برای رفتن به تالش، تا دلتان بخواهد بهانه‌های زیبا وجود دارد! بهانه‌های از جنس جنگل‌های مه‌آلود، چشمه‌های پرخروش و آسمان آبی و طبیعتی به وسعت یک رویا!
توریسم آنلاین :برای رفتن به تالش، تا دلتان بخواهد بهانه‌های زیبا وجود دارد! بهانه‌های از جنس جنگل‌های مه‌آلود، چشمه‌های پرخروش و آسمان آبی و طبیعتی به وسعت یک رویا!
وسوسه می‌شوی که سر بر سینه آبی بیکرانش بگذاری و تپش قلب دریا را گوش کنی! نسیم نشاط بخش ساحل، یعنی اوج آرامش و لذت؛ اینجا، تنها گوشه کوچکی از سرزمین شگفت‌انگیز ایران است، یعنی همان زیبای ناشناخته‌ای که به اندازه قامتش، نام و نشانش شناخته نیست؛ جنگل گیسوم.
بی‌کلام و بی‌واژه می‌توان شنید و سخن گفت. جنگل، رازدار است و پر ابهت و ساحل سرآغازی است برای کاوش خویشتن، چنان که هر موج در امتداد ساحل جان می‌سپارد و روح خویشتن را دیگر بار به دریا می‌سپارد.
امروز شما را به یکی از نواحی جلگه‌ای و نیمه کوهستانی گیلان می‌بریم؛ «گیسوم» که هم جنگل‌هایش چشم نواز است و هم ساحل زیبایش، رؤیابرانگیز، اگرچه این روزها سرمای هوا اجاره شنا و آب‌تنی را نمی‌دهد، اما زیبایی‌ها و جاذبه‌هایش، شما را به اوج یک آرامش خاص و لذت‌بخش می‌رساند.
حالا کمتر گردشگری است که به گیلان بیاید و سری به جنگل گیسوم نزند و سراغی از سواحل زیبا و بکر و دیدنی این منطقه نگیرد، به خصوص که در سال‌های اخیر، امکانات اقامتی این منطقه آن قدر زیاد شده است که کمتر گردشگری در سفر به گیسوم با مشکلات اقامتی یا تفریحی مواجه می‌شود.
پیاده‌روی تونل جنگلی
گیسوم از جمله مناطق زیبا و دیدنی شهرستان تالش است که در 18کیلومتری مسیر تالش به رشت قرار دارد. آنچه گیسوم را نزد گردشگران ایرانی، محبوب و جذاب ساخته است، وجود درختان جنگلی پرپشت و انبوهی است که در دوطرف جاده ساحلی گیسوم، به آسمان قد کشیده و درهم تنیده‌اند. این درختان با در بر گرفتن جاده، تونلی زیبا و سبز به‌وجود آورده‌اند. غالب مسافران مایل‌اند این مسیر 4 کیلومتری را با سرعتی کم، یا به صورت پیاده طی کنند تا بتوانند نهایت لذت را از چشم‌انداز زیبای آن ببرند. حتی بسیاری از گردشگران ترجیح می‌دهند با اتراق درلابه‌لای درختان، به استراحت و تفریح بپردازند که به این منظور سطل‌های زباله و نیز جایگاه‌های آتش در فواصل مختلف ساخته شده است.
درختان این جنگل طبیعی، از نوع درختان جنگل‌های هیرکانی شامل توسکا، افرا، آزاد، راش، بلوط و انجیری است که جلوه‌ای زیبا را به نمایش گذاشته‌اند. چند رودخانه و نهر کوچک نیز با عبور از عرض جاده، زیبایی آن را دوچندان کرده است.
دامنه‌های رویا برانگیز تالش
بدون اغراق منطقه تالش، یکی از رویایی‌ترین بخش‌های طبیعت ایران را در دل خود جای داده است؛ جایی که در آن ابرهای سفید به زمین آمده‌اند، جاده‌های خاکی پرپیچ و خم در میان جنگل‌های انبوه و پر مه، راه باز کرده‌اند و کلبه‌های چوبی در پهنه کوهستان سبز، چشم‌اندازی فراموش‌نشدنی خلق کرده‌اند. تالش، ییلاقات مه‌آلود و سرسبزی دارد که آوازه آن در همه جای ایران پیچیده و البته دهها منطقه ییلاقی دیگر و چه بسا زیباتر و بکرتر از اینها نیز در دل کوهستان‌های تالش آرام گرفته است.
شگفتی‌های مرموز! راه هر دیار و روستایی را که در این منطقه پیش می‌گیرید، با دنیایی از شگفتی و قدمت روبه‌رو خواهید شد، چنان که می‌مانی از این همه ابهت، که آرام و زیبا، زیر ترنم باران، رخ می‌نماید. روستای «آق اولر»، یکی از آن همه است که هم جنگل و رودخانه دارد و هم کلی جاذبه تاریخی. آن‌هنگام که کاوشگران، گورستانی باستانی را در این روستا کشف کردند، اهمیت این منطقه، نه دوچندان، بلکه صدچندان شد.
جالب است بدانید که گورهای آرامستان تاریخی این روستا، 3 طبقه است و به صورت دخمه‌ای و سنگچین ساخته شده‌اند. این روستا در گذر زمان، مردمان بسیار به خود دیده است که هر کدام نقشی از خود بر جای گذاشته‌اند؛ نقشی برای ماندگاری و ثبت خویش در تاریخ. یکی از این نقش‌ها، کاخ‌های ییلاقی سردار امجد است، مجموعه‌ای که در یک مقطع زمانی، مرکز قدرت و امارت در منطقه بوده است.
دلنوازی‌های «آق اولر» در تالش
علاوه بر طبیعت افسونگر و تاریخ پر راز و رمز تالش، در این منطقه شاهد مراسم زیبایی خواهید بود که در زمان‌های خاص برگزار می‌شود؛ سنت‌هایی که قرن‌ها در سینه‌ها ضبط و به دل و جان نوادگان و نسل‌های بعدی منتقل شده است. بی‌شک این رسم و رسوم برای هر مسافر کنجکاوی، بسیار جذاب و دیدنی است.
از میان همه آنها می‌توان به برگزاری مراسمی همچون روز سلطان، دروزه، پنجک، مراسم بند‌آوردن باران و کوبیدن بر ظرف مسی برای جلوگیری از ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی اشاره کرد که از مراسم خاص «آق اولر» است. البته دیدن ورزش‌های محلی، مانند کشتی «قائیش گوتورمک» یا «قائیش چکدی» که بسیار مهیج است و به صورت سنتی برگزار می‌شوند، خاطره‌ای فراموش‌نشدنی است.
بهانه‌هایی برای دیدن «مریان»
حالا لطفاً اندکی زمان بگذارید و از سمت شمال «آق اولر» حرکت کنید تا به دهکده «مریان» برسید. می‌پرسید: چرا؟ کلی بهانه‌های زیبا وجود دارد!بهانه‌های ما، از جنس طبیعت است، از جنس آب و چشمه و از جنس آسمان آبی است، پس لطفاً شک نکنید!
معماری و ساخت خانه‌های این روستا کمی متفاوت با دیگر مناطق تالش است. دلیل آن هم قرار گرفتن روستا در ناحیه‌ای کوهستانی است. سقف چوبی خانه‌ها، لته‌کوبی است. همچنین برای جلوگیری از نفوذ سرما، در‌های ورودی و پنجره‌ها، تا اندازه‌ای کوچک انتخاب شده‌اند. با این حال، شما را از دیدن جنگل و نشستن بر لب ساحل، محروم نکرده‌ایم. شاید آنگاه که گوش به نوای غریبانه نی چوپانان و آوازهای محلی تالشی می‌سپارید که در جشن‌های مختلف روستای «مریان» سر به آسمان می‌گذارند، می‌توان و می‌شود به بسیاری از رازهای سر به مُهر این زیبای ناشناخته دست یافت.
از تالش به طرف شمال بروید!
15کیلومتر که از تالش به طرف شمال بروید، جایی حوالی «سوباتان» در روستای نومندان، قلعه‌ای بر بالای کوه، مقابل چشمانتان خودنمایی خواهد کرد که به «سَلسال» یا «صَلصال» معروف است. این قلعه که ماده اصلی‌اش گرانیت قرمز است، در دوره‌های مختلف تاریخ، کاربری نظامی داشته و به همین دلیل هم در بلندی ساخته شده است تا نه‌تنها بر جاده‌ها و معابر، که به کل منطقه پیرامون خود تسلط داشته باشد. گفته می‌شود این قلعه در عهد ساسانیان ساخته شده و توسط سلجوقی‌ها مرمت شده است.
آب مورد نیاز قلعه سلسال، از طریق جمع‌آوری آب‌های سطحی و یا از چشمه‌های سوباتان و از طریق لوله‌های سفالی زیرزمینی که تنبوشه نام دارد، به قلعه منتقل می‌شد، اما اهالی لیسار حتی تا همین اواخر که خیلی هم دور نیست، از آبِ ذخیره شده آب‌انبار این قلعه برای درمان سیاه سرفه برداشت می‌کردند که در باورهای مردمی، این آب باید قبل از طلوع آفتاب از آب‌انبار برداشت می‌شد که در غیر این صورت، خاصیت درمانی آن، از بین می‌رفت.
هفت چشمه در سرزمین چشمه‌ها
سوباتان، اما چشمه‌هایی هم دارد که مهم‌ترینشان «باتمان بلاغ» است. وقتی به سوباتان آمدید، از هر کسی سراغ این چشمه را بگیرید، راهنمایی تان خواهد کرد که محل مشخصی دارد و بزرگ‌ترین و پر آب ترین چشمه منطقه است. البته ناگفته نماند اگر از این چشمه حدود 100 متر به طرف جنوب بروید، به چشمه دیگری به نام «کلیه سویی» می‌رسید که برای درمان امراض کلیه و مجاری ادراری، بسیار مفید است. «هفته هونی» هم نام مجموعه هفت چشمه کوچک در این منطقه است که در فاصله‌های کمتر از یک متر نسبت به هم، از شکاف صخره‌‌ها بیرون می‌آیند.
