی فشم شروع می‌شود و از طریق آن به غرب پارک ملی لار راه پیدا می‌کنید. این راه بیشتر مورد استفاده دامداران بومی و عشایر قرار می‌گیرد. برای عبور از این مسیر باید از پاسگاه شکاربانی گرمابدر مجوز بگیرید.
مسیر دشت هویج به دشت لار
برای رفتن به دشت لار مسیر دیگری وجود دارد که از دشت زیبای هویچ در افجه می‌گذرد. این مسیر یک راه مالرو است که از طریق روستای افجه لواسان کوچک شما را به پارک ملی لار می‌رساند. در این مسیر از دشت هویج افجه عبور خواهید کرد و در ادامه راه به گردنه افجه به شم و سپس به دشت لار کوچک می‌رسید که محلی‌ها به آن لار خشک یا قُلقُلک می‌گویند.
بعد از لار کوچک باید از رودخانه عبور کنید و رشته کوه میانی را پشت سر بگذارید تا به کوه کافر راه و دشت لار بزرگ برسید که در اصطلاح محلی به آن مرغسر یا مرغزار می‌گویند. جالبه بدانید این مسیر قدیمی‌ترین راه دسترسی به دشت لار است که از قدیم دامداران افجه از آن استفاده می‌کنند. فاصله افجه تا لار خشک یا لار کوچک هشت کیلومتر و تا مرغسر یا لار بزرگ ۱۸ کیلومتر است.
