سفر رویایی به زیستگاه یک میلیون پرنده
توریسم آنلاین : تالاب میانکاله این روزها به رسم همیشه، میزبان گردشگرانی است که به هوای دیدن این منطقه دنج و زیبا، تا باختر «آشوراده» راه پیموده‌اند.
دلت آیا می‌خواهد دو تا بال سپید بزرگ در بیاوری بروی به تالاب میانکاله و بنشینی به تماشای فلامینگوها، غازهای پیشانی سپید و خاکستری، باکلان‌ها، حواصیل‌ها و انواع مرغابى‌ها که دسته‌دسته در نقره‌ای آسمان سُر می‌خورند و نرم و آرام بر تن سیماب گون آب فرود می‌آیند؟
تالاب میانکاله که چون تکه آیینه‌ای رو به آسمان در دل نیزارهای بلند می‌درخشد، به رسم همیشه، این روزها نیز میزبان گردشگرانی است که به هوای دیدن این تکه آیینه خدا بر زمین، تا باختر آشورا ده، در شمال باختری شبه جزیره میانکاله می‌آیند و از دریچه چشم دوربین‌های عکاسی، تا دوردست‌ها، پرنده‌ها و اسب‌های وحشی را تماشا می‌کنند و بی‌آنکه آرامششان را خدشه‌دار کنند، از شکار و تنهایی و کوچ و پریدنشان عکس می‌‌گیرند.
منطقه حفاظت شده میانکاله، 68 هزار و 800 هکتار مساحت دارد و در 16 کیلومترى ضلع شمالى شهرستان بهشهر قرار گرفته است و هر سال حدود یک میلیون قطعه پرنده به آن مهاجرت می‌کنند که برخی از آنها مثل قوهای فریادکش، اردک‌های سر سپید و مرگونس‌های سپید، از گونه‌هایی کمیاب و در خطر انقراض به شمار می‌روند.
چگونه به میانکاله برویم؟
برای رفتن به میانکاله، دو مسیر اصلی وجود دارد؛ ساری، نکا، بهشهر، بندر امیرآباد و میانکاله و مسیر دوم، ساری، سورک، دشت ناز، گوهرباران، بندرامیر آباد و نهایتاً میانکاله، اما پیشنهاد ما این است که اگر مایل به دیدن مزارع زیبا، دیدار از پارک حیات وحش دشت ناز، تالاب زیبای زاغمرز و حرکت در مسیر ساحلی دریای مازندران هستید، مسیر دوم را انتخاب کنید. طول مسیر جاده آسفالته از خروجی شرق تهران تا دم در ورودی میانکاله، حدود ۳۱۰ کیلومتر است.
شرایط ورود به میانکاله: پارچه نوشته‌ی کنار دروازه ورودی میانکاله می‌گوید براساس مصوبه طرح سالمسازی دریا، ورود افراد متفرقه به داخل «پناهگاه حیات وحش میانکاله» ممنوع است، اما ورود دامداران، با ارائه کارت شناسایی امکان پذیر است.
بنابراین، قبل از ورود به منطقه میانکاله، چند نکته را باید رعایت کرد. اول اینکه ورود به میانکاله مجوز کتبی می‌خواهد که می‌توان آن را از سازمان حفاظت از محیط زیست ساری یا بهشهر، به راحتی تهیه کرد. نکته دوم اینکه اگر قصد دیدار پرندگان و ورود به تالاب را دارید، حتماً باید چکمه‌های بلند داشته باشید که حرکت در گِل و لای تالاب بدون چکمه تقریباً غیر ممکن است. ضمناً صبح زود به میانکاله بروید، چون پرندگان، اوایل صبح در کناره‌های تالاب هستند و با بالاآمدن آفتاب، به مکان‌های دورتر پرواز می‌کنند.
سوم اینکه از به کاربردن عطر و هرگونه لوازم آرایشی بودار به شدت پرهیز کنید، چرا که باعث حساس شدن حیوانات می‌شود و بلافاصله فرار می‌کنند و چهارم اینکه داشتن هرگونه وسیله شکار و ماهیگری ممنوع است.
مسیرهای داخل میانکاله: مسیر ماشین‌رو در میانکاله، از میان جنگل‌های انار می‌گذرد و بیشترین مسیر، جاده‌ای ماسه‌ای است که دو طرف آن را درختان خاردار انار یا تمشک فرا گرفته است و شما می‌توانید با دوچرخه هم این مسیر را بپیمایید.
البته به کوچکی منطقه در نقشه نگاه نکنید، شبه جزیره میانکاله منطقه‌ای بسیار وسیع با هزاران هتکار وسعت است که به راحتی در آن گم می‌شوید. هر مسیری را که می‌پیمایید، پس از چند صد متر حرکت، به یک دو راهی یا سه راهی خواهید رسید که باز هرکدام به یک دوراهی دیگر ختم می‌شود! حتی از مسیر ناشناخته هم که بروید ممکن است به جاده‌ای پر از گل و لای و دست انداز برسید که برای بازگشت، مجبور می‌شوید از میان جاده‌ای باریک و پوشیده از درختان انار و تمشک دور بزنید تا بلکه بتوانید به مقصد برسید!
درباره میانکاله، بیشتر به پرندگان و تالاب آن و پرنده نگری می‌پردازند، اما چیزی که بیشتر مغفول مانده است، طبیعت منحصر به فرد میانکاله است که کمتر مکانی را در ایران می‌توان یافت که در یک سو دریا با ساحلی زیبا، در دیگر سو، تالابی بزرگ و حیرت‌انگیز و در میانش جنگل انار با مراتعی سرسبز دیده شود. بنابراین، سفر به میانکاله یک تجربه بی‌نظیر در طبیعت گردی است که فرصت آن را نباید از دست داد.
جنگل انارهای ترش: شاید جنگل‌های شمال ایران برای اکثر ما ایرانی‌ها تداعی کننده‌ی درختان بلند و انبوهی باشد که به آن «هیرکانی» یا خزری گفته می‌شود، اما جنس پوشش جنگلی میانکاله، به واسطه نمکدار بودن خاک، مناسب درختان شورپسندِ انار با بلندای حدود چهار متر است. هرچه به سمت دریا یا تالاب پیش برویم، درختان تیغدار تمشک نیز در جای جای منطقه مشاهده می‌شود.
