چلوگوشت در چمر      

توریسم آنلاین:آیین سوگ چمر ‌اکنون به بخش‌های کوچکی از لرستان و ایلام محدود شده است. هرچند در گذشته گستره ‌بیشتری داشت.

این مراسم به این شکل است که میت را پس از شستن و کفن کردن در بین شاخه‌های سبز بید می‌پیچند و آن را به همین صورت کنار گورش که معمولا گورستانی در نزدیکی چشمه است، می‌گذارند. سپس اسب سیاهی را که یالش به پهلو شانه شده است از دور به گور و میت نزدیک می‌کنند. در این هنگام مردان و بویژه زنان به شیون و زاری می‌پردازند.

هنگامی که اسب را آرام‌آرام می‌برند شیون و زاری شدت می‌گیرد. آیین ‌چمر‌ یکی از باستانی‌ترین آیین‌های بر جا مانده در ایران و به احتمال بسیار زیاد برآمده از تمدن ‌ عیلام‌ است که تاکنون مورخان، اسطوره‌شناسان، آیین‌پژوهان و… نتوانسته‌اند درباره آن به یک نظر جمعی و علمی قابل‌قبول و مشترک دست پیدا کنند و هنوز معنای این واژه باستانی بر همگان پوشیده مانده است.

چمر با صف بستن زنان مویه‌خوان، نوازندگان ساز و دهل و شاعران محل شروع می‌شود. با بالا آمدن آفتاب و به نوا درآمدن سرنا و دهل ، نوای چمری آغاز می‌شود. بعد از صف بستن و قرار گرفتن علم و کتل‌ها در قسمت‌های مختلف صف، ‌بویش‌‌ها و ‌ راوکر‌‌ها یا همسرایان مرثیه‌خوانی با نوائی مانند هق‌هق آغاز می‌شود.

همسرایان با این نوا از جلوی صف گذشته و با رسیدن به پایان صف به آرامی بازمی‌گردند و این کار تکرار می‌شود. این مراسم تا نیمروز ادامه می‌یابد. بعد از صرف ناهار و چای، مراسم تا تاریک شدن هوا ادامه می‌یابد.

این مراسم یک تا سه روز به‌طور می‌انجامد. چنانچه مراسم چند روز ادامه یابد، غروب‌ها مهمانان به خانه‌های خود بازمی‌گردند.  خوراک مورد استفاده در این آیین عشیره‌ای معمولا چلوگوشت است که آن را در مجمع‌های بزرگ که هر کدامش به سه تا چهار نفر اختصاص دارد، می‌ریزند و از میهمانان پذیرایی می‌شود.